Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 31 januari 2016

The three burials of Melquiades Estrada (2005), Tommy Lee Jones


Rancher willigt de laatste wens in van een Mexicaanse cowboy

The three burials of Melquiades Estrada doet in de verte denken aan Paris, Texas van Wim Wenders, al ligt dat onmogelijke plaatsje helemaal in het noorden van de staat en speelt de film van Tommy Lee Jones zich in het zuiden af, aan de grens met Mexico. Wellicht komt het door het landschap, dat de film van Wenders nooit ver uit het geheugen is, al zal het eerder nog door de langzame, indringende en soms wrede beelden zijn.

The three burials of Melquiades Estrada begint met twee grenswachten in een jeep die een routine tocht houden langs de grens en een coyote zien die verderop iets aan het eten is. Ze schieten het beest dood, gaan een kijkje nemen op de plek en deinzen terug voor het aangevreten lijk, waarmee we meteen de eerste begrafenis van Melquiades Estrada te pakken hebben.

De scène verplaatst zich naar Mike en Lou Ann, een jong stel uit Cincinnati, dat in de grensplaats een stacaravan zoekt. Mike is aangesteld als grenswacht, Lou Ann weet zich geen raad met haar vrije tijd en zit veel in het café bij serveerster Rachel die getrouwd is met kok Bob maar er ook andere verhoudingen op na houdt, onder andere met de stoere rancher Pete Perkins en de impotente sheriff Belmont, die de zaak rond de vermoorde Melquiades, in het vervolg Mel te noemen, onderzoekt.

Het verhaal wordt in het begin nogal chaotisch verteld met veel korte scènes en flashbacks, waarin duidelijk wordt dat Perkins de vriend was van Mel die uit Mexico kwam en werk vond als cowboy op de ranch, dat Mike nogal bruut jacht maakt op illegalen en weinig gevoel heeft voor zijn lieve vriendin en dat Perkins kogels toegespeeld krijgt die gevonden zijn bij de geitenboerderij waar Mel woonde.      

Als Perkins erachter komt dat Mike de dader is van de moord op Mel, die hij belooft heeft om in zijn geboorteplaats Jiménez begraven te worden, verandert de brokkeligheid van de film in een vaste lijn. Omdat Belmont niets meer aan de zaak wil doen en Mel al – voor de tweede keer - onder de grond ligt, besluit Perkins om zelf actie te ondernemen. Op de late avond gaat hij de stacaravan van Mike en Lou Ann binnen, knevelt Lou Ann, slaat Mike in zijn eigen boeien en vertrekt met hem naar het graf van Mel. Perkins laat Mike het lijk opgraven en gaat met hen en een vierde paard voor de proviand op de rug op weg naar Mexico volgens de route die Mel op een klein kaartje heeft aangegeven.

De tocht is niet gemakkelijk. Het vierde paard dondert met alle proviand in een ravijn en de grenswachten zitten achter Perkins en Mike aan. Op hun tocht, viaje in het Spaans, komen ze langs een oude blinde boer, die antivries in zijn huis heeft waarmee de ontbinding van Mel enige tijd kan worden uitgesteld. Bij vertrek vraagt de boer of Perkins hem niet kan doodschieten want zo gelukkig is zijn leven niet, maar daar begint Perkins niet aan.

Hij heeft zijn zinnen gezet op zijn missie om de laatste wens van Mel in te willigen, maar moet daar veel voor doen. Voor Mike blijkt de tocht, ondanks pogingen om te ontsnappen en ziekte, tenslotte louterend. Na de derde begrafenis zijn de verhoudingen weer wat ze moeten zijn, al is Mike wel zijn vriendin kwijt die al eerder de bus terug naar Cincinnati nam.
   
Hier de trailer. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten