Amerikaans concept van een relatie verhindert een diepgaand
contact
The one I love is
de eerste lange speelfilm van Charlie McDowell (1983) en speelt zich af in het
Westen van de Verenigde Staten, waar de verhoudingen tussen de mensen wat
losser zijn dan aan de Oostkust. Dit geldt zeker voor het stel Ethan en Sophie,
die het niet accepteren dat hun relatie in een sleur terecht is gekomen. Ze
beginnen een relatietherapie om daar verandering in te brengen en gaan daardoor
inderdaad heel nieuwe paden bewandelen.
De film begint met een fraaie scène waarin het stel het
zwembad in duikt van een onbekende. Anders dan tijdens hun eerste hevig
verliefde ontmoeting komt er dit maal niemand naar buiten om hen weg te jagen.
De spanning ontbreekt daarmee helemaal. Wat moet je doen om nieuw leven in de
relatie te blazen? De psychiater die ze bezoeken om daar een antwoord op te
vinden, geeft ze een folder mee van een plek waar ze de rust zullen vinden om
een nieuw begin te maken. Anderen zijn hun voorgegaan.
Nieuwsgierig rijden Ethan en Sophie naar het luxueuze huis
dat naast een zwembad ook een gastenverblijf blijkt te bezitten. Na de nodige
seks en hasj in het gastenverblijf besluit het stel om de nacht daar door te
brengen. Sophie moet heel begrijpelijk daartoe nog wat spullen uit het huis
halen. Als ze de kamer binnen komt ziet ze Ethan op de bank liggen slapen. Ze
vraagt zich natuurlijk af hoe hij daar zo snel gekomen is. Is er soms een
geheime tunnel naar het huis? Sophie vindt het vreemd dat Ethan zich ook niet
meer de seks herinnert maar wijt het aan de hasj. Ze wil er verder niet over
nadenken.
De volgende dag staat Sophie in de keuken van het
gastenverblijf. Ethan wil nog eens over het gebeurde napraten maar Sophie heeft
daar geen trek in. Ze heeft zijn ontbijt klaar, inclusief spek. Dat laatste doet
een lampje branden bij Ethan, want Sophie zou nooit spek voor hem klaarmaken.
Hij gaat naar Sophie toe en wil haar tonen wat hij ontdekt heeft, maar dan is
van een speklucht in het gastenverblijf niets meer te merken. Als Ethan
vervolgens ziet dat Sophie door zijn dubbelganger ingepalmd wordt en hij haar
niet kan beschermen omdat de deuren gesloten zijn en zelfs een steen niet door
de ruit gaat, is voor hem de maat vol. Het stel pakt, vertrekt en praat in een
lunchroom na over het gebeurde. Sophie vindt het achteraf toch wel magisch en
wil terug. Ethan geeft toe om zijn relatie te behouden.
De gebeurtenissen herhalen zich. Jaloezie begint op te
spelen bij Ethan. Zijn evenbeeld is net wat knapper dan hijzelf. Om niet buiten
de boot te vallen verzint hij een list waardoor hij een nacht fantastische seks
heeft met Sophie, maar wel met verwarde gevoelens achterblijft. Inmiddels wordt
het voor de kijker steeds lastiger om de echte en de onechte personen uit
elkaar te houden. Er lijkt enige duidelijkheid te komen als het onechte stel
uit de kast komt, maar de gevoelens, vooral bij Ethan, blijven gekwetst. Na de
nodige verwikkelingen besluit hij met zijn geliefde te vluchten, maar als die
hem thuis een ontbijt met spek voorzet weet hij dat hij toch niet de juiste
vrouw heeft meegenomen. Waarna het lied met de tekst I know it’s hard for you baby erg toepasselijk is. Ondanks het
originele idee en de knappe uitvoering door Mark Duplass en Elisabeth Moss,
blijft The one I love toch te veel
steken op het niveau van een vliegtuigfilm. Het Amerikaanse concept van een
relatie, die spannend moet zijn, want men leeft maar een keer, zoals de onechte
Ethan tegen de echte Sophie zegt, verhindert een meer diepgaande betrekking.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten