Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 26 juli 2015

De koninginnerit in de Tour de France van 2015 volgens Dijkstra en Ducrot, 25 juli 2015



Waar is het avontuur gebleven?

Net als de laatste jaren, vandaag weer mijn bespreking van het wedstrijdverslag op NPO 1 van een etappe uit de Tour de France 2015. Dit maal ging het om de een na laatste rit, waarin de kaarten zo goed als geschud bleken. In mijn verslag over de Tour van 2013 schreef ik ‘koninginnenrit’ in de titel, maar dit jaar hou ik het maar weer op het vertrouwde enkelvoud, al ging het volgens Maarten Ducrot dit jaar om vier Alpenritten die als koninginnenrit konden worden aangemerkt. De rit van ruim honderdtien kilometer gaat van Modane naar het befaamde berg Alpe d’Huez (zie foto), dat door de Nederlanders geannexeerd is, ook al is er in de laatste vijfentwintig jaar geen Nederlandse winnaar meer geweest. De laatste overwinning van Gert-Jan Theunisse werd door Dione de Graaff voorafgaande aan de wedstrijd flink werd opgeklopt, hetgeen door de commentatoren Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot nog eens dunnetjes werd overgedaan. Ducrot herinnert zich nog dat hij op de hellingen werd voortgeduwd terwijl hij voor de vorm afwerende gebaren maakte. De wedstrijd van gisteren, die een middag lang door de Franse renner Alexandre Geniez (tijdens de rit komt Dijkstra er achter dat hij diens naam moet uitspreken als Genies) gedomineerd werd, lijkt veel op de lange ontsnapping van Theunissen al kon de Fransman zijn voorsprong op de Nederlandse genoemde berg niet handhaven en gaf hij het stokje door aan zijn landgenoot Thibaut Pinot. De verwachting van Dijkstra dat de etappe een dag lang vuurwerk zou kunnen opleveren werd niet waargemaakt. Het wordt natuurlijk nooit wat als Ducrot meteen alweer begint over de vermoeidheid die na drie weken in de benen van de renners is gekropen.

Behalve de als prestigieus bekend staande etappe winst op de Alp van de buitencategorie gaat het ook om het klassement. Is Christopher Froome in staat om de Italiaanse, Spaanse en Colombiaanse concurrentie achter zich te houden? De Colombiaan Nairo Quintana, die de hardheid van het leven in zijn jeugd op een presenteerblaadje meekreeg, zou volgens Ducrot op de voorgaande berg van de buitencategorie, de Croix de Fer, liever nog zou wachten met aanvallen omdat hij anders wellicht op de brede, vlakke weg naar Bourg d’Oisans wordt ingehaald. Zal een Nederlander als Steven Kruijswijk, oppert Dijkstra, het straks op zijn heupen krijgen? Wat is de strategie van de Fransman Romain Bardet die de bolletjestrui draagt maar ook een plaats in de toptien te verdedigen heeft? Hetzelfde geldt voor de keuze die de best geklasseerde Nederlanders - sinds Laurens ten Dam nog steeds achter in het peloton met bronchitis kampt zijn dat Robert Gesink (zesde) en Bauke Mollema (achtste) - moeten maken. Als ze te hard in de aanval gaan, verspelen ze misschien een goede eindklassering, luidt de visie van Ducrot na twintig kilometer koersen. De commentatoren zijn zich tegelijk bewust van hun angstige redeneringen, want ze zeggen zelf dat ze zich niet meer kunnen herinneren wie er vorig jaar zesde en achtste geworden zijn. Het tekent de vluchtigheid van sportieve prestaties. Die zijn nauwelijks meer wat ze waren als de wedstrijd voorbij is.

De etappe begon met beelden van het départ fictif en daarna kregen we vrijwel meteen een viertal vluchters in het vizier die geen enkele bedreiging voor het eindklassement vormden en dan ook rustig een voorsprong van acht minuten konden opbouwen. De vraag of Froome zich in het geel zou weten te handhaven kwam, naarmate deze relatief korte rit verder werd afgewerkt, steeds meer op de achtergrond, net als de mogelijkheid dat een Nederlander als eerste de finish zou passeren. Na zo’n vijfendertig kilometer, in de aanloop naar de Croix de Fer, besloot de ploeg van bolletjestruidrager Bardet onder aanvoering van Jean Christophe Péraud het peloton op sleeptouw te nemen hetgeen genoeg zei over de keuze die Dijkstra eerder voorlegde: Bardet wilde de bergprijs niet aan zich voorbij laten gaan. Het peloton kraakte en velen vielen eraf en kwamen, zoals dat in wielerjargon heet, in de bus met gelosten terecht, waaronder ook de klassementsrenners Geraint Thomas en Mathias Frank. De voorsprong van het viertal slonk echter weinig. Dat komt volgens Dijkstra omdat ze dagenlang achterin het peloton hadden zitten slapen, iets wat klassementsrenners niet kunnen doen. Op het moment dat Quintana, die volgens Dijkstra had gezegd dat Alpe d’Huez voor hem een zegetocht ging worden, er vandoor gaat, precies halverwege de koers, lijkt de wedstrijd geopend, maar als hij toch niet wegkomt, valt alles stil. ‘Dit was het dan,’ zegt Ducrot als een ervaren renner en commentator. De Australiër Richie Porte houdt, net als later Wout Poels, het tempo voor Froome hoog. Dijkstra, die eerder voorspeld had dat Quintana aan de voet van Alp d’Huez zou vertrekken, kreeg gelijk, al gebeurde dat pas een aantal bochten later. Het mocht echter niet baten, net als de vergeefse inspanning van Geniez. Ook omdat Nibali van fiets moest wisselen ging Pinot met de dagprijs strijken en trok Froome, die ook nog in het bezit van de bergprijs kwam, weer een schone gele trui aan.

In zijn samenvatting memoreerde Dijkstra nog maar eens dat de Nederlanders nog steeds in het bezit zijn van de meeste overwinningen op Alpe d’Huez, die sinds de jaren vijftig in het programma van de Tour is opgenomen. Gesink en Mollema waren na afloop tevreden. Realisme overheerst. Veel eerzucht is er niet meer. De Tour is vooral een instituut, waarin de vorm belangrijker is dan de inhoud, de beeldvorming belangrijker dan de koers en het geld belangrijker dan de sportiviteit. Terwijl de bomen rond mijn huis omvielen in een vliegende storm, heb ik in ieder geval genoten van de mooie beelden van de besneeuwde Alpentoppen.

Hier mijn bespreking van de koninginnenrit in 2013, hier die van de eerste bergrit van vorig jaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten