Amerikaanse militaire bijstand valt in een bodemloos gat
De documentaire Camp
Victory, Afghanistan gaat over het opleiden van officieren van het
Afghaanse leger door Amerikaanse officieren. Verschillende teams van de National
Guard worden vanaf 2005 tot 2010 ingevlogen om van de ANA, de Afghan National
Army, een professionele organisatie te maken, maar veel resultaat boekt men
niet. Tenminste niet in militair opzicht. Wel ontstaat er een vriendschapsband
tussen de Amerikaanse kolonel Shute en generaal Sayar, een oude rot in het vak,
die de spil in de documentaire is.
Dysinger begint met een uitspraak van de Taliban, die luidt
dat jullie de klokken hebben en wij de tijd, waarmee gezegd is dat de Taliban
over een lange adem beschikken, hetgeen ook vijf jaar na de documentaire nog
steeds zo is. Generaal Sayar ziet de Amerikaanse hulptroepen jaar in jaar uit
zonder veel resultaat komen en gaan. We zien geijkte beelden van een medische
keuring, motivatiegesprekken en militaire oefeningen die de nieuwbakken
Afghaanse officieren, die een driejarig contract getekend hebben, aangeboden
krijgen. Het geld dat ermee gemoeid is, lijkt in een diepe put gegooid die Shute
tot de gedachte brengt dat economische en humanitaire hulp misschien tot meer
effect leidt dan de militaire, waarmee men niet bepaald de harten van de arme
bevolking steelt.
‘Geef me honderd man en ik veeg de Taliban van de kaart,’ zegt
Sayar nogal overmoedig. De oude rot vecht al dertig jaar, om te beginnen tegen
de Russen die in 1979 zijn land binnenvielen en er tien jaar later weer
uitgewerkt werden met een burgeroorlog als gevolg. Hij werkte samen met de
gematigde moslimleider Massoud die twee dagen voor de vernietiging van de Twin
Towers vermoord werd. Daarna werd de Amerikaanse bemoeienis sterk uitgebreid.
In 2005 trekt een groep militairen van de National Guard van
Vermont het kamp binnen. Ze treffen er een verwaarloosde toestand aan en houden
meteen een fitnesstest om het uithoudingsvermogen van de Afghanen te vergroten.
Legerarts Stoney toont de mannen wat te doen bij verwondingen. Sergeant
Aminullah, de assistent van Sayar, zegt dat de Amerikanen altijd gewend zijn
hun zin te krijgen, maar dat dit hier niet op die manier werkt. Acht van de
tien soldaten is analfabeet zodat er eerst een alfabetiseringscursus gestart
moet worden. Meteen is er het probleem van het bidden. Volgens de Amerikanen
kan dat wel in het leslokaal. Later blijkt dat niemand komt opdagen. Aminullah
zegt dat veel soldaten uit een vluchtelingenkamp komen en alleen voor het geld
in dienst gaan.
Een operatie onder leiding van generaal Wareh strandt door
een geïmproviseerde bom die langs de weg ligt, generaal Waziladah is boos dat
hij munitie en opium op zijn kantoor vindt. Corruptie is nooit ver weg. Vanwege
het ontbreken van een rechtssysteem wordt de dader opgesloten in een container.
Als de basis zelf onder vuur genomen, vlucht een deel van de Afghanen en
verraden anderen de posities van de Amerikanen. Na de dood van legerarts Stoney
proberen de Amerikanen hun kalmte te bewaren. Ze worden bedankt voor hun inzet,
verbranden hun papieren en worden in 2006 vervangen door een bataljon uit
Oregon onder leiding van kolonel Shute die twee zoons heeft die in Irak
vochten. Hij voert gesprekken met Sayar en concludeert dat de man moegestreden
is en dat het moeilijk is een vertrouwensrelatie op te bouwen.
Na een aanslag op zes Afghaanse militairen gaat Shute praten
met een krijgsheer die verantwoordelijk is voor de moorden. Dysinger mag het
gesprek, dat zinloos blijkt, niet filmen. Vervolgens neemt het bloedvergieten
onder de stammen alleen maar toe.
In 2007 worden de troepen uitgebreid met Italiaanse eenheden
van ISAF, maar dit leidt niet tot een verbetering van de toestand. De
verschillende delegaties volgen een verschillende strategie. Sayar dreigt
tijdens een overleg hierover zijn eigen plan te trekken als de samenwerking
niet verbetert. Hij vraagt Shute om bijstand van een operatie in een gebied dat
in handen dreigt te vallen van de Taliban en Al Qaida. Shute denkt dat
humanitaire hulp meer effect zou hebben, het contact met Sayar verbetert wel.
Shute geeft Sayar countrymuziek cadeaux en omhelst de generaal als kolonel Searle
het van hem overneemt.
Tijdens een aanval vanuit de lucht in 2008 op een
belangrijke Taliban leider vallen veel burgerdoden. Sayar neemt het commando
over. Shute belt hem vanuit zijn huis in New Jersey. Later stort Sayar in Herat
neer in een oude Russische legerhelikopter. Shute verbijt zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten