Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 28 juni 2018

Filmrecensie: Next to her (2014), Asaf Korman


Loyaliteit ten opzichte van geretardeerde zus stelt liefdesrelatie op de proef

De Israëlische regisseur Asaf Korman (1982) leverde met de film Next to her een prachtig werk af, dat de prioriteit van menselijke waarden als liefde, opoffering en verzorging tot onderwerp heeft. Hoofdpersoon is Chelli, een conciërge op een middelbare school, die de verzorging van haar geestelijk achtergebleven zusje Gabby op zich heeft genomen en daar de nodige moeite mee heeft. De loyaliteit van Chelli ten opzichte van Gabbi maakt het samenwonen met Zohar, de zeven jaar oudere gymnastiekleraar op haar school, lastig.

In de eerste filmbeelden zien we dat de 27-jarige Chelli de poort open doet voor leerlingen die naar huis willen. Zelf moet ze ook snel naar huis om haar 24 jarige zusje Gabby eten te geven en uit te laten. Ze staat onder druk van sociaal werkster Shifra, die wil dat Gabby naar een opvangcentrum gaat en dat is voorstelbaar want Gabby bonkt met haar hoofd tegen de grond uit onvrede met haar eenzame bestaan.

Als de moeder van de zusjes langskomt en Gabby haar een bloedneus slaat is de maat vol en gaat Chelli met Gabby naar een dagcentrum, waar Svetlana ofwel Sveta de scepter zwaait. Sveta neemt Gabby graag op en wint haar vertrouwen zoals blijkt omdat Gabby vaak haar naam mompelt.

Zohar heeft een oogje op Chelli en neemt haar mee naar zijn kamer in zijn ouderlijk huis na een feestje waar Chelli door haar eigen laconieke gedrag niet toegelaten werd. Op de kamer begint ze vanuit frustratie daarover de vriendelijke 34 jarige leraar meteen op een onstuimige manier te verleiden en daarna gaat ze snel weer naar Gabby. Dat ze moeite heeft met haar verzorgende rol blijkt als ze, in bad met haar zusje, haar hoofd met haar voet onder water probeert te houden. Wat als een spelletje begon, loopt bijna slecht af.

De wilde vrijpartij met Zohar vraagt om een vervolg, bij Chelli en zeker bij Zohar die wel eens bij zijn moeder weg wil. Zohar maakt kennis met Gabby en is meteen op haar gesteld, al vindt hij het moeilijk in de ochtend zijn tanden te poetsen met de borstel die die de zusjes, als bewijs van hun onafscheidelijkheid, samen gebruiken.

Hij trekt in bij de zusjes, slaapt zolang in de kamer van Chelli die altijd in de woonkamer naast Gabby op de sofa ligt en gaat ook vaak naar buiten met Gabby, onder andere naar de ballenbak. Chelli kan natuurlijk niet om haar verlangen heen om ook samen te zijn met Zohar en dat leidt tot complicaties die ik niet zal bespreken om het fraaie einde van de film niet weg te geven.

Het verhaal is geschreven door Liron Ben-Shlush die de echtgenote is van de regisseur. Ze speelt haar rol met verve en dat gaat ook zeker op voor Dana Ivgy als de geretardeerde Gabby.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten