Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 21 juli 2015

Tussen mensen (2015) documentaire van Maasja Ooms



Na de inleidende beschietingen vallen de bommen gevolgd door een wapenstilstand

Maasja Ooms filmt een groot aantal therapiesessies van het Brabants stel Chris en Ans, dat al 33 jaar met elkaar getrouwd is en dus ook met elkaars patronen. In de therapie onder leiding van Ingrid doen ze, vooral op initiatief van Ans die doodziek is van de muur die Chris om zich heen heeft gebouwd, pogingen om bressen te slaan. Ooms bouwt haar documentaire mooi op. Ze begint met stilte en inleidende beschietingen waarna de bommen aan de beurt komen en er vervolgens een wapenstilstand heerst.

De partners worden gefilmd in twee zwarte fauteuils, die tegenover de stoel van therapeute Inge staan. In de stilte die vooraf gaat aan de eerste opgenomen sessie, probeert de nasaal klinkende, gereserveerde Chris zijn lieve, gekwetste vrouw op een nogal knullige manier te bereiken, namelijk door met zijn hand als een muisje naar haar stoelleuning te gaan. Dat zegt meteen veel over zijn manier van contact maken. De door een internaat gevoelsarm geworden man haalt daarmee het bloed onder de nagels van zijn vrouw vandaan. Het is zeer begrijpelijk dat ze het Spaans benauwd krijgt van zijn manier van doen. Haar moeder was er ook een ster in om net te doen alsof er niets aan de hand was. Chris weet zelf niet wanneer hij zich is gaan afsluiten en lacht vaak zijn onzekerheid weg.

De inleidende beschietingen gaan over het spelletje Kolonisten van Catan dat Ans graag wilde spelen na een bezoek aan haar ouders. Chris had daar geen zin in, maar zijn korte mededeling daarover maakte dat Ans zich niet gehoord voelde. Het incident escaleerde tot de vraag naar de betekenis van hun huwelijk. Ans vertelt dat ze bewust boos was, iets dat ze in haar leven heeft moeten leren, want van huis uit was ze heel volgzaam. Ze vertelt over haar wanhoop in de tijd dat Chris begon te drinken en niet meer bereikbaar was. Ze is daar nog boos over en noemt Chris in dat verband een ijspegel. Ze was daarover zo kwaad dat ze hem sloeg, iets wat voor stekels zorgde bij Chris.

Inge tekent na een nieuwe terugval een acht die staat voor de achtbaan zonder begin en eind waarop het stel zich bevindt. De reactie van de een roept een tegenreactie van de ander op. Als Ans Chris probeert te naderen, trekt Chris zich terug. Ze trappen elkaar op elkaars staart. Het is een mechanisme dat een bom onder hun relatie legt, temeer onder er niets aan de onderliggende oorzaak gedaan wordt. Ans zegt dat ze het altijd van de stilte verliest. Inge stoot niet snel door naar de diepte. Ans dreigt het bijltje er bij neer te gooien als Chris weer over haar agressie begint. Chris komt daardoor een keer alleen naar therapie. Hij vindt dat hij naar zichzelf moet kijken en vertelt over zijn twijfel of hij het leven wel alleen aan kan. Mogelijk zal hij weer aan de drank gaan. Hij ziet in dat de verdedigende houding hem door het internaat zit ingebakken. Dat heeft weer te maken met de moraliteit van het katholieke denken. Inge zegt hem dat het meer gevoelsmatig contact maken hem uit zijn comfortzone haalt.

In de laatste sessie vertelt Inge tegen Ans dat het niet gezien worden een pijnpunt voor haar is. Chris zou het patroon van terugtrekken moeten zien te voorkomen en de verbinding zoeken. Chris huilt omdat hij geraakt wordt door de gekwetstheid van Ans. De laatste vertrouwt het nog niet helemaal. Ze is bang dat ze haar leven nog minder zeker is, als ze haar wond laat zien. Het zou mooi zijn om over enkele jaren nog een follow up te zien.

Hier de trailer op Vimeo, hier het mooie Curriculum Vitae van Maasja Ooms.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten