Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 5 november 2015

Filmrecensie: The quiet man (1952), John Ford


Huwelijksdrama in Ierse sfeer

The quiet man vertelt het verhaal van een Amerikaanse Ier die na een onverwacht eind van zijn bokscarrière in de Verenigde Staten naar zijn geboortegrond terug keert. Hij ziet daar de roodharige Mary Kate Danaker temidden van haar schapen lopen en is meteen in de ban van haar. Hoewel dat wederzijds is, is de liefde daarmee nog geen uitgemaakte zaak. In de The quiet man spelen Maureen O’ Hara en John Wayne de hoofdrol zoals ze vaker deden in films van John Ford. Het is vooral de eerste die het verschil maakt. De film is mijn eerbetoon aan een geweldig actrice (zie foto) die afgelopen maand op 95-jarige leeftijd in Idaho overleed.

De uit Pittsburgh teruggekeerde bokser Sean Thornton stapt uit op een stationnetje en vraagt de weg naar Inisfree, het plaatsje waar hij geboren is, maar krijgt alleen maar desinformatie, tot een gemoedelijke man hem meeneemt in zijn koets. Het is Michaleen Oge Flyn die de hele film rond Thornton heen blijft bewegen, een goede geest met als enige zwakte dat hij wel eens een whisky te veel drinkt. Ze stoppen bij het huisje aan zee, White Mornin geheten, waarin Thornton geboren is. Zijn familie is verdwenen, het huisje staat leeg en blijkt het eigendom van een rijke weduwe Tillane.

De flitsende aanblik van Mary door Thornton krijgt een vervolg tijdens een ontmoeting na de kerkdienst, want het zijn natuurlijk Ieren, maar die verloopt niet zoals gewenst. Mary voelt zich gebruskeerd en loopt hard weg, maar blijft wel van een afstandje toekijken en luisteren naar het gesprek dat Thornton en Flyn met elkaar voeren. De volgende stap van de mannen is om naar de weduwe Tillane te gaan met de vraag of Thornton zijn geboortehuisje kan kopen. Tijdens de onderhandelingen komt Will Danaker binnen die norse broer van Mary, die van zijn zus over Thornton gehoord heeft en niet wil dat de yank naast hen komt wonen. Er volgt een bieding die door Thornton gewonnen wordt, maar dat betekent nog niet dat daarmee de strijd beslecht is. Tijdens een ontmoeting in de pub komt het bijna tot een lijfelijk treffen tussen de twee, die net op tijd door pastoor Lonergan kan worden voorkomen.  

Een mooie scène volgt over een geslaagde ontmoeting tussen Thornton en Mary die het huisje een beetje heeft opgeknapt. Thornton komt met zijn slaapzak, een unicum in Ierland, binnen en slaat meteen aan het kussen, maar dat is teveel voor de gelovige Mary, die hem en passant vertelt dat ze een opvliegend karakter heeft, maar hem nog wel een klein kusje terug geeft voordat ze door de poelen waadt, terug naar de eigen boerderij. Thornton wil Mary graag als vrouw en laat de onderhandelingen door Fyn voeren. Will geeft echter nul op het rekest en zijn toestemming is wel nodig, vindt Mary, om het huwelijk door te laten gaan. Thornton reageert zijn teleurstelling af door op zijn paard hard door de velden te rennen, hetgeen meteen een goede training is voor de paardenrennen die eraan staan te komen.

Pastoor Lonergran smeedt tijdens de rennen een complot om Thornton en Mary aan elkaar te binden. Zoiets komt natuurlijk ook de kinderschare ten goede, al duurt het nog wel even voordat het stel, dat na de verkeringstijd inderdaad in het huwelijk treedt, zover is om het samenzijn ook in bed te vieren.

Het verhaal wordt kalm verteld en dat vormt een mooi contrast tot het opvliegende karakter van Mary. Er is ook nog een voice-over, gesproken door pastoor Lonergan, maar die was misschien niet eens nodig geweest.

De beelden van de wilde en tegelijk lieflijke natuur zijn net zo prachtig als de vele Ierse liedjes die erin gezongen worden. Alles bij elkaar, de acteerprestatie van Maureen O’ Hara, de muziek en het landschap maken dat The quiet man met recht een klassieker mag heten.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten