Het einde van het gebruik van fossiele brandstoffen is in
zicht
De strijd tegen klimaatverandering wordt onder andere
gevoerd door de divestment-beweging die op een Amerikaanse universiteit
ontstond maar inmiddels wereldwijd van zich laat horen. Die beweging bepleit,
vanwege een toenemende onleefbaarheid door het gebruik van fossiele
brandstoffen, een fossielvrije toekomst. Het feit dat bijna iedereen hier een
belang in heeft en bijvoorbeeld als
werknemer en lid van een pensioenfonds hierover zijn zegje kan doen, maakt de
kracht uit van deze beweging, die het hart van het financieel economisch
systeem wil raken.
Regisseur Martijn Kieft begint in Someren waar een aantal
boegbeelden van de beweging in de aanloop naar de klimaattop in Parijs op een
kampeerboerderij samenkomen. Ze stemmen overeen in het feit dat ze weinig
vertrouwen hebben in een politieke oplossing van het klimaatprobleem en richten
zich op de macht van de banken, die in het centrum staan van de financiële
wereld. Behalve door het voeren van acties, wil men ook met kennis
binnendringen in de die wereld.
Ella Lagé is een vertegenwoordigster van de beweging in
Berlijn. Ze is zeer bezorgd over de klimaatverandering, niet eens voor zichzelf
maar vooral voor haar kinderen en kleinkinderen. Verlegen als ze is, vertelt ze
over de gevolgen van de klimaatverandering, die ook niet aan Europa voorbij
zullen gaan. Daarbij moet gedacht worden aan nog veel grotere
vluchtelingenstromen en aan voedseltekorten, omdat producten bijvoorbeeld niet
meer uit Afrika gehaald kunnen worden. Ze vindt het heel vreemd dat de
dreigende uitsterving van de mens door de politiek niet wordt opgepakt. Daarom
gaat ze zelf met medestanders naar bijeenkomsten waarbij de burgemeester aanwezig
is om haar zegje te doen en aandacht te vragen voor het probleem.
Vatan Huzeir van de actiegroep ABP Fossielvrij is een luis
in de pels van het pensioenfonds, waar een op de zeven Nederlanders een belang
in heeft. Samen met Liset Meddens die zegt dat het klimaat de basis van ons
bestaan is en dat de macht van de burger niet onderschat moet worden, bezoekt
hij een persconferentie van het bestuur van het ABP dat met veel tamtam in de
richting van duurzaamheid zegt te willen gaan. De actiegroep wil meer,
fossielvrij zoals al in hun vaandel staat, en regelen een onderhoud met het
bestuur, die aan de Amsterdamse Zuid As zit, waar ze nogal beduusd weer
uitkomen.
De beweging wordt vanuit New York ondersteund door May
Boeve. Ze zegt dat de richting van de geldstroom onze waarden weerspiegelt en
dat we die heel concreet anders kunnen laten lopen. Ze wijt het aan het falen
van de democratie dat die tot nu toe niet anders gelopen zijn. Ze zegt ook dat
een positief imago voor bedrijven belangrijk is en dat die zeker willen
voorkomen dat ze net als eerder de tabaksindustrie in het verdomhoekje terecht
komen.
Inmiddels zit het bedrijfsleven ook niet stil. Risico
manager Bob Litterman die vroeger voor Goldman Sachs werkte, verbaast zich er
net als Lagé over dat niemand de leiding neemt om het probleem op te lossen.
Hij is niet principieel tegen fossiele industrie, maar vindt dat die
overgewaardeerd wordt. De zogenaamde stranded assets wakkeren de vrees aan voor
dalende koersen. Omdat er niet meer CO2 mag worden uitgestoten dan een derde
van de reserves aan fossiele brandstoffen wordt de resterende reserve daarmee
waardeloos. Dit betekent een enorm investeringsrisico en wel op de korte
termijn al. Volgens Litterman hebben we dus ook helemaal niets meer aan schaliegas.
Voormalig topman van Shell Jeroen van der Veer bagatelliseert het aandeel van
zijn bedrijf. Hij zegt dat Shell maar twee procent van de totale fossiele productie
voor zijn rekening neemt. Hij onderkent wel dat carbon prizing eraan komt en dat daardoor duurzame energie daarmee
goedkoper wordt dan fossiele brandstof. Pensioenfondsen dienen dan ook na te
denken waar ze het pensioengelden in beleggen.
Hier
meer informatie op de site van Tegenlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten