Verlatenheid groot onder kinderen van in het buitenland
werkende Poolse ouders
Kuba is een Poolse jongen van twaalf jaar die met zijn
achtjarige broertje Mikolaj in het ouderlijk huis achterblijft als de ouders na
het faillissement van hun familiebedrijf in West Europa gaan werken, de moeder
als schoonmaker in Wenen, de vader als kok in een fabriek in Schotland. De
afwezigheid van de ouders heeft een grote invloed op de ontwikkeling van de
jongens, die door Ase Svenheim Drivenes sterk in beeld wordt gebracht.
Het begint allemaal zo mooi met een huwelijk tussen twee
jonge knappe mensen die een heerlijk leven leiden met hun kleine gezin, maar na
een gedwongen vertrek omdat in het zuiden van Polen geen werk te vinden is,
verandert dat rap. Mikolaj gooit zijn kont tegen de krib en wil niet naar zijn
oudere broer luisteren als die hem aan tafel roept (zie foto) of naar bed stuurt. De
moeder spreekt Kuba door de telefoon moed in om het vol te houden want het is straks
vakantie en dan komt ze naar huis. Ze waarschuwt haar oudste zoon om niet op
school te zeggen dat zij en haar man elders werken, want ze is beducht voor de
gevolgen. In de tussentijd houdt tante Teresa een oogje in het zeil. Ze kookt
maar Mikolaj wil haar eten niet. Hij wil alleen friet en chips.
Kuba is dolblij met de terugkomst van zijn moeder, een jonge
knappe meid die met haar zoons barbecuet en zegt dat als ze straks graag genoeg
geld heeft in Wenen een flat zal kopen waar ze met haar zoons kan wonen.
Mikolaj brengt de vakantie door bij zijn tante, Kuba gaat naar een
militaristisch zomerkamp. Vandaar belt hij met zijn moeder over zijn schrik
toen er in de nacht beren rond de tenten verschenen. Na het kamp zit Kuba
alleen thuis. Hij is blij als zijn broertje er ook weer is. Zijn moeder, die
hem thuis gebracht heeft, heeft weet niet precies wie de jongens verder opvangt
maar heeft wel een oppas geregeld. Kuba huilt als zijn moeder met een busje
wordt opgehaald. Op school hoort hij dat de orde en de regels eerbiedigt moeten
worden, gelijk dat thuis gebeurt.
Het gaat duidelijk niet goed. De oppas heeft geen vat op de
jongens. Kuba heeft hoofdpijn en doet op school niet zijn best. Zijn moeder wil
dat hij zich rustig houdt want anders krijgen de kinderen een onder toezicht
stelling of komen ze in een weeshuis terecht. Mikolaj verveelt zich ook al op
school. De jongens zitten na schooltijd in een vervallen hotel.
De toestand verandert als vader gedwongen op verlof komt na
problemen op zijn werk in Schotland. Hij zorgt dat de orde in huis hersteld
wordt en wil werk in de buurt vinden. Niet veel later zien we de onthutsende
zin in beeld dat hij toch terug gaat naar Schotland omdat er in Polen voor hem
niets te doen is. Kuba loopt over van verdriet. Zijn vader hoopt over een maand
of drie weer terug te komen, maar dat biedt weinig soelaas. Kuba gedraagt zich
baldadig op school en moet voor de jeugdrechter verschijnen. Zijn ouders komen
op stel en sprong terug om hem bij te staan. De rechter beslist dat een sociaal
werker verslag moet uitbrengen over de gezinssituatie. De vader wil de jongens
meenemen naar Schotland, maar moeder wil het appartement niet kwijt. Als Kuba
jarig is wordt dat gevierd in een restaurant. De vader wenst hem een brede
glimlach toe, de moeder gezondheid, geluk en meer van die algemeenheden.
Vervolgens pakt ze de koffers om de jongens mee te nemen naar Wenen.
In de aftiteling lezen we dat sinds 2004 een enorme
emigratiegolf in Polen op gang is gekomen waardoor 100.00 kinderen zonder ouders
zaten. Waarmee weer aangetoond hoezeer economische omstandigheden en
persoonlijk geluk met elkaar verweven zijn.
Hier de trailer op
vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten