Legendarisch artiest zingt over zijn leven en vertolkt de
tijdgeest
Vijfendertig jaar na zijn dood lijkt het fenomeen John
Lennon alleen maar groter te worden, zoals het feit laat zien dat het nummer Image in 2015 bovenaan kwam in de Top
2000. In de documentaire LennoNYC die
in verschillende versies werd uitgebracht waarvan ik de volledige bekeek, toont
Michael Epstein de wisselende stemmingen, waaraan Lennon na zijn Beatle periode
in 1971 in New York ten prooi raakte door de onzekerheid of hij in de Verenigde
Staten mocht blijven en door de slechte acceptatie van zijn vrouw Yoko Ono.
New York was voor het stel een verademing na het drukke
Londen waar ze geen enkele privacy hadden. Ze namen hun intrek in een klein
appartement in de kunstenaarswijk Greenwich Village en werden meteen ingelijfd
bij de protestbeweging tegen het beleid van de regering Nixon aangaande de
Vietnamoorlog. De activisten Jerry Rubin en Abbie Hoffman namen het stel op
sleeptouw. Ze traden op tijdens een concert waarin de gevangen genomen vredesactivist
John Sinclair bezongen werd. Hun invloed was meteen merkbaar, want Sinclair
werd 48 uur na het concert op vrije voeten gesteld.
In 1972 mochten voor het eerst 18 jarigen meedoen met de
verkiezingen en het was zaak om hen over te halen op de democraat McGovern te
stemmen die de oorlog in Vietnam wilde beëindigen. De FBI rook bloed en
zinspeelde op deportatie van het stel. Dat Lennon het nummer Woman is the nigger of the world uitbracht,
maakte zijn positie alleen maar zwakker, al kreeg hij steun van een zwarte die
de titel neger interpreteerde als gaande over een persoon die door anderen
bepaald wordt. Na alle ophef over zijn verschijning in de Dick Cavett show probeerde
een advocaat een verlenging van hun visum met een half jaar te krijgen, maar
meer dan een maand zat er niet in.
De intimidatie door de overheid werd gevolgd door protesten.
Zoals het One to One concert in Madison Square Garden, waar Lennon het nummer Imagine speelde. Na de herverkiezing van
Nixon en Agnew, reageerde Lennon zijn teleurstelling af door zich te vergrijpen
aan een meisje, hetgeen tot een breuk met Ono leidde. Lennon vertrok naar Los
Angeles waar hij zijn schuldbetekenis in de studio deed, onder andere met het
nummer Jealous guy. Het is grappig te
horen dat hij altijd met een ontstemde D snaar speelde omdat dat zijn
handelsmerk was. Hoewel hij genoot van de contacten met Paul McCartney en Keith
Moon, miste hij Ono die juist zelf lekker musiceerde in New York en hem nog wel
even kon missen. Het gemis leidde bij Lennon tot drankzucht, tot hij inzag dat
hij daarmee niet verder kwam.
Terug in New York maakte Lennon nuchter en gepassioneerd het
album Walls and bridges, waarop het
nummer Scared aangeeft dat hij nog
altijd onzeker was over zijn verblijfsvergunning. Na de afzetting van Nixon in
1974 bleef de FBI onverminderd achter hem aan zitten. Een concert samen met
Elton John in Madison Square Garden, waar ze het nummer Whatever gets you through the night zongen, bracht hem terug in de
armen van Ono, die zag hoe onzeker Lennon was, ook door eerdere slechte
recensies. Meteen daarop kreeg hij ook nog een Green Card vanwege zijn werk
voor de vrijheid en zijn vasthoudendheid om in de Verenigde Staten te willen
blijven. Dat op dezelfde dag zijn zoon Sean geboren werd, maakte het geluk compleet.
Lennon genoot van het vader- en huisman zijn en kwam pas
jaren later, op zijn veertigste, met het album Double fantasy, waarop Starting
over, een hommage aan Elvis. Ono mocht de B kant invullen. Plannen voor een
wereldtournee en een bezoek aan zijn tante in Engeland haalden het niet. Aan
het eind van het jaar 1980 werd hij op straat doodgeschoten door een verwarde
man. Die avond werd op de plek van de moord een spontane demonstratie gehouden
waarbij men Give peace a chance zong.
Lennon leeft voort in zijn liederen die altijd persoonlijk over zijn eigen
ontwikkeling gingen, maar ook veel over de geest van de tijd vertelden. Dat Image het inmiddels tot bovenaan de Top
2000 heeft gebracht, zegt veel over de kracht van zijn werk en persoon. Wie
weet stellen we het straks nog zonder grenzen!
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten