Lichtheid van het leven veroorzaakt naast innig geluk ook een
weemoedige stemming
Richard Linklater, bekend van Boyhood uit, maakte eerder een zeer verdienstelijk drieluik over de
romantische liefde en de menselijke existentie. Het eerste deel heet Before sunrise en vertelt van de
sprookjesachtige ontmoeting tussen de Amerikaan Jesse en de Francaise Celine.
Zij ontmoeten elkaar in de trein naar Wenen. Ze is net naar haar oma in
Budapest geweest, hij reist Europa rond na een niet al te gelukkig weerzien met
een ex in Madrid. De titelsong Living
life van Kathy McCarty slaat de spijker op de kop. Het geluk spat van het
scherm. Tonight is the only night. Het leven dient geleefd op dit moment of
anders nooit.
De klanken van Strauss doet het heel goed terwijl de
internationale trein in de buurt van Wenen komt. De 23 jarige Celine zit te
lezen in een coupé maar wordt gestoord door de ruzie van een Duitssprekend
stel. Ze neemt daarom plaats op een andere stoel bij de eveneens lezende Jesse
aan de andere kant van het gangpad. Ze raken aan de praat over het ruziënde
stel. Waar een echtelijke verhouding toch niet toe kan leiden! Jesse neemt
Celine mee naar de restauratiewagen waar ze hun conversatie, onder andere over
haar vliegangst, vervolgen.
Die blijkt zo boeiend dat Jesse het stoutmoedige plan opvat
om Celine mee te vragen, de stad Wenen in. Hij vertrekt de volgende ochtend voor
een vlucht naar de Verenigde Staten en moet bij gebrek aan geld voor een hotel de
nacht in de stad doorbrengen. Celine, die aan de Sorbonne studeert, is gevoelig
voor zijn argument dat ze daar anders later spijt van zal krijgen.
Op weg naar het centrum confronteert Jesse Celine meteen met
directe vragen over haar eerste seksuele gevoelens. Zij blijft niet achter
waardoor de openhartige sfeer van het begin van hun ontmoeting vervolgd wordt.
De eerste schuchtere gevoelens van verliefdheid openbaren zich in een
platenzaak, waar ze in een afgesloten hokje luisteren naar het nummer Come here van Kath Bloom, waarlijk een
prachtig staaltje van kalverliefde.
Wat volgt is een nachtje slenteren door het centrum van
Wenen, waarbij ze interessante ontmoetingen hebben, onder andere met een
dichter die aan de Donau zit en een gedicht voor hen samenstelt, een handlezeres
en een buikdanseres. De meer ontvankelijke houding van Celine botst af en toe
met de meer sceptische houding van Jesse, maar dat maakt de samensmelting alleen
maar intenser. In de kathedraal voelt Celine zich een oude wijze vrouw en Jesse
zich nog steeds een jongen van dertien. Desondanks beleven ze, voor de opkomst
van de zon een heerlijk samenzijn in het park en hebben ze gesprekken over de
toekomst, onder ander meer over de waarde van een liefdevolle relatie in
verhouding tot een boeiende carrière. Ze raken daarbij wel steeds meer
doordrongen raken van het trieste besef dat ze elkaar straks weer moeten
loslaten.
De losheid van het leven blijkt twee kanten te hebben. Een
lichte kant die, net als in Annie Hall al te zien was, heel mooi wordt weergegeven
en een moeilijke kant, waardoor ze ten slotte, aan het eind van het samenzijn gekomen,
besluiten elkaar over een half jaar op dezelfde plek te ontmoeten.
Ethan Hawke en Julie Delpy spelen hun rollen met verve. De
hemelse blikken van Julie Delpy zijn van een bijna onaardse kwaliteit. Haar
spelplezier valt er vanaf te zien, waardoor ik bijna niet kan wachten op de
volgende ontmoeting in Before sunset.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten