Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 29 februari 2016

Alive inside (2014), documentaire van Michael Rossato-Bennett


De onschatbare waarde van muziek voor Alzheimer patiënten

De documentaire Alive inside werpt een bijzonder licht op de waarde van muziek voor Alzheimer patiënten. Dan Cohen, een sociaal werker die eerder zijn brood in de computerindustrie verdiende, zet zich in om mensen in een verpleeghuis tot leven te wekken door hen hun eigen muziek weer te laten horen. Een vrouw van negentig jaar oud die alles zo’n beetje vergeten is, begint over voorvallen uit haar jeugd nadat ze Oh when the saints van Louis Armstrong beluisterd heeft.

Documentairemaker Michael Rossato-Bennett hoorde van Cohen en besloot hem een dag een filmen maar bleef uiteindelijk drie jaar lang zijn activiteiten volgen. Het is fascinerend Cohen bezig te zien. Boegbeeld van zijn succes is de 94 jarige zwarte Henry, die al tien jaar aan Alzheimer lijdt en halfdood in zijn stoel hangt, maar totaal opleeft nadat Cohen heeft uitgevonden welke muziek in zijn jeugd belangrijk was.

Tussendoor vertelt Olivier Sacks dat de emotie en muziek bij elkaar horen. De hersengedeelten waarin de muziek wordt opgeslagen blijven het langst onaangetast door Alzheimer. De muziek legt een verbinding met vroeger en geeft de identiteit terug.
Ieder mens is gevoelig voor muziek omdat het aansluit op de eigen hartslag, die het eerste geluid is dat een embryo te horen krijgt. Musicus Bobby McFerrin laat een volle zaal op een eenvoudige maar ingenieuze manier de spontane kracht van muziek ervaren. Een vrijwilliger speelt zelf muziek voor een bewoner en vertelt over de helende werking ervan na een trauma. Hij heeft dat ervaren met vrouwen in Afrika die verkracht waren en door muziek de pijn konden ervaren en loslaten. Voorwaarde is wel dat men zich openstelt en een dialoog met de patiënt wil aangaan.

Cohen ziet dat de verwarring en de strijd die de patiënten moeten voeren om toegang tot de werkelijkheid te krijgen voorbij is als ze muziek horen. Ze kunnen zich daaraan overgeven en komen uit hun ingekeerde houding. De schizofrene Denise loopt achter een rollator en weet niets van elektronica, maar Cohen vertelt haar dat de iPod een soort jukebox is. Als ze eenmaal de koptelefoon op haar hoofd heeft, begint ze zelfs te dansen. Later in de documentaire stelt Rossato-Bennett de vraag naar de betekenis van de fase van de ouderdom. Dit naar aanleiding van het feit dat Denise uitgezaaide kanker heeft.

Een geriater vertelt hoe machtig de pillenindustrie is, die alleen erop gericht is om mensen kalm te houden maar niets doet voor hun ziel. Voor een klein bedrag zou iedereen een iPod kunnen krijgen met eigen muziek maar daar is geen geld voor. De organisatie van het verpleeghuis is afgeleid van het medisch model. Men stopt mensen vol met medicijnen en daardoor verliest men de onafhankelijkheid en de waardigheid. Patiënt Tom zoekt steeds naar de uitgang, omdat hij zich niet thuis voelt en naar zijn eigen familie wil. Inmiddels komt er in de Verenigde Staten ook een beweging op gang die voor verandering pleit. De grijze golf komt eraan en babyboomers willen op een andere manier opgevangen worden.

Cohen wil dat iedere Alzheimer patiënt de beschikking krijgt over een iPod met eigen muziek. Daardoor kan ook de gang naar een verpleeghuis uitgesteld worden zoals de expressieve Marylou en het stel Norman en Nell laat zien. Het valt niet mee om geld los te krijgen. Cohen plaatst een filmpje van Henry op YouTube dat zeer veel bekeken wordt en veel reacties losmaakt. Er komen jonge mensen naar het verpleeghuis om patiënten naar hun favoriete muziek te vragen en aldus een ingang voor contact te krijgen. Daardoor komt er ook een schenking binnen die Cohen weer een tijdje vooruit helpt.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten