Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 13 februari 2016

Good morning South Sudan (2015), documentaire van Jan Willem den Bok


Tribalisme verstoort opbouw nieuwe staat

Good morning South Sudan is, behalve de titel van de documentaire, ook een vrolijk lied dat door de radio het land ingestuurd wordt om de bewoners van de nieuwe staat moed in te blazen. Na vijftig jaar strijd tegen het noorden en twee miljoen doden is eindelijk op 9 juli 2011 de onafhankelijkheid uitgeroepen. Vele zwarten zijn door de Arabieren in het noorden het land uitgezet. Jan Willem de Bok, die eerder een fraai portret maakte van Ethiopische joden in Israël, schetst de ontwikkeling van het land vanaf het eerste jaar na de onafhankelijkheid en wel aan de hand van vijf portretten, waarbij die van radiopresentator Philip James leidend is.

James reflecteert over de toestand van zijn land, dat met behulp van ngo’s wordt opgebouwd. In zijn programma zijn alle regio’s vertegenwoordigd. Hij praat met mensen uit de regio’s over hun leven en hun behoeften en is duidelijk een verbindende schakel. De strijd tegen corruptie is een belangrijk onderwerp vanwege de grote armoede en werkloosheid. James zegt dat mensen in de regering God vergeten zijn en dat men met de ellebogen werkt om een goede positie aan de top. Een ander probleem is het tribalisme dat als een kankergezwel kan doorgroeien en zelf een genocide als in Rwanda kan veroorzaken.

De oude heer Seralino zit vijf maanden in Zuid Soedan in een vluchtelingenkamp. Hij woonde in Khartoem en werd, net als 400.000 anderen, uitgezet. Hij kwam met een vliegtuig van de Verenigde Naties naar een kamp in de hoofdstad Juba, waar men zich kan bekwamen in het Engels en vervolgens een baan en een woning kan proberen te zoeken. Seralino wil graag een rustig leven op een akkertje. In april 2013 wordt de droom van Seralino werkelijkheid. Hij wordt met een busje naar een streek gebracht waar hij een akker kan kopen. Hij zet daar een mangoboom op, wil daar ook een huis bouwen en daar later ook begraven worden.

Josephine woont in Torit, dat in het zuiden bij de grens met Oeganda ligt. Ze is weduwe en geeft les aan wezen. Ze is dit gaan doen na de dood van haar aan tuberculose lijdende man die onderwijzer was.

Nancy is in de deelstaat Rokon bezig met het ontmijnen van de paden. Ze zit daartoe op een grote machine die de mijnen onder haar tot ontploffing brengt zodat de mensen daar veilig weer kunnen lopen. Ze heeft meerdere kinderen, waaronder een zoontje van drie maanden en woont in een kamp.

Marktkoopvrouw Mary heeft het niet breed en verbouwt groente die ze op de markt verkoopt om in haar levensonderhoud en dat van haar kinderen te voorzien. Het leven is zwaar, medicijnen duur en eten is er niet voldoende.

In december 2013 gebeurt waar James voor gewaarschuwd heeft. De strijd tussen rivaliserende stammen leidt tot grote angst onder de bevolking. Het jaar daarop komt De Bok terug om te zien wat er van de gefilmde personen geworden is. James heeft de strijd overleefd maar zijn zender is opgedoekt vanwege een nieuwe mediawet. Hij kan daarover weinig vertellen uit angst dat hij zijn baan kwijtraakt en werkt nu bij een andere omroep. Mary is door ziekte overleden, Nancy heeft de oorlog doorstaan, maar is haar spannende baan door de oorlog kwijtgeraakt en werkt als planner op het kantoor van een ngo. Haar kinderen heeft ze in Oeganda in veiligheid gebracht en later gaat ze daar zelf ook naar toe als haar zoontje ouder is. Josephine is zwanger en leeft in angst voor het geweld. Vluchten kan ze niet, want ze heeft geen geld. Ze hoopt op vrede en een voorspoedige bevalling. De mangoboom van Seralino doet het goed. Met hem zelf gaat het minder. Hij heeft wel het huis gebouwd dat hij wilde. Later als hij dood is kunnen de kinderen mango’s eten. Op een dag zal de vrede komen. Het zij zo. 

Hier meer informatie op de site Good morning South Sudan, onder andere over de geportretteerde personen, hier mijn bespreking van Het land van melk en misgano.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten