Broedertwist met veel allure gestalte gegeven
Het doet op de flyer wat knullig aan, twee broers die er wat
verslagen uit zien zonder hun vader, maar de toneelwerkelijkheid is heel
anders. Thijs Prein en Chiem Vreeken weten bijna anderhalf uur het publiek te
boeien met een prachtige voorstelling over een broedertwist, die geïnspireerd
is op het bijbelverhaal Kaïn en Abel. De chemie tussen de spelers is groot, hun
samenspel is van grote allure.
Meteen al aan het begin van de voorstelling horen we hier via
een voice-over meer over. Prein oefent op de rode sofa in hun kleine
appartement zijn tekst en moet soms lachen over de moeilijke zinnen die hij er
maar niet in krijgt. Hij wordt onderbroken door een indringende bel. Met veel
omhaal opent hij in zijn rol van Abel de deur. Nederland bevindt zich inmiddels
in het tijdperk van het kalifaat dus het is altijd uitkijken geblazen. Gelukkig
staat daar zijn broer Karel in de deuropening in een oliejas en roeispanen in
de hand want behalve het kalifaat is ons land ook nog eens overstroomd, een
toestand die, zo horen we later op de radio, nog niet snel zal verbeteren. Deze
ingrediënten zouden tot nogal oubollige bespiegelingen kunnen leiden maar Prein
en Vreeken tillen als de broers Abel en Karel de politieke en meteorologische
toestand op tot een zeer boeiend spel met vele rolwisselingen en grappige
verwarringen.
De verjaardag van de vader is de aanleiding hiertoe. De man
heeft zich opgesloten in zijn hok en oefent de rol van King Lear, maar tot
spelen komt het niet want de machthebbers moeten niets hebben van theater.
Karel is daarom met gevaar voor eigen leven naar buiten geweest om de Tazia te
kopen, een tekst die als enige nog wel gespeeld mag worden, omdat die over
Hoessein handelt, die in opstand kwam tegen een wrede kalief. Karel heeft
gedacht dat zijn vader die rol wel kan spelen. Hij meent dat zijn vader heel
blij zal zijn met het cadeau. Abel van zijn kant is helemaal vergeten om een
cadeau te kopen en besluit, op aanraden van Karel, om dan maar shoarma te bestellen.
In de aanloop voor de maaltijd nemen de broers brieven door
die hun vader en hun opa met elkaar wisselden in een tijd dat ze in de
Verenigde Staten waren. We horen over hun zieke moeder die door hun vader werd
ingewisseld voor een filmset waarin ze nu wonen. Regelmatig draaien ze de grote
lampen in een andere positie, waarmee ze tegelijk aangeven dat ze zelf ook van
positie wisselen. Heel grappig is een scène waarin Prein zowel de opa, de vader
als zichzelf speelt. Dat leidt tot heerlijke misverstanden. Aan het gezicht van
Vreeken te zien heeft hij er zelf ook veel lol in.
Prein geeft ook nog een fraaie volzin uit On the road van Jack Kerouac ten beste
en is niet te beroerd om die nog eens te herhalen voor zijn broer, die niet
precies weet waar hij het over heeft. Nog mooier is een lied net de regel Touch me, it’s so easy to leave me dat
hij aarzelend inzet, maar dat hartverscheurend eindigt. Datzelfde geldt voor
het einde van de voorstelling, maar dat zal duidelijk zijn voor degenen die het
verhaal van Kaïn en Abel kennen.
De teksten werden geschreven door Thijs Prein en Gerardjan
Rijnders in samenwerking met Tommy
Wieringa, Arnon Grunberg, Thomas Verbogt, Arthur Japin, Ramsey Nasr, Spinvis,
Nhung Dam en Marius Prein. Gerardjan Rijnders had ook de eindregie.
Hier de site van Kat op het spek met daarop meer
informatie over de voorstelling en de sympathieke intentie van de groep onder
het kopje Over ons. Gaat dat zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten