Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 8 februari 2016

Hip Hop-eration (2014), documentaire van Bryn Evans


Bevlogen muziekbegeleidster slaat brug tussen jonge en oude generatie

De sympathieke begeleidster Billie Jordan uit Christchurch woont sinds de aardbeving in Waiheke Island voor de kust van Nieuw Zeeland en besluit om met een groep van dertig oudere eilanders in de leeftijd van 66 tot 94 jaar, aan het werk te gaan voor de Wereldkampioenschappen Hip Hop 2013 in Las Vegas. De naam Hip Hop-eration verwijst spottend naar heupoperaties. Bryn Evans filmt Jordan gedurende de repetities en laat de deelnemers vertellen over hun vaak bewogen levens.  

Jordan deed eerder een flashmob met de mensen en weet dat er meer in zit. Ze belt met de organisatie van de WK Hip Hop in Las Vegas en hoort dat ze een video moet opsturen. Jordan gaat hard aan de slag hoewel ze zelf ook niet veel meer van hip hop weet. Het is voor haar een manier om te verbinden en om het leven van oudere mensen te veraangenamen. Ze legt ook een verbinding met jonge hip hoppers en slaat daarmee een brug tussen de oude en de jonge generatie.

Kara Nelson heeft last van artritis maar speelt desondanks op de piano. Ze vertelt dat ze uit Groot Brittannië kwam en meteen verliefd werd op het eiland toen ze hier arriveerde. Ze trouwde met een man die vroeger dicht bij haar in de buurt woonde. Ze trouwden pas laat en leefden van de visvangst. Toen haar man overleed in 2004, wilde ze niet stil gaan zitten.

Eileen Evans heeft moeite met het ritme van de muziek en ze wil nog wel een solo doen. Ze heeft vroeger opera gedaan. Ze was negentwintig toen ze haar man leerde kennen, die haar niet zag, terwijl ze toch aandacht genoeg kreeg van andere mannen. Ze vertelt over haar jeugd in de schuilkelder in Engeland en het zingen om haar angst eronder te houden. Jordan lacht zich slap als ze de yoga achtige bewegingen van Evans ziet, maar dat is goed bedoeld van deze liefdevolle begeleidster.

Terri neemt een pil om haar hartslag naar beneden te krijgen. Ze mist haar borsten, die geamputeerd werden voordat ze een kind kreeg. Ze ontbeerde steun en moest op eigen kracht verder.

Maynie Thompson van 94 jaar is de lieveling van Jordan, die haar harde teennagels knipt. Ze doet haar aan haar eigen oma denken, bij wie het altijd zo heerlijk rustig was. Maynie raadpleegde vroeger de bijbel om te weten of ze met een jongen naar bed moest gaan en besloot dat dit maar moest gebeuren. Haar man verliet haar en haar vijf kinderen, maar dat maakte wel dat ze haar eigen leven kon leiden en zich kon inzetten voor de wereldvrede. Ze vertelt dat ze eens vrijerig werd van marihuana maar dat die haar helaas werd aangeboden door een homoseksueel. Ze weet niet of ze van de dokter mee mag naar Las Vegas.  

Winnie Mitchell vertelt dat Maynie is de Verenigde Staten acties organiseerde tegen de oorlog en dat Kara dit in Groot Brittanië deed. Zelf ging ze naar dit eiland om deel te nemen aan vredesmanifestaties.   

Na een goede voorstelling met kleurige beenwarmers op het nummer Life is for the living tijdens een landelijke wedstrijd, probeert Jordan geld bij een te krijgen voor de reis naar Las Vegas. Omdat ze geen sponsor vindt besluit men de reis zelf  te betalen. De rolstoelers gaan niet mee. Maynie krijgt zowaar toestemming van de dokter om de reis te ondernemen.

Kara leert eerst nog schieten in Las Vegas. De leden zijn niet erg zenuwachtig voor het optreden. In de bus werkt Jordan hun wilde haren bij. Een mens is nooit oud om te leren, zo blijkt ook wel uit de activiteiten die de groepsleden nog steeds ondernemen.

Waiheke Island kwam eerder in beeld in The rainbow warriors of Waiheke Island van Suzanne Raes, die daarin een portret schetst van de  bemanning van de Rainbow Warrior, het schip van Greenpeace waarmee men tegen de walvisvaart protesteerde en acties ondernam tegen kernproeven.

Hier de trailer van Hip Hop-eration, hier mijn bespreking van The rainbow warriors of Waiheke Island.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten