Herhaling van zetten, maar dan met een herinnering erbij
Na negen jaar krijgt de eerste ontmoeting tussen Jesse en
Celine een vervolg en wel in Parijs zoals de eerste beelden ons tonen. Jesse is
in de lichtstad om zijn roman Look
forward angel te promoten. Als hij de aanwezigen tijdens zijn
boekpresentatie vertelt over de achtergronden daarvan, staat opeens de
hoofdpersoon van het boek en het meisje van zijn dromen in de deuropening van
de boekwinkel. Voordat Jesse terugvliegt naar de Verenigde Staten heeft hij nog
wel even tijd om een kop koffie met haar te drinken. Hij regelt met de
chauffeur die hem naar het vliegveld zal brengen dat hij contact met hem
opneemt als hij klaar is voor vertrek. Op weg naar het café, dat ook nog Le pure café moet heten, praten ze over
de afspraak die ze negen jaar daarvoor gemaakt hebben, namelijk om elkaar een
half jaar na hun eerste ontmoeting weer in Wenen te treffen. Celine zegt dat ze
daar helaas niet naar toekon omdat haar oma stierf, Jesse geeft schoorvoetend
toe dat hij er wel geweest is en met lege handen weer is teruggevlogen.
Before sunset doet
sterk denken aan Before sunrise.
Opnieuw zijn we getuige van een intieme ontmoeting tussen twee openhartige
jonge mensen, al zijn ze inmiddels negen jaar ouder. Wat dit keer begint met
een kop koffie mondt weer uit in een intensieve dag samen. Het hoge tempo van
hun dialogen, die ook nog ergens over gaan, boeit, net als de flair waarmee ze
met elkaar omgaan. Celine speelt opnieuw de rol van vernieuwster, terwijl Jesse
behoudender is. Celine werkt voor een milieu organisatie en brengt haar idealen
in praktijk terwijl Jesse inmiddels getrouwd is en romans schrijft. Ze zijn
allebei verbaasd dat Celine in New York woonde op het moment dat Jesse met een
onderwijzeres trouwde.
Opnieuw vormen de gesprekken over seks de hoofdmoot, alleen
lijken ze dit maal meer effect na te jagen. De twee zijn inmiddels niet zo pril
meer en behoorlijk gepokt en gemazeld op het gebied van de liefde. Celine vindt
Franse mannen gewoon niet geil, wordt gauw teleurgesteld in relaties en heeft op
dat moment een niet al te gelukkige relatie met een fotojournalist die vaak
naar een oorlogsgebied gaat, Jesse is opgeslokt door de burgerlijkheid van het
gezin. Soms komt er een verrassende straal van omhoog, bijvoorbeeld als Celine
vertelt dat ze in het grauwe Warschau was maar daar toch genoot omdat ze haar
gewoontes moest achterlaten, maar toch is de grote charme van het
tantaliserende Before sunrise met
twee durfallen die voor het leven gaan ver te zoeken. Before sunset is meer een reflectie op de eerdere ervaring, al
wordt het experiment tegelijk deels herhaald. Er is sprake van een herhaling
van zetten maar dan met een herinnering erbij.
Onderwerpen over verlangens, over het najagen daarvan of
juist niet, de waarde van herinnering en de rol van het toeval worden fraai geïllustreerd
in de gesprekken tussen de twee, die zich behalve op straat ook afspelen op een
rondvaartboot en, ongetwijfeld tot ergernis van de chauffeur, tenslotte in de
zolderkamer van Celine. Daar speelt ze, zoals beloofd, eerst een wals voor hem
op gitaar, waarvan de inhoud duidelijk haar gevoelens openbaart al moet Jesse
daarover natuurlijk opmerken dat ze die gevoelens natuurlijk voor al haar
bedgenoten heeft, hetgeen op haar beurt door Celine beaamd wordt. Dit soort
grappige interacties doen sterk denken aan Annie
Hall van Woody Allen. Eigenlijk kan deze cyclus van Richard Linklater een
vervolg op dit relatiedrama genoemd worden. Wellicht komt in het derde deel dan
ook nog de dood duidelijker ter sprake. Zo’n inkijkje in het leven schreeuwt
als het ware om verdieping.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten