Slim jong meisje beleeft groot avontuur na interview dakloze
No en moi betreft
de verhouding tussen een keurig, hoogbegaafd dertienjarig meisje in Parijs en
een dakloze seksegenote van negentien (op de foto staat de laatste op de voorgrond en de eerste op de achtergrond). Het is intrigerend hoe de relatie zich
tussen hen ontwikkelt, helemaal invoelbaar is dat niet, maar het levert wel
mooie beelden op van de transformatie van een aangepast meisje tot een felle
puber. Ergens in de film wordt een psychiater aangehaald die heeft gezegd dat
hoogbegaafden goed kunnen conceptualiseren maar dat ze struikelen over
kleinigheden.
Het meisje waarover het gaat heet Lou Bertignac. Zij is de
dochter van een depressieve moeder en een vriendelijke vader. Als ze op school
een opstel moet schrijven, kiest ze het onderwerp daklozen. Het is veelzeggend
dat haar leraar haar waarschuwt om voorzichtig te zijn, maar Lou is
vastbesloten. Ze heeft een jonge vrouw op het oog die ze wel eens ziet op Gare
d’ Austerlitz. Zij behoort tot de groep SDF’ers, die vroeger zwervers werden genoemd maar
tegenwoordig worden aangeduid als zijnde zonder vaste woon- of verblijfplaats.
Lou spreekt voor een interview met het meisje dat zich No noemt - kort voor
Nora - af in een café. Omdat de opname apparatuur van haar vader niet werkt,
herhalen ze de mislukte sessie. No komt vooral voor de alcohol die Lou haar
aanbiedt in ruil voor informatie.
Omdat No vanwege haar leeftijd niet meer in aanmerking komt
voor jeugdhulp, slaapt ze in de noodopvang. Omdat de kerst nadert polst Lou
haar ouders of No niet bij hen kan in de lege slaapkamer die ooit voor haar
overleden zusje was bedoeld. De ouders zijn tolerant en gaan akkoord met de
wens van hun dochter. Voordat Lou No aan haar ouders presenteert zet ze haar in
bad bij Lucas, een vrijgevochten schoolgenoot van Lou, die alleen in zijn
ouderlijk huis woont omdat diens ouders elders zijn: zijn vader zit in Brazilië
en zijn moeder heeft een relatie met iemand die door Lucas een eikel wordt
genoemd. De bad actie vindt plaats nadat de kerstvakantie achter de rug is. Het
is niet zo aannemelijk dat de wantrouwige No zich de zachte behandeling van Lou
met een washandje laat welgevallen, maar de komst van No heeft wel meteen een
heilzaam effect op de ziekte van de moeder van Lou. Zelf ziet Lou dat No wat
betreft haar ontwikkeling van ver komt. Ze is blij dat haar vader veel met No
praat.
De meisjes hebben een uitwijkmogelijkheid bij Lucas die wel
gecharmeerd is van No, al heeft hij zelf verkering met een andere knappe meid.
No zelf vindt een nieuwe richting als kamermeisje in een hotel, waar ze soms
ook achter de bar mag staan. Ze heeft al plannen om op zichzelf te gaan wonen
als ze genoeg geld heeft, maar zo voorspoedig gaat het allemaal niet. Als No
per trein met Lou naar haar eigen moeder gaat, doet die niet open en na een
familiebezoek van Lou en haar ouders spreekt de vader van Lou een hartig
woordje met No die alcohol gedronken heeft en aan de pillen van de moeder van
Lou gezeten heeft. Het is heel begrijpelijk dat Lou daardoor tegenover haar
ouders komt te staan. Ze kan natuurlijk terecht bij Lucas waar de meiden de
beest uithangen, niet in de laatste plaats door de bankbiljetten die No in het
rond strooit. Dat het niet goed zal aflopen is daarmee duidelijk, maar de
laatste beelden van Lou zijn wel weer hartverwarmend en vormen een mooi einde
van een groot avontuur van een nog klein slim meisje.
Lou Bertignac wordt mooi gespeeld Nina Rodriguez, die eerder
een klein rolletje had als de tienjarige Fleur Duval in Le premier jour de reste de ta vie (2008) waarin ook Zabou Breitman
(1959) meespeelde. De gevoelige Engelse liedjes zijn van Anna Chalon, de
dochter van Breitman en geven veel sfeer aan het geheel.
Hier
de trailer na een halve minuut reclame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten