Sluiting luxe bordeel toont de laatste stuiptrekkingen van het
ancien regime
L’apollonide is
een film over een luxe bordeel aan het begin van de twintigste eeuw in Parijs.
Bertrand Bonello schetst met deze losse film, waarin de medewerkers vertellen
over hun angsten, plezier en pijn, een tijdsbeeld die aan het verdwijnen is. De
ondertitel Souvenirs de la maison close
geeft al aan dat dit de laatste stuiptrekkingen waren van het ancien regime
Hoofdpersoon is Madeleine, die ook wel de Jodin wordt genoemd.
In het eerste deel van de film dat speelt in november 1899 - het einde van de
19de eeuw genoemd - wordt ze zwaar toegetakeld door Michaux, een jongere
klant die aanvankelijk helemaal niet sadistisch oogt. Nadat zij haar taak verricht
heeft, vertelt Madeleine hem hoe hij keek en wat zij erbij voelde. Ze denkt
zelfs dat hij met haar wil trouwen. Als hij twee weken later weer langs komt vertelt
ze hem haar droom en bewerkt hij haar mond met een mes, waarna ze door een
litteken in het verlengde van haar mond als de lachende vrouw door het leven
gaat.
Bonello zet dit gruwelijke moment in de verder gemoedelijke
sfeer die in dit bordeel hangt. Hij filmt de meisjes terwijl ze zich opmaken
voor de lange nacht en met elkaar praten over mogelijke klanten die ze wel of
niet graag bedienen, terwijl madame Marie-France, die vroeger ook in dienst
was, de administratie bijhoudt. Dan zetten ze zich in de huiskamer, wachtend op
de vaste klanten, zoals een man met een kat of een geile levensgenieter en
spelen daar een spelletje blaasvoetbal. Ook de kinderen van Marie-France houden
zich in de huiskamer op. De avond begint met champagne, die - heel bijzonder - door
iedereen uit dezelfde bronzen kroes gedronken wordt. De eerste slok tenminste,
want verder zijn er de kristallen glazen waarmee men ook mooie geluiden kan
maken door de vingers langs de rand van het glas te bewegen. In het bordeel is
het niet allemaal geluk wat de klok slaat. De meisjes zijn meer kwijt voor hun
benodigdheden dan zij verdienen en staan dus in het krijt bij Marie-France.
Het tweede deel speelt zich af in maart 1900 - de dageraad
van de twintigste eeuw genoemd. Er komt een nieuw meisje, de 16-jarige Pauline,
dat we al kennen van haar brief die in het eerste deel is voorgelezen. Marie-France
ondervraagt haar, onderwerpt haar lichaam aan een inspectie en is tevreden over
lichaam en geest. Daarna wordt ze rondgeleid door een ander meisje dat vertelt
over de gebruiken in het bordeel. Haar eerste ervaring is in een badkuip vol
champagne. Ze vertelt in de vroege ochtend tegen haar collega’s dat het niet zo’n
gemakkelijke houding was. Madeleine heeft na de verminking van haar mond een
plaatsje gekregen in de keuken. Marie-France worstelt met een huurverhoging en
schrijft de prefect erover, maar die kan niets voor haar doen, waardoor het
bordeel langzaam aan moet gaan sluiten. Tijdens een picknick langs de rivier
vertelt Marie-France over de geldstromen van de aristocratische klanten. De ziekte
van Julie door een geslachtsziekte kondigt het verval aan. ‘Kut is het, dit
vak,’ zegt een meisje, hetgeen veel gelach veroorzaakt. Pauline houdt het ook
voor gezien. Nu ze nog geen schulden heeft kan ze nog uit het bedrijf stappen. Madeleine
wordt gevraagd als speciale gast voor een avondje bij de aristocratie, die geïnteresseerd
is in haar bijzondere mimiek. Als ze weer bij de anderen is, zoekt men troost
bij elkaar, maar dat neemt niet weg dat Julie dood gaat. Tijdens de viering van
de onafhankelijkheid, waarbij iedereen een masker draagt, vallen de rozen uit
elkaar en drinkt met de champagne uit gewone glazen. Madeleine huilt de dikke
witte tranen zoals ze ooit in een droom had die ze vertelde aan Michaux.
Bonello zet soms vier of drie beelden van de praktijken in
het bordeel naast elkaar en eindigt met de huidige toestand waarin meisjes
langs de weg staan om opgepikt te worden door een auto. Toch een heel verschil
met de vroegere tijd, die ondanks alle ellende toch ook gezelligheid kende.
Hier
de trailer van L’apollonide, die in
het Engels House of tolerance heet,
en die begint met de voorbereidingen van de meisjes voor de lange avond en
nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten