Na de inleidende beschietingen vallen de bommen gevolgd door
een wapenstilstand
Maasja Ooms filmt een groot aantal therapiesessies van het
Brabants stel Chris en Ans, dat al 33 jaar met elkaar getrouwd is en dus ook
met elkaars patronen. In de therapie onder leiding van Ingrid doen ze, vooral
op initiatief van Ans die doodziek is van de muur die Chris om zich heen heeft
gebouwd, pogingen om bressen te slaan. Ooms bouwt haar documentaire mooi op. Ze
begint met stilte en inleidende beschietingen waarna de bommen aan de beurt
komen en er vervolgens een wapenstilstand heerst.
De partners worden gefilmd in twee zwarte fauteuils, die
tegenover de stoel van therapeute Inge staan. In de stilte die vooraf gaat aan
de eerste opgenomen sessie, probeert de nasaal klinkende, gereserveerde Chris
zijn lieve, gekwetste vrouw op een nogal knullige manier te bereiken, namelijk
door met zijn hand als een muisje naar haar stoelleuning te gaan. Dat zegt
meteen veel over zijn manier van contact maken. De door een internaat gevoelsarm
geworden man haalt daarmee het bloed onder de nagels van zijn vrouw vandaan. Het
is zeer begrijpelijk dat ze het Spaans benauwd krijgt van zijn manier van doen.
Haar moeder was er ook een ster in om net te doen alsof er niets aan de hand
was. Chris weet zelf niet wanneer hij zich is gaan afsluiten en lacht vaak zijn
onzekerheid weg.
De inleidende beschietingen gaan over het spelletje Kolonisten van Catan dat Ans graag wilde
spelen na een bezoek aan haar ouders. Chris had daar geen zin in, maar zijn korte
mededeling daarover maakte dat Ans zich niet gehoord voelde. Het incident
escaleerde tot de vraag naar de betekenis van hun huwelijk. Ans vertelt dat ze
bewust boos was, iets dat ze in haar leven heeft moeten leren, want van huis
uit was ze heel volgzaam. Ze vertelt over haar wanhoop in de tijd dat Chris
begon te drinken en niet meer bereikbaar was. Ze is daar nog boos over en noemt
Chris in dat verband een ijspegel. Ze was daarover zo kwaad dat ze hem sloeg,
iets wat voor stekels zorgde bij Chris.
Inge tekent na een nieuwe terugval een acht die staat voor
de achtbaan zonder begin en eind waarop het stel zich bevindt. De reactie van
de een roept een tegenreactie van de ander op. Als Ans Chris probeert te
naderen, trekt Chris zich terug. Ze trappen elkaar op elkaars staart. Het is
een mechanisme dat een bom onder hun relatie legt, temeer onder er niets aan de
onderliggende oorzaak gedaan wordt. Ans zegt dat ze het altijd van de stilte
verliest. Inge stoot niet snel door naar de diepte. Ans dreigt het bijltje er
bij neer te gooien als Chris weer over haar agressie begint. Chris komt
daardoor een keer alleen naar therapie. Hij vindt dat hij naar zichzelf moet
kijken en vertelt over zijn twijfel of hij het leven wel alleen aan kan. Mogelijk
zal hij weer aan de drank gaan. Hij ziet in dat de verdedigende houding hem
door het internaat zit ingebakken. Dat heeft weer te maken met de moraliteit van
het katholieke denken. Inge zegt hem dat het meer gevoelsmatig contact maken
hem uit zijn comfortzone haalt.
In de laatste sessie vertelt Inge tegen Ans dat het niet
gezien worden een pijnpunt voor haar is. Chris zou het patroon van terugtrekken
moeten zien te voorkomen en de verbinding zoeken. Chris huilt omdat hij geraakt
wordt door de gekwetstheid van Ans. De laatste vertrouwt het nog niet helemaal.
Ze is bang dat ze haar leven nog minder zeker is, als ze haar wond laat zien.
Het zou mooi zijn om over enkele jaren nog een follow up te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten