Obsessie van wiskundeleraar met vrouwenborsten
Der Busenfreund is
een vermakelijke tragikomische documentaire over voormalig wiskundeleraar René
Rupnik, die in de greep van de vrouwelijke boezem is, zoals hij laat horen in
het stukje college over de sinus en de cosinus dat op Vimeo te zien is. Hij
deed me denken aan mijn voormalig leraar Duits die altijd met de nodige
zinspelingen voorlas uit Die Männer im
Schnee. Met dezelfde smeuigheid, alleen veel directer, laat Rupnik zich uit
over de schoonheid van de vrouw en de vrouwelijke borsten, vooral die van
actrice Senta Berger, die tot zijn afschuw daar niet voor werd gewaardeerd.
De langharige Rupnik woont met zijn oude moeder in een flat
en heeft een haat liefde verhouding met haar. Als hij van zijn werk thuis komt
moet de woning gelucht zijn, want hij is allergisch voor luchtjes. Het is zelfs
zo erg dat hij naar huis belt als de middaglessen zijn uitgevallen, zodat zijn
moeder alvast de ramen kan openzetten. Als ze het koud krijgt gaat ze maar in
bed liggen, zegt hij. Moeder zit daarom ook vaak naast de brandende pitten van
het fornuis, die haar zoon dan later weer uitzet.
Rupnik is niet alleen gevoelig voor luchtjes, maar ook voor
vuil. Hij veegt steeds overdreven zijn voeten voordat hij de woning betreedt en
zit daarna vaak in bad. Wellicht houdt hij ook allerlei ziektekiemen tegen door
het opslobberen van grote hoeveelheden melk. Hij heeft een verzamelwoede voor
kranten en tijdschriften die hij op weg naar huis uit de papierbakken haalt en
in de woning opstapelt. In de avonduren scharrelt hij in zijn onderbroek rond
de metershoge stapels papier en scheurt artikelen uit de kranten die hij daarna
weer op andere, soms wankele, stapels legt. De moeder toont haar stille verzet
door in het voorbijgaan kranten van de stapels te laten vallen, die haar zoon
dan later op zijn knieën weer teruglegt.
Het mooist zijn de colleges die hij als een volleerd docent
in een knalgeel T-shirt voor het schoolbord geeft, ook al is de inhoud nogal
particulier. Hij vertelt over een tante die altijd haar bovenkleren uit trok
als ze bij hen was en hem dan haar zijden onderjurk toonde waar hij graag
tegenaan ging staan. Hij liefst zou hij weer in de baarmoeder verdwijnen. De
vrouwen van Rubens vindt hij te dik, beha’s met halve cups hebben zijn voorkeur, want de boezem is het sieraad van
de vrouw. Vrouwen met kleine borsten hebben als vanzelf een
minderwaardigheidscomplex. Het woord Weib klinkt beter als Frau, fokken beter als
rammen. Hij toont dia’s van zijn grote
vlam Senta Berger, geboren in 1941 en ten tijde van zijn ontmoeting met haar
tijdens het theaterstuk Tartuffe in
zijn woonplaats al veertig jaar oud en volgens hem al over haar fysieke
hoogtepunt heen. Hij keek tijdens de vijftig voorstellingen die ze gaf met een
verrekijker in haar kruis, posteerde zich dagelijks bij de artiesten ingang en
fantaseerde over een geheime verhouding, hoewel Berger getrouwd was, een zoon
had en ook nog een baby thuis.
Zijn moeder heeft met haar zoon te doen, maar hij is niet
ontvankelijk voor haar bezorgdheid. Op het eind komt het zelfs nog tot een
dialoog waarbij Rupnik haar toevoegt dat hij nu eenmaal geboren is voor de
platonische liefde en dat zijn moeder zich niet over hem moet tobben, want als
het afgelopen is dan is het zo en daar merkt hij zelf toch niets van.
Der Busenfreund
deed me denken aan documentaires van Frans Bromet die in zijn documentaires ook
bijzondere personen voor het voetlicht krijgt en scherp portretteert.
Hier een stukje
college van René Rupnik op vimeo.Vroeg me af of de man boven het schoolbord zijn vader is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten