Sterke beelden van een bedreigd zigeunergezin in Hongarije
Regisseur Benedek Fliegauf beziet de problemen van de Roma
vanuit een heel ander gezichtspunt dan Tony Gatlif doet, maar zijn minder flamboyante invalshoek weet de aandacht zeker ook vast te houden.
Just the wind is, zoals in de
aankondiging gezegd wordt, geïnspireerd op aanvallen in 2008 en 2009 door
onverlaten op Roma gezinnen in Hongarije. Het zigeunergezin van Mari en haar kinderen
Anna en Rió leeft aan de rand van een dorp in angst om ook het slachtoffer van
aanvallen te worden, net als vijf eerdere gezinnen overkwam.
Just the wind
begint met een lied over een gitzwarte nacht waarin een vader gedood is. Een
muziekgroep zingt bij diens graf en roept, gadegeslagen door Rió, de zoon op om
te vluchten. Diens vader kan dat niet zijn, want die zit in Canada.
Vervolgens zien we Mari, die in de film de bijnaam Birdy draagt,
in de halfduistere ochtend in haar armoedige woning rondscharrelen om haar
invalide vader zijn eten te geven en zich klaar te maken voor een werkdag bij
een dienst die bermen van autowegen schoonmaakt. Ze zegt voordat ze weggaat nog
tegen Rió dat hij naar school moet gaan en niet de hele dag door de omgeving
rondstruinen.
De knappe dochter Anna wordt gadegeslagen als ze bij
daglicht water put om zich te wassen, maar besteedt daar weinig aandacht aan. Ze
maant Rió zijn bed uit te komen maar die draait zich nog een keer om. Op weg
naar school zegt ze tegen dorpswachten, die de veiligheid moeten verzekeren, dat
ze een jongen heeft gezien, maar daarna loopt ze verder naar de bushalte.
Rió gaat niet naar school maar loopt door het bos naar een
huis van het gezin Lakatos dat als laatste door een schietpartij met jachtgeweren
is omgekomen en steelt voorwerpen die waardevol kunnen zijn. Terwijl Rió in het
huis van het vermoorde gezin is, komen er twee agenten binnen die met elkaar
praten over de aanvallen op de Roma. De hoofdagent die tegen haatmoorden is, zegt
dat ze beter een ander gezin te grazen hadden kunnen nemen dat steelt. Rió, die
zich verstopt had, kijkt hen na als ze de woning verlaten.
Afwisselend zien we hoe de dag van de drie hoofdrolspelers
verloopt. Mari krijgt een tas kleren van een symphtieke teamleidster en werkt
later ook nog, met de nodige conflicten, als schoonmaakster op een school. Anna
skypt met haar vader die zegt dat ze naar Toronto moeten komen, ziet dat een
medescholiere in de kleedkamer van de gymzaal verkracht wordt door jongens en
wast in de middag de haren van een nichtje in de rivier. Rió brengt de
voorwerpen naar een bunker in het bos waar hij, zijn zus en moeder kunnen
verblijven voorafgaande aan hun vertrek naar Canada. Hij heeft daar ook al de
Nescafé van zijn moeder naar toe gebracht. Als Rió weer terug naar huis loopt,
ziet hij het dode varken van het gezin Lakatos tussen de varens, waarover de
agenten spraken. Hij leent een schop van een slapende oude man in een huisje in
de buurt en begraaft het dier. Zijn moeder weet niet van de bunker en vraagt
hem bij thuiskomst de Nescafé weer terug te brengen. Als de drie weer in bed
liggen, heerst er een vreemde, ondraaglijke stilte.
Just the wind
toont met sterke, directe beelden het zorgelijk bestaan van een
gemarginaliseerde groep die gemakkelijk zondebok wordt. De zigeuners leiden een
armoedig bestaan, de beelden van het bos waar de drie steeds door heen moeten, doen
onheilspellend aan. Verrassend is dat de aftiteling begeleid wordt door de bekende
mantra Om bur buva, waarin gevraagd
wordt dat wij uit onze onwetendheid verlost mogen worden.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten