Getalenteerd Russisch ijshockeyer in de mangel van politiek
regime
De documentaire Red
Army vertelt het woelige levensverhaal van de getalenteerde Russische
ijshockeyer Slava Fetisov die grote successen vierde als aanvoerder van het
nationale team, gemangeld werd in de Koude Oorlog en tenslotte minister van
Sport werd onder Poetin.
Gabe Polsky, die uit Californië komt zoals Fetisov ons aan
het eind van de documentaire laat weten, stelt vragen aan Fetisov die echter
aan de telefoon zit en gebaart dat Polsky even geduld moet hebben. Allereerst
wil Polsky weten hoe het leven in de Sovjet Unie was.
We zien archiefbeelden waarbij Fetisov vertelt dat hij in
1958 geboren werd in een land dat nog in puin lag door de oorlog, waarin men
het niet breed had, zijn ouders in een Stalinflat woonden, maar hij gelukkig
was met zijn hobby ijshockey, dat in groot aanzien stond in de Sovjet Unie
omdat het land daarmee zijn kracht kon tonen. Fetisov hoopte tot de Rode
Legerschool te worden toegelaten, hetgeen op zijn tiende ook lukte. Hij maakte kennis
met de beminnelijke Tarasov die coach was van het nationale team, maar ook oog
had voor de jeugd. Tarasov had veel psychologisch inzicht en liet zijn spelers
trainen met schakers als Karpov en ballerina’s om hen creatief te ontwikkelen.
Sport was voor hem een kunstvorm. Op zijn zestiende speelde Fetisov in Canada de
sterren van de hemel. Angst dat hij daar zou blijven hoefde men niet te hebben,
want zo was hij niet.
Polsky vraagt over zijn verhouding met coach Tlchonov, die
zelf niet geïnterviewd wilde worden.
Tarasov werd uit zijn functie ontheven toen hij zijn team
van het ijs haalde nadat een doelpunt was afgekeurd terwijl Breznjev op de
tribune zat. De driftige Tichonov, een protegé van Breznjev kwam voor hem in de
plaats. Misschien was het daarom dat de finale van de Olympische Spelen in Lake
Placid tegen de Amerikanen verloren ging. De wedstrijd had al een sterke
politieke lading omdat de Sovjet Unie vlak daarvoor Afghanistan was
binnengevallen. Tichonov verjongde het team en liet de spelers keihard trainen.
Een vijftal waaronder Fetisov en Kasatonov maakte de kern van het team uit en
hadden een hechte band met elkaar, waardoor ze tijdens de Olympische Spelen in
1984 Sarajevo goud haalden. Treurig was dat de tien jaar jongere broer van
Fetisov in 1985 overleed tijdens een auto ongeluk waarbij Fetisov de bestuurder
was. Een persoonlijk leven had Fetisov niet want het team verbleef elf maanden
per jaar in een trainingskamp. Zijn vrouw Lada was het daar helemaal niet mee
eens en de spelers zelf zonnen er zelfs op om de WK te verliezen om zo van
Tichonov af te komen. Voor het zo ver was werd Fetisov echter uit het team
gezet. Het was de tijd van perestrojka, van statgnerende economische
ontwikkeling en vervliedende idealen.
De Koude Oorlog kreeg nog een staartje voor Fetisov toen die
ging spelen in de Amerkaanse ijshockey league, de NHL. Hij werd door zijn land
verkocht, dat het geld goed kon gebruiken. Na goud op de Olympische Spelen in
1988 zou men hem helemaal laten gaan, al vertraagde Tichonov dat weer. Fetisov
verliet het team, werd genegeerd en op een politiebureau in Kiev zelfs in
elkaar geslagen. Daarna ging hij terug naar Tarasov om te trainen. Zijn maten
waren solidair, op Kasatonov na. Nadat de jonge Mogilny overliep naar de
Verenigde Staten, besefte het regime dat tegenhouden geen optie was maar dat er
wel onderhandeld kon worden over geld. Ook Fetisov kreeg daar mee te maken,
maar ging nooit akkoord met de voorwaarden. Het bracht hem op het matje bij
minister van Defensie Jasov die zelfs met verbanning naar Siberië dreigde, maar
hem uiteindelijk toch liet gaan, volgens Fetisov omdat men zelf in die tijd
niet goed wist hoe men diende te handelen. In New Jersey maakte Fetisov net als
andere Russen een moeilijke tijd door omdat communisten niet geliefd waren. De
spelstijl was hard en weinig creatief. Dat Kasatonov bij hem in het team maakte
het er niet beter op. De twee zitten stuurs in de dugout. Na de overgang naar
Detroit speelde Fetisvo samen met zijn oude maten weer als vanouds. In 1997
wonnen ze een belangrijke beker en gingen daarmee zelfs naar Rusland, maar de
kapitalistische trekjes daar stonden Fetisov tegen. Hij keerde terug toen
Poetin hem vroeg om als minister van Sport een nieuwe infrastructuur voor het
ijshockey op te zetten. Ook Kasatonov was daarbij. Inmiddels zijn ze weer de
beste vrienden. Fetisov wil vooral de jeugd teamgeest bijbrengen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten