Beklemmend beeld van de Mexicaanse drugswereld, waarin
alleen geld telt en het leven niets waard is
In de lange documentaire Narco
cultura schetst Shaul Schwarz een onthutsend beeld van de verstrengeling
tussen cultuur en misdaad in Mexico. Schwarz concentreert zich op de
grensplaats Juárez, waarin het aantal afrekeningen onder de vijf elkaar
bestrijdende drugskartels de laatste jaren sterk gestegen is. Van 320 in 2007
tot 3622 in 2010, terwijl men in El Paso aan de andere kant van de grens niet
verder komt dan het aantal vijf. De interdependentie tussen de vraag naar drugs
vanuit de Verenigde Staten en de aanbidding van de drugshelden door de
Amerikaanse jongeren van Mexicaanse komaf maken dat het probleem nauwelijks te
bestrijden is. Het departement dat zich met deze vorm van criminaliteit bezig
houdt, krijgt nauwelijks voeten aan de grond. Het hoofd van de dienst trad af
na een directe bedreiging om vermoord te worden.
Hoofdpersoon Richi Soto, een Mexicaans forensisch onderzoeker
bij deze dienst die zelf zijn leven niet zeker is, wordt er wel eens moedeloos
van. Het feit dat hij 34 jaar daarvoor in Juárez geboren is en van zijn stad
houdt, houden hem op de been, maar de dood van collega’s hakt er bij hem en
zijn familie zwaar in. Zijn moeder heeft, in de stad waar nauwelijks nog
winkels zijn, een juwelierzaakje en wordt afgeperst. Dit gaat als volgt: ze
krijgt een briefje van een klant met een telefoonnummer dat ze moet bellen en
hoort dan wat ze moet betalen om te kunnen blijven bestaan.
Vreselijke beelden van het werk van Soto worden afgewisseld
met beelden van de 27 jarige zanger Edgar Quintero die met zijn gezinnetje in
Los Angeles woont en niets meer met drugs te maken wil hebben maar er wel over
zingt. De stijl is een nieuw soort hiphop en Guzman, de leider van een
drugskartel uit de streek Culiácan, is zijn held. De Amerikanen lusten er wel
pap van. De verdiensten nemen toe. Edgar treedt op met Komander, een zanger die
uit die streek komt en besluit daar naar toe te reizen om beter in de sfeer te
komen en inspiratie op te doen voor zijn teksten. Zijn vrouw denkt er niet over
met hem mee te gaan maar waarschuwt hem wel voor de afterparty’s die na de
feesten gehouden worden.
Een misdadiger in de plaatselijke gevangenis heeft ook wel
eens iemand doodgeknuppeld, al kon hij daar een week niet van slapen. Hij zegt
dat de wet gekocht kan worden en denkt dat het geweld eindeloos duurt. Sandra
Rodriguez, een intelligente journaliste van de krant El diario, zegt dat
criminaliteit en cultuur met elkaar verweven zijn en dat er vanwege de weinige
veroordelingen steeds meer moorden gepleegd worden. De samenwerking tussen overheid
en drugswereld noemt ze een zwarte bladzijde in de geschiedenis van haar land.
Een moeder van een in zestien stukken gesneden zoon klaagt
de overheid aan. Haar leed is onverdraaglijk. Gelukkig wordt er ook
gedemonstreerd tegen de straffeloosheid. Een jonge vrouw houdt een bewogen
toespraak. Intussen geniet Edgar van het goede leven in Culiácan. Hij is op een
boerderij van een drugsbaron die zakjes met prima coke voor de Amerikaanse
markt op tafel heeft liggen. Geld en geluk zijn één, zegt een maat met wie hij
in de laadbak van een pickup naar een afterparty gaat. In Mexico is er alleen
respect voor een AK 41.
De vader van een vermoorde ambtenaar die een collega was van
Soto, zegt dat de dienst niet mag wijken voor het geweld. Soto ziet veel mensen
zonder hoop om zich heen en jongeren verafgoden de duivel. Terwijl hij de stank
van de dood in zijn neus ruikt, sluit men vijftig meter verder, aan de andere
kant van de grens, de ogen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten