Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 8 juli 2015

Mijn lieve kankerhond (2012), documentaire van Marinka de Jongh



Gepaste aandacht voor ernstige zieke huisdier

Hoeveel behandeling geeft men aan een huisdier dat aan kanker lijdt? Terwijl de tijd nog niet zo ver achter ons ligt dat er geen behandeling voorhanden was, is men tegenwoordig vaak doorgeschoten naar de andere kant. Marinka de Jongh ging voor haar afstudeerproject aan de filmacademie naar de kliniek Gezelschapsdieren van de Universiteit van Utrecht, waar honden (en katten) worden gediagnosticeerd en behandeld die aan kanker lijden, hetgeen de belangrijkste doodsoorzaak, in ieder geval van honden, is. Ze toont een tiental gevallen, waaronder één kat, en hoort en filmt de reacties van de baasjes en bazinnen op de vaak noodlottige ziekte van hun geliefde huisdier. De benadering van de doktoren is meelevend en verplicht tot niets. De wens van de baas wordt veelal gerespecteerd, ook als die verder geen behandeling wil.

Het eerste slachtoffer dat in beeld komt heet Duke en is negen jaar oud. Zijn baas vraagt zich na het eerste onderzoek af wanneer Duke de grens overschrijdt van hond naar patiënt. De bazin huilt. De dokter vertelt over de verdere procedure waarin een scan gedaan gaat worden. Later zien we dat Duke bestraald wordt en daartoe geheel verdoofd is. Vervolgens ondergaat hij ook nog een operatie. Als een slappe pop wordt hij met vier armen van het personeel van de operatietafel gehaald. De baas en diens familie is blij dat Duke geen uitzaaiingen heeft en laden hem in hun auto.

De vijftienjarige Phoe heeft weinig kans op overleving en kan nog een chemotherapie krijgen om het ziekteproces te vertragen. Diens Amsterdamse baas vraagt zich af zijn hond daar erg onder zal lijden, maar de dokter denkt van niet. Een van de twee dochters zegt, zoals vaker zal gebeuren in voorkomende gevallen, dat niet geschoten altijd mis is. Ze zegt dat Phoe op het eind thuis heel lief was. De baas kon weinig meer voor zijn beest doen.

Boris is elf jaar en rest evenmin veel tijd. Zijn baas, met een sjaaltje onder zijn overhemd, denkt na over wat hen te doen staat. Tijdens de chemo spreekt hij zijn hond moed in. Later sterft het beest thuis in de armen van zijn baas.

Snoopy van dertien is de enige kat in het gezelschap. Na de operatie volgt een echo waar het beestje jankt en blaast. Na een CT scan praat de dokter met de ongeruste bazin, een nog jonge vrouw. De mededeling dat Snoopy niet meer te redden is, komt hard aan. Ze krijgt nog wel wat medicijnen mee naar huis.  

Maxi van negen (zie foto) heeft een baasje wiens vader aan asbestkanker overleed. De man wil niets met een behandeling te maken hebben, omdat zijn vader dat ook niet wilde. De kosten voor een bestraling van zeventien keer bedragen zo’n 2700 euro dus dat is een reden te meer om met de hond naar huis te gaan. De slecht bij kas zittende jonge baas van de dertienjarige Tikila gaat nog wel voor een operatie.

Een van de doktoren zegt dat bij een huisdier anders dan bij een langer levende mens de grens van een behandeling al gauw bereikt is, maar een overbehandelende mensendokter kan hiervan nog wel iets leren. 

Hier de teaser op vimeo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten