Communicatieproblemen leiden tot een betere menselijke
verbinding
Het laatste deel van het drieluik Trois couleurs over de leuzen van de Franse Revolutie heeft de
broederschap als onderwerp. Rood is steunkleur en die wordt heel mooi in beeld
gebracht als achtergrond van een opbollend reclamedoek met daarop de beeltenis
van fotomodel Valentine Dussault, een prachtrol van de nog net geen dertig
jarige Irène Jacob. Wat die kleur betreft, overheerst in de film toch het
duister en dat geldt ook voor het verhaal dat vanwege de ingewikkelde
constructie, waarin werelden in elkaar overlopen, nogal cerebraal aandoet.
Communicatie had ook het onderwerp van Rouge kunnen zijn, want de verbindingen en speciaal de telefoonverbindingen
spelen een belangrijke rol in de film. Dat begint al met een gesprek tussen
Valentine, die in een appartement boven een café in het centrum van Genève
woont, met haar vriend in Londen. Kieslowski volgt de lijnen die de twee met
elkaar verbinden vanaf het appartement van Valentine onder het Kanaal door naar
Engeland. Daarnaast zijn er de veelvuldige telefoongesprekken tussen rechtenstudent
Auguste en zijn vriendin Karin die een persoonlijke telefonische weersrubriek heeft,
omdat Auguste haar niet vertrouwt en steeds wil weten waar ze was als ze niet
opnam. Tenslotte, en het meest belangrijk, zijn de geheime opnames van de
telefoongesprekken in de buurt door de voormalige rechter Joseph Kern, een
mooie rol van Jean-Louis Trintignant. Hij doet dit om meer te weten te komen
over menselijke motivatie, iets waar hij in zijn loopbaan in tekort geschoten
is.
Valentine ontmoet de rechter als ze in haar auto door het
centrum van Genève aan haar radio zit te draaien, daardoor niet goed oplet en
een grote hond aanrijdt. Ze ziet op de gegevens in de halsband dat het jankende
beest Rita heet en brengt hem terug naar zijn baas, die knorrig reageert.
Daarop gaat ze met Rita naar de dierenarts die de verwondingen behandelt en ook
constateert dat het beest zwanger is. Vervolgens neemt Valentine de hond mee
naar haar huis. Ze komt opnieuw in contact met de rechter als de hond op straat
wegloopt en teruggaat naar zijn oude huis. Ze hoort dat de mangesprekken in de
buurt opneemt en is daarover boos, maar heeft niet de moed om de slachtoffers
op de hoogte te brengen.
Het feit dat ze de jackpot wint met drie gelijke kersen
tijdens een spelletje op de fruitautomaat in het café onder haar woning, luidt
rampspoed in, zo moeten we geloven. Er waren al problemen met haar zestienjarige
aan drugsverslaafde broer die zelfs de krant haalden, maar dan gaat ook nog Karin
tot ontzetting van Auguste vreemd met een ander en wordt de rechter veroordeeld
vanwege het bespioneren van de omgeving. Als Valentine daarover leest in de
krant gaat ze naar hem toe. Ze hoort dat de man die voorspellende gaven blijkt
te bezitten, zichzelf heeft aangegeven om weer in contact te komen. Na afloop
van een modeshow die voorafgaat aan haar vertrek naar haar vriend in Londen, vertelt
de rechter haar meer over zijn leven. De feiten daarvan zijn deels al voorbij gekomen
in de levens van de anderen, zoals rechtenstudent August en andere staan te gebeuren,
bijvoorbeeld in de schipbreuk die Valentine op weg naar Engeland lijdt, al komt
Valentine daarbij niet om. Het is grappig dat onder de overlevenden ook de
hoofdrolspelers van de andere delen van Trois
couleurs zijn, net als het grappig is dat in alle drie delen een kleine
oude vrouw voorkomt die moeite heeft om een lege fles in een hoge afvalbak te
krijgen.
De ijle zang van een vrouwelijk lid van de Sinfonia
Varsovia, dat onder leiding van Zbigniew Preisner ook andere fraaie muziek
maakte, zorgt veel sfeer in de film, waarin communicatieproblemen uiteindelijk voor
een betere verbinding tussen de mensen moeten gaan zorgen, al is de symboliek
te ver doorgevoerd. Dat neemt niet weg dat Rouge,
mede door de schoonheid van Irene Jacob, een genot is om naar te kijken. Trois couleurs is al met al een
cinematografisch hoogstandje waar menig hedendaags filmer niet aan kan tippen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten