Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 1 september 2015

Theaterrecensie: Exit, Vis à Vis, Almeerderstrand, 30 augustus 2015



Kindertheater voor grote mensen

Theatergroep Vis à Vis staat voor uniek theater spektakel, zo is te lezen op hun prachtige locatie aan de Muiderzandplaats en daarmee is geen woord teveel gezegd. Spektakel is in ruime mate voor handen, visuele hoogstandjes zijn er volop. Met de hijskraan die van tevoren al langs het podium zwenkt en met aangekoppelde lading achter een plastic scherm blijft staan lijkt zich de eerste verrassing aan te dienen. Eenmaal binnen in een fraaie halfopen arena zien we de woorden Gebr. Van Rees boven de achterwand oprijzen. Het zwoele weer en de vrolijke zon maken de omstandigheden voor een middagje theater op locatie optimaal. De vrouw die opeens in de lucht boven het podium fietst, is niet slecht als smaakmaker. Een luchtfietster als motto.

Exit vertelt het verhaal over de twee broers Barry en Dick van Rees die een bedrijf voor kweekvlees hebben opgericht, dat zo goed loopt, dat zelfs Chinezen daarin geïnteresseerd zijn. Een delegatie, bestaande uit een man en een deftige vrouw, wordt door manusje van alles Van Vliet in een bedrijfswagentje naar de fabriek gereden en daar verwelkomd door de twee directeuren met een glaasje jenever. Na de bezichtiging willen ze de fabriek wel kopen, maar dat is tegen het zere been van Barry die na een ruzie met Dick het bedrijf verlaat.

Een vooropgezette actie van Barry doet Dick op een begraafplaats belanden, alwaar hij zich na een fraaie verkleedpartij bij de doodgravers voegt. Hij doet mee aan een open dag waarbij het publiek de nieuwste manieren van begraven kan bewonderen. Voor elk wat wils. Het idee van de supermarkt heeft zich tot het levenseinde uitgebreid. Een van de nieuwste manieren is het invriezen. Per ongeluk komt Dick terecht in de machine die de mens invriest tot betere tijden, maar die blijken nog minder vrijheid te bieden dan de huidige tijd, waarop hij na de nodige toch weer de boze droom kan verlaten.

Met spectaculaire visuele middelen en een perfecte timing wordt dit verhaal ingevuld. De toeschouwer wordt anderhalf uur lang overdonderd door de technische uitvoering, waarbij in- en uitschuivende containers het podium vormen. In het tweede gedeelte schuift de hele achterwand weg om uitzicht te bieden op een wonderlijke begraafplaats met daarachter de ruimte waarin mensen worden ingevroren. Valkuilen vormen een hindernis, zoals Dick merkt. als hij met drankjes op een dienblad gestrekt in een pas gedolven graf belandt.  

De rollen worden door de zeven spelers prachtig uitgevoerd. Details zorgen voor veel humor, zoals de Chinese man die aan zijn bazin alles over de fabriek uitlegt zonder dat de directeuren nog iets verteld hebben, Van Vliet die telkens tegen de deur aanbotst als hij naar binnen wil gaan, een mol die op de begraafplaats omhoog komt en door de mollenvanger aan zijn riek gespietst wordt, een kinderwagen die door de moeder vlak voor de vijver geparkeerd wordt en die langzaam het water in rijdt, Dick die de baby wil redden, maar gehinderd wordt door de scherpe kiezels onder zijn sokken, het knopje aan de lamp waarmee hij de gewenste muziek kan opzoeken. Mensen die de voorstelling gezien hebben, moeten ongetwijfeld glimlachen bij de herinnering aan dit soort fraaie momenten.

Dat neemt niet weg dat Exit toch een gevoel van leegte achterlaat. Aan het einde van de voorstelling is de visuele stimulatie verdwenen en landt de toeschouwer weer met zijn voeten op de aarde. Op de sterke beelden op het netvlies na, blijft er weinig hangen van het stuk. Gevoelens doen er niet toe. De dramatische ontwikkeling is ondergeschikt aan de visuele overdondering, psychologische verwikkelingen verliezen het van de grappen en grollen. Het is kindertheater voor grote mensen, maar dan wel van de beste soort.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten