Leugenachtige Amerikaanse politiek leidt tot ontwrichting
van de wereld
De Deense documentairemaker Boris Benjamin Bertram
onderzocht tien jaar na de Amerikaanse inval in Irak hoe die oorlog tot stand
was gekomen. Beelden van de toespraak van toenmalig minister van Buitenlandse
Zaken Powell staan nog scherp op ons netvlies. Wat te denken van de
gedetailleerde informatie die hij gaf over de aanwezigheid van Iraakse
massavernietigingswapens? Later bleek dat er niets klopte van die informatie.
Zijn medewerker die de gegevens bij elkaar gesprokkeld had, had het liefst
meteen ontslag genomen.
Bertram begint met beelden van Rasmussen die een paar dagen
voor de inval in Irak op 20 maart 2003 met rode verf bekogeld wordt door
actievoerders die hem voor oorlogshitser en leugenaar uitmaken. Rasmussen was
de Deense minister president die in die periode de Europese Commissie voorzat
en aan de leiband van George Bush liep.
Vervolgens zien we beelden van een voormalig Amerikaans
diplomaat die Bush in zijn web probeerde te vangen. Hij luistert nog eens naar
de toespraak van Bush van eind januari 2012 waarin die alvast een voorschot
neemt op de inval en zegt dat zijzelf geen enkele aanwijzing hadden voor de
massavernietigingswapens van Saddam Hoessein.
Volgens voormalig CIA agent Paul Pillar waren het vooral de
neo conservatieven in de regering zoals Cheney en Rumsfeld, die van Saddam
Hoessein af wilden. Na de ineenstorting van de Twin Towers was de bereidheid
onder de bevolking daartoe groter geworden. Ze zetten de inlichtingendiensten
onder druk. Niets werd nagelaten om Irak in verband te brengen met Al Qaida.
De Britse ambassadeur Chris Meyer was bij de besprekingen
tussen Blair en Bush op de ranch van Bush in Texas en zag tot zijn verbazing
dat Bush een heel lang onderonsje met Blair had. Toen de laatste de volgende
dag een toespraak hield ging het opeens over een regime change in Irak. Omdat
zoiets in strijd was met het volkerenrecht, eiste het Britse parlement een
mandaat van de VN.
De kans dat wapeninspecteurs onder leiding van Hans Blix
mogelijk de toegang tot Irak geweigerd zouden worden, bood een mogelijkheid om
toch het land binnen te vallen. Rasmussen werd daartoe door Bush gemasseerd en
Cheney sprak voor zijn beurt over de zekere aanwezigheid van massavernietigingswapens.
Hij verwees daarvoor naar de New York Times die daarvoor een zogenaamd door de
regering gelekt artikel had gepubliceerd. Rasmussen stelde op hoge toon dat de
Verenigde Naties hun verantwoordelijkheid moest nemen en de ingediende
resolutie 1441 uitvoeren, maar dat gebeurde niet door onenigheid tussen
Frankrijk en Engeland. Blix en zijn team waren nog volop bezig met hun
onderzoek in Irak terwijl het Amerikaanse en Britse leger al aan de grens
klaarstond. In zijn State of the Union in 2013 sprak Bush dreigende taal. De uitleg
van Powell in de VN klonk overtuigend. Blix zat erbij en keek ernaar met in
zijn hoofd andere gedachten. Diplomaten werden afgeluisterd om ze te kunnen
chanteren. De minister van Buitenlandse Zaken in Denemarken loog het parlement
voor en een paar uur later verklaarde Rasmussen zich, ondanks grote protesten
waaronder de verfbom, solidair met Bush.
Het democratisch gehalte van de beslissing van Bush om zonder
mandaat Irak binnen te vallen was nihil. De familie list en bedrog draaide de
waarheid een loer. Massavernietigingswapens werden nooit gevonden. De
internationale coalitie viel uit elkaar en Rasmussen nog zeggen dat het niet om
de massavernietigingswapens maar om de slechte samenwerking van Saddam Hoessein
met de VN ging. De man werd nota bene beloond met de hoogste functie in de
Navo. Levensgevaarlijk, zo’n man.
De latere gevolgen van de oorlog waren dramatisch, zoals
Tegenlicht eerder dit jaar uiteenzette. Afgezette generaals kwamen bij Al Qaida
terecht en veroorzaakten een conflict dat miljoenen Syriërs inmiddels het land deed
uitvluchten en een crisis in Europa veroorzaakte, die men nauwelijks weet op te
lossen. Het is te hopen dat de wereld van deze leugen iets van geleerd heeft,
in ieder geval om elke uitspraak van een politicus met de nodige scepsis te
bezien en scherp tegen het licht te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten