Gepaste aandacht voor ernstige zieke huisdier
Hoeveel behandeling geeft men aan een huisdier dat aan
kanker lijdt? Terwijl de tijd nog niet zo ver achter ons ligt dat er geen
behandeling voorhanden was, is men tegenwoordig vaak doorgeschoten naar de
andere kant. Marinka de Jongh ging voor haar afstudeerproject aan de
filmacademie naar de kliniek Gezelschapsdieren van de Universiteit van Utrecht,
waar honden (en katten) worden gediagnosticeerd en behandeld die aan kanker
lijden, hetgeen de belangrijkste doodsoorzaak, in ieder geval van honden, is.
Ze toont een tiental gevallen, waaronder één kat, en hoort en filmt de reacties
van de baasjes en bazinnen op de vaak noodlottige ziekte van hun geliefde
huisdier. De benadering van de doktoren is meelevend en verplicht tot niets. De
wens van de baas wordt veelal gerespecteerd, ook als die verder geen
behandeling wil.
Het eerste slachtoffer dat in beeld komt heet Duke en is
negen jaar oud. Zijn baas vraagt zich na het eerste onderzoek af wanneer Duke
de grens overschrijdt van hond naar patiënt. De bazin huilt. De dokter vertelt
over de verdere procedure waarin een scan gedaan gaat worden. Later zien we dat
Duke bestraald wordt en daartoe geheel verdoofd is. Vervolgens ondergaat hij
ook nog een operatie. Als een slappe pop wordt hij met vier armen van het
personeel van de operatietafel gehaald. De baas en diens familie is blij dat
Duke geen uitzaaiingen heeft en laden hem in hun auto.
De vijftienjarige Phoe heeft weinig kans op overleving en
kan nog een chemotherapie krijgen om het ziekteproces te vertragen. Diens
Amsterdamse baas vraagt zich af zijn hond daar erg onder zal lijden, maar de
dokter denkt van niet. Een van de twee dochters zegt, zoals vaker zal gebeuren
in voorkomende gevallen, dat niet geschoten altijd mis is. Ze zegt dat Phoe op
het eind thuis heel lief was. De baas kon weinig meer voor zijn beest doen.
Boris is elf jaar en rest evenmin veel tijd. Zijn baas, met
een sjaaltje onder zijn overhemd, denkt na over wat hen te doen staat. Tijdens
de chemo spreekt hij zijn hond moed in. Later sterft het beest thuis in de
armen van zijn baas.
Snoopy van dertien is de enige kat in het gezelschap. Na de
operatie volgt een echo waar het beestje jankt en blaast. Na een CT scan praat
de dokter met de ongeruste bazin, een nog jonge vrouw. De mededeling dat Snoopy
niet meer te redden is, komt hard aan. Ze krijgt nog wel wat medicijnen mee
naar huis.
Maxi van negen (zie foto) heeft een baasje wiens vader aan
asbestkanker overleed. De man wil niets met een behandeling te maken hebben,
omdat zijn vader dat ook niet wilde. De kosten voor een bestraling van
zeventien keer bedragen zo’n 2700 euro dus dat is een reden te meer om met de
hond naar huis te gaan. De slecht bij kas zittende jonge baas van de
dertienjarige Tikila gaat nog wel voor een operatie.
Een van de doktoren zegt dat bij een huisdier anders dan bij
een langer levende mens de grens van een behandeling al gauw bereikt is, maar
een overbehandelende mensendokter kan hiervan nog wel iets leren.
Hier de teaser op vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten