Mysterie van het leven niet in filmbeelden te vatten
De naam Darren Aronofsky staat garant voor boeiende films.
Ik was benieuwd naar The fountain (2006)
die hij maakte tussen Requiem voor a
dream (2000) en The wrestler
(2008). In plaats van een verhaal over drugsverslaving of de openbaringen van
een worstelaar, gaat het hier om een buitenaards, bovennatuurlijk thema. Het
motto uit Genesis waarin Adam en Eva verbannen worden uit het paradijs en de
boom des levens voor hen geen bron meer is, vormt de context van The fountain.
De film speelt zich af in drie tijdsperioden. In de eerste
periode, zo’n duizend jaar geleden gaat een veroveraar, Thomas geheten, in
opdracht van de koningin van Spanje op zoek naar boom die het eeuwig leven moet
schenken, in de tweede periode die in het heden speelt zoekt laborant Tommy
Creo naarstig naar een medicijn dat zijn vrouw Izzy in leven moet houden, in de
derde periode, duizend jaar van ons verwijderd, zien we de inmiddels kalende yogi
Tommy die tenslotte de boom vindt. Steeds is er sprake van een queeste. Afmaken
in de zin van voltooien vomt steeds de opdracht.
De scènes uit de drie perioden overlappen elkaar regelmatig,
maar zijn niet altijd even duidelijk. Aronofsky begint met een soort
totaaloverzicht en vult dat langzamerhand in. Het boek dat Izzy over deze
thematiek schrijft vormt een schakel tussen de verschillende delen. Aronofsky
gaat terug naar de oude wijsheid van de Maya’s en verbindt die met new age
achtige ideeën.
Thomas krijgt in zijn strijd voor de koningin te maken met de
inquisiteur die de standpunten van de kerk verkondigt en ketters op gruwelijke
wijze tot de brandstapel veroordeelt. Thomas wil hem met een kruisboog vellen
als hij bericht krijgt dat hij bij de koningin moet komen die een beter idee
heeft. Ze heeft van pater Avila die in Amerika is geweest, gehoord van de verborgen
boom des levens dat een sap afscheidt dat eeuwig leven schenkt en wil dat hij
die vindt. Ze geeft een ring mee die hun eeuwige verbintenis zal symboliseren
als hij zijn opdracht vervuld heeft
Tommy is thuis hard aan het werk als Izzy wil wandelen. Ze
heeft haar witte mutsje al op. Later zit ze in de sneeuw en gooit een sneeuwbal
naar hem toe. Ze wijst hem op de ster Xibalba waar de dode zielen worden
herboren en die aan het uitsterven is. Ze schrijft daarover in een boek dat The
fountain heet. Als ze in bad zit, realiseert Tommy zich dat ze ziek is hetgeen
leidt tot een intense natte vrijpartij. Als blijkt dat ze kanker heeft zet
Tommy alles op alles om de tumor bij een aap uit te schakelen en daarmee ook
het leven van Izzy te redden. Directrice Lilly vindt dat hij veel te
onwetenschappelijk te werk gaat, maar Tommy laat zich niet tegenhouden. Als hij
bij de zieke Izzy is, leest hij uit haar boek over de toestand in Spanje en de
tocht van Thomas. Het laatste hoofdstuk is nog leeg. Een mooie taak voor Tommy,
denkt Izzy, die hem voor ze sterft pen en inkt cadeau doet.
Vooral de laatste periode met een yogi die door het heelal
zweeft doet zweverig aan. Hij vindt de boom en steekt de dolk erin die ooit
door pater Avila meegenomen is, waarna er een op sperma lijkend sap uit gutst
dat door de yogi met grote teugen ingenomen wordt waarna hij in een bloeiende
struik verandert die iets te maken moet hebben met de eeuwige cirkel van het
leven. Er komt veel hocus pocus bij het uiteindelijke succes van de queesten kijken,
waarmee weer eens wordt bewezen dat niet alles van de geest in beeld te vatten
is. Gelukkig maar.
Rachel Weisz (1970) is om te zoenen zo mooi, vooral als de
koningin die soms in de herinnering van Thomas verschijnt of als de wilde vrouw
met lang zwart haar in een rood jurkje in de herinnering van Tommy.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten