Hartverwarmende beelden van geweldloze acties van Britse
activisten
De onlangs door mij besproken documentaireserie Zwarte zwanen over het gesjoemel met Nederlandse
pensioengelden mocht deprimerend van toon zijn, gelukkig staat daar een vitaal activisme
tegenover. De documentaire van Emily James Just do it! - a tale of modern day outlaws
zou goed passen in de documentaire Alledaags verzet
van de Iraanse Riahi broers, ook door de vrolijke blaasmuziek. Aan de hand van ludieke acties
van Britse activisten van Climate Camp en Plane Stupid, die in de bestaande
media veel negatiever en gewelddadiger worden afgeschilderd dan ze in
werkelijkheid zijn, opent ze een deur naar een nieuwe toekomst.
James begint haar hartverwarmende documentaire met beelden
van activiste Marina die een pot thee zet, want dat is onontbeerlijk voor
Engelsen in moeilijke omstandigheden en dus ook in de strijd voor een betere
maatschappij. Marina is zo´n beetje het boegbeeld van de documentaire. Ze deed
op 1 april 2009 mee een actie van Climate Camp tegen een bijeenkomst van de G20
in het centrum van Londen. Men organiseerde een straatfeest om daarmee de beurs
te blokkeren, hetgeen door de ME verijdeld werd. Omdat er een dode te betreuren
was – een passant die terug kwam van zijn werk - besloot de politie het geweld
op te schorten. Op het eiland Wight protesteerde Marina mee tegen de sluiting
van een fabriek die windturbines fabriceerde. Eigenaar Vestas hongerde de
werknemers die de fabriek bezetten uit, waarop activisten samen met eilandbewoners
de aanvoer van voedsel en andere benodigdheden regelde. De actie kreeg veel aandacht
in de media. Een activiste ketende zich vast aan het hek van het huis van de
verantwoordelijke bewindspersoon in Londen en haalde daarmee de krant. Marina
zegt dat men letterlijk het lichaam in de strijd werpt. Als de bezetting wordt
opgeheven, blijft Marina op het terrein. Ze weet niet of het wat uithaalt, maar
in ieder geval doorbreekt ze daarmee haar gevoel van machteloosheid. Na een
bevel tot ontruiming breekt ze op, maar wordt, nota bene door de wijkagente met
wie ze een goed contact had, opgepakt omdat het te lang duurt. Zelfs de
theeketel mag ze niet meer meenemen. Ze ziet niet met arrestatie en refereert
aan Rosa Parks die ook onverzettelijk op haar plaats in de bus bleef zitten.
Sally, die in Cambridge studeert, probeert de academische
denktrant over te brengen op de wereld van Climate Camp. James filmt de actie tegen
klimaatverandering in Londen die begint met een tocht vanuit verschillende plaatsen
met divers vervoer naar een geheim kamp, dat tijdelijk wordt opgezet. Daar
bespreekt men ideeën over de geweldloze actie waarbij men, omdat men wordt
afgeluisterd door de politie, het doelwit - The Royal Bank of Scotland - op een
papiertje aan elkaar doorgeeft. Om de politie op een dwaalspoor te brengen gaat
men vervolgens eerst naar een logeeradres. Daar oefent men met de neksloten en noteert
men de telefoonnummers voor rechtsbijstand alvast op de arm. Op de plaats van
de bank ketent men zich met sloten aan de hekken en met armsloten en superlijm aan elkaar vast.
De politie heeft de handen vol aan de blokkade waarop men het een dag lang vol
houdt om de bank te blokkeren.
Trucy is een jonge moeder voert al zes jaar actie tegen de
uitbreiding van Heathrow die veel lawaai veroorzaakt in de omliggende dorpen. Na
de actie gaat de groep naar een van de dorpen die veel last heeft van het
vliegtuiglawaai en uiteindelijk vestigt men zich daar.
Tijdens een actie tegen een kolencentrale probeert men zich
vast te ketenen aan de hekken. Sally vindt burgerlijke ongehoorzaamheid
belangrijk om te laten zien waar men staat. Hoewel men de centrale niet kon
stilleggen gaf men wel een belangrijk signaal af. Dat is ook het geval met de
protesten tegen de internationale klimaattopconferentie in Kopenhagen in december
2009. Men wil daar een eigen conferentie houden omdat de klimaatconferentie
gekaapt is door kapitalisten. Bike blog wordt gebruikt als een middel tot
verzet. Hierbij wordt de fiets gebruikt als schild. Daarnaast wordt een
demonstratie gehouden waarbij men heel ironisch opkomt voor de rijken. Een
politie inval laat de repressie van het Deense staatsapparaat zien, maar de internationale
verbroedering onder de arrestanten is groot en het radicalisme neemt alleen
maar toe.
In de aftiteling lezen we dat de rechter de opsluiting van
de arrestanten in Kopenhagen onrechtmatig vond, dat de derde baan van Heathrow
geschrapt werd en dat de nieuwe kolencentrale er niet komt. Activisme heeft dus
zeker resultaat. Zoals Marina zegt is er meer in het leven dan shoppen en gaat het
om de geestkracht van de mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten