Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 16 februari 2016

The war campaign (2013), documentaire van Boris Benjamin Bertram


Leugenachtige Amerikaanse politiek leidt tot ontwrichting van de wereld

De Deense documentairemaker Boris Benjamin Bertram onderzocht tien jaar na de Amerikaanse inval in Irak hoe die oorlog tot stand was gekomen. Beelden van de toespraak van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Powell staan nog scherp op ons netvlies. Wat te denken van de gedetailleerde informatie die hij gaf over de aanwezigheid van Iraakse massavernietigingswapens? Later bleek dat er niets klopte van die informatie. Zijn medewerker die de gegevens bij elkaar gesprokkeld had, had het liefst meteen ontslag genomen.

Bertram begint met beelden van Rasmussen die een paar dagen voor de inval in Irak op 20 maart 2003 met rode verf bekogeld wordt door actievoerders die hem voor oorlogshitser en leugenaar uitmaken. Rasmussen was de Deense minister president die in die periode de Europese Commissie voorzat en aan de leiband van George Bush liep.

Vervolgens zien we beelden van een voormalig Amerikaans diplomaat die Bush in zijn web probeerde te vangen. Hij luistert nog eens naar de toespraak van Bush van eind januari 2012 waarin die alvast een voorschot neemt op de inval en zegt dat zijzelf geen enkele aanwijzing hadden voor de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein.

Volgens voormalig CIA agent Paul Pillar waren het vooral de neo conservatieven in de regering zoals Cheney en Rumsfeld, die van Saddam Hoessein af wilden. Na de ineenstorting van de Twin Towers was de bereidheid onder de bevolking daartoe groter geworden. Ze zetten de inlichtingendiensten onder druk. Niets werd nagelaten om Irak in verband te brengen met Al Qaida.

De Britse ambassadeur Chris Meyer was bij de besprekingen tussen Blair en Bush op de ranch van Bush in Texas en zag tot zijn verbazing dat Bush een heel lang onderonsje met Blair had. Toen de laatste de volgende dag een toespraak hield ging het opeens over een regime change in Irak. Omdat zoiets in strijd was met het volkerenrecht, eiste het Britse parlement een mandaat van de VN.

De kans dat wapeninspecteurs onder leiding van Hans Blix mogelijk de toegang tot Irak geweigerd zouden worden, bood een mogelijkheid om toch het land binnen te vallen. Rasmussen werd daartoe door Bush gemasseerd en Cheney sprak voor zijn beurt over de zekere aanwezigheid van massavernietigingswapens. Hij verwees daarvoor naar de New York Times die daarvoor een zogenaamd door de regering gelekt artikel had gepubliceerd. Rasmussen stelde op hoge toon dat de Verenigde Naties hun verantwoordelijkheid moest nemen en de ingediende resolutie 1441 uitvoeren, maar dat gebeurde niet door onenigheid tussen Frankrijk en Engeland. Blix en zijn team waren nog volop bezig met hun onderzoek in Irak terwijl het Amerikaanse en Britse leger al aan de grens klaarstond. In zijn State of the Union in 2013 sprak Bush dreigende taal. De uitleg van Powell in de VN klonk overtuigend. Blix zat erbij en keek ernaar met in zijn hoofd andere gedachten. Diplomaten werden afgeluisterd om ze te kunnen chanteren. De minister van Buitenlandse Zaken in Denemarken loog het parlement voor en een paar uur later verklaarde Rasmussen zich, ondanks grote protesten waaronder de verfbom, solidair met Bush.

Het democratisch gehalte van de beslissing van Bush om zonder mandaat Irak binnen te vallen was nihil. De familie list en bedrog draaide de waarheid een loer. Massavernietigingswapens werden nooit gevonden. De internationale coalitie viel uit elkaar en Rasmussen nog zeggen dat het niet om de massavernietigingswapens maar om de slechte samenwerking van Saddam Hoessein met de VN ging. De man werd nota bene beloond met de hoogste functie in de Navo. Levensgevaarlijk, zo’n man.

De latere gevolgen van de oorlog waren dramatisch, zoals Tegenlicht eerder dit jaar uiteenzette. Afgezette generaals kwamen bij Al Qaida terecht en veroorzaakten een conflict dat miljoenen Syriërs inmiddels het land deed uitvluchten en een crisis in Europa veroorzaakte, die men nauwelijks weet op te lossen. Het is te hopen dat de wereld van deze leugen iets van geleerd heeft, in ieder geval om elke uitspraak van een politicus met de nodige scepsis te bezien en scherp tegen het licht te houden.

Hier de trailer van The war campaign, in het Nederlands ook bekend als Oorlog te koop, hier de uitzending van Tegenlicht over de achtergronden van het conflict in het Midden Oosten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten