Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 31 juli 2015

Filmrecensie: Les barons (2009), Nabil Ben Yadir



Lichtvoetig drama rond drie Marokkaanse vrijbuiters

De baronnen zijn drie kwajongens van Marokkaanse afkomst in Brussel. Niet zo erg als de leden van criminele bendes die in Den Haag opereren, heren daarbij vergeleken. De film van Nabil Ben Yadir is gemaakt om ons te laten weten wat baronnen zijn. Zij geloven dat ieder mens bij zijn geboorte een aantal stappen heeft meegekregen en dat men doodgaat als men die stappen heeft verbruikt. Dit lijkt op de yoga filosofie over het vooraf bepaalde aantal ademhalingen dat een mens meekrijgt. De baronnen weten zelf hoe hun tellers erbij staat, al komen die nooit in beeld.

Les barons begint fraai met de drie opgeschoten jongen op de groentekisten van groenteman Lucien, een mooie bijrol van Jan Decleir. We zien eerst alleen de Nikes Air van de drie jongens in beeld. Aziz werkt bij de groenteman, Mounir trekt steun, Hassan is iemand van twaalf beroepen en dertien ongelukken. Dan is er nog een vierde, Franck Tabla, die probeert aan te haken bij de drie baronnen.

Het leven van Hassan staat in de film centraal. Hij wil graag het theater in maar wordt niet leuk gevonden. Zijn ideeën tijdens de repetities in de studio zijn weinig inspirerend. Zijn vader, die achter de kassa van de metro zit, vindt dat Hassan maar bij het vervoersbedrijf op een bus moet gaan rijden. Hij is des duivels als hij een programma op televisie ziet dat waarin zijn zoon hem voor gek zet. Hassan kijkt met kromme tenen mee. Hij had de journaliste en presentatrice Malika, die een zus is van Mounir, nog op het hart gedrukt om de scène eruit te halen.  

Ondanks zijn bijstandsuitkering rijdt Mounir in een BMW, die ze samen hebben gekocht. Hij maakt er een sport van om auto’s die van links komen aan te rijden, waarna de garage veel werk heeft. Mounir haalt Hassan over om een avondje uit te gaan met twee leuke meiden, maar veel heeft dat niet om het lijf. Hassan heeft een oogje op Malika, maar durft haar niet te zoenen.

De zaak wordt gecompliceerd als Malika met een patser lijkt te gaan trouwen. Hassan brengt haar na een etentje met de patser naar huis in de BMW. Hoewel Malika geen leuke tijd heeft gehad en zinspeelt op een verhouding met Hassan, is de tijd daarvoor nog niet rijp. Eerst krijgt Hassan nog verkering met Milouda, zijn eerste passagier in de bus, nadat hij toch maar een baan als chauffeur geaccepteerd heeft. Tijdens een etentje bij de ouders van Hassan bericht de televisie over de doden door cyanide. Als Milouda aan Hassan vraagt wie Cyanide is, begint hij te twijfelen aan een huwelijk met haar, maar hij kan ook niet ingaan tegen de wens van zijn vader om te trouwen. Gelukkig zijn er de baronnen om een list te bedenken waardoor Hassan weer vrij is.

De film sleept zich daarna naar het eind. Dat er nog een hele episode achteraan komt, is een beetje te veel van het goede. Er zitten wel grappige overgangen in de film. Zo keert Hassan terug naar de lagere schoolbanken om zijn jongere ik te waarschuwen voor wat hem later te wachten staat. Een andere keer wordt hij wakker uit een droom en moet meteen in zijn ondergoed optreden. Zijn vader redt hem eruit door een lied te zingen. Achteraf was het allemaal een nare droom.

Les barons is een lichtvoetig drama dat af en toe wat flauw is, maar verder toch zeker een voldoende scoort. Nabil Ben Yadir kwam met het idee en schreef ook het scenario.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten