Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 10 februari 2016

Na de revolutie, Tegenlicht, 7 februari 2016


Volksverzet georganiseerd op meerdere fronten

Dit decennium, dat in ik mijn blog belicht, kende een roerig begin. In Arabië en in het Westen schoten de protestbewegingen tegen de toenemende sociale ongelijkheid als paddenstoelen uit de grond. Regisseur Nirit Peled maakt in Na de revolutie de balans op en vraagt zich of wat er van al dat protest is overgebleven.

Peled begint in Tunesië waar eind 2010 de Arabische lente begon. De dood van een jonge groenteman door zelfverbranding vormde de lont in het kruidvat. De sociale media waren een belangrijk medium om het vuur te verspreiden. Politietroepen probeerden de onrust te doven. Blogger Lina Ben Mhenni (32) vertelt dat zij en andere bloggers de bevolking op de hoogte hield van wat er werkelijk plaats vond in haar land. Het volksverzet leidde tot de val van dictator Ben Ali en golfde verder door naar Egypte, Libië en andere landen, maar de verdere ontwikkelingen verlopen stroef door uiteenlopende ideeën over de toekomst. Inmiddels, zo zegt Mhenni, is haar sociale medium gemeengoed geworden. Zelfs IS maakt gebruik van video om de eigen ideeën kracht bij te zetten. Omdat de meeste doelen niet gehaald zijn en er een verslechtering van de toestand heeft plaatsgevonden, vluchten veel mensen naar Europa of gaan ze in vechten in Syrie. Zelf wordt ze regelmatig bedreigd en krijgt ze beveiliging door de politie. Desondanks reist ze de wereld rond om informatie over de revolutie in haar land uit te dragen. Hoopvol vindt ze de burgerbeweging die onder jongeren leeft.

Een van die jongeren is Ons Ben Abdelkarim (26) die in Parijs woonde maar na de revolutie naar haar land terugkeerde om de democratie verder vorm te geven. Daartoe volgt ze de gebeurtenissen in het parlement heel kritisch. Ze vindt dat je midden in het systeem moet zitten om het te kunnen veranderen, al is de speelruimte door de recente terroristische aanslagen verkleind.

De jonge vrouwelijke parlementariër Stav Shaffir (30) is een voorbeeld van iemand die in Israël langs de weg van de instituties verandering probeert te bereiken. In de zomer van 2011 deed ze mee met demonstraties tegen de dure huisvesting en werd gearresteerd door de politie. Dit zette haar aan het denken over de organisatie van het verzet. Als dat niet stevig in elkaar zit, wordt men gemakkelijk uiteen geslagen. Ze stapte in het parlement en is daar, zo te zien, zeer strijdbaar om te zorgen dat corruptie geen kans krijgt.

Carmen Elmakiyes probeert het anders. Ze behoort tot een Marokkaanse minderheid die in Jerusalem gediscrimineerd wordt. Haar ouders zijn hun woning niet zeker. De dure woontorens rukken op en vernielen de sloppenwijk waarin Carmen woont. Ze zegt dat het gebruik van de sociale media niet genoeg is om het verzet te organiseren en dat ze ook de straat op gaat en met mensen praat over de uitzettingen.

In Barcelona had men ook te maken met huisuitzettingen. In 2011 waren er massale protesten tegen de rol van de banken hierin. De huidige burgemeester Ada Colau (41) is uit dit protest omhoog gekomen, al moest de elite even slikken. Ze probeert de gang van zaken te veranderen, roept banken op om hun beleid te veranderen, steunt de hulp aan vluchtelingen en ze wil meer huurwoningen. Tegelijk wordt ze kritisch gevolgd door de activisten die er zelfs niet voor terugdeinzen om het stadhuis te bezetten. 

Hier meer op de site van Tegenlicht. Vanavond de meet-up in Pakhuis de Zwijger ,die ongetwijfeld ook zal gaan over de te kiezen strategie die ons uit deze complexe situatie moet halen. Wanneer de nood het hoogst is, moet de redding nabij zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten