Levenswijze psychiater buigt disharmonieuze ontwikkeling van
een wizzkid om
Good Will Hunting
heeft niets met jagen te maken, tenminste niet de letterlijke betekenis van het
woord. Will Hunting is de naam van een jongen uit een achterstandswijk in Zuid Boston
die op het gerenommeerde Massachusetts Institute of Technology schoonmaakt en
daar tussendoor wiskundige raadsels oplost en van alles opdoet over andere
takken van wetenschap, zoals over biochemie. Zijn enorme geheugen stelt hem in
staat om veel te bereiken in het leven maar Will houdt het op zijn gewone
working class vrienden, die in hun vrije tijd graag een biertje drinken, naar
mooie vrouwen kijken en een spelletje honkbal spelen. Achtergrond van zijn gedrag
is het feit dat hij een wees is en door zijn stiefvader misbruikt is, waardoor
hij zelf ook vaak in de cel belandt. Als zijn wiskundige gave ontdekt wordt
door professor Lambeau, krijgt die hem vrij op voorwaarde dat hij zich onder
psychiatrische behandeling laat stellen.
De film begint nogal voorspelbaar met de Amerikaanse
karikatuur van iemand die zomaar uit het niets over onvermoede talenten blijkt
te beschikken, maar ontwikkelt zich in positieve richting als de sympathieke,
maar net zo obstinate Will na enkele mislukte pogingen om een goede
hulpverlener te vinden, contact krijgt met psychiater Sean McGuire, een oud
studie genoot van Lambeau en een onafhankelijk denker. De jonge en de oude man,
gespeeld door Matt Damon en Robin Willams die eerder schitterde in Dead Poets Society, zijn gewaagd aan
elkaar. Hun verhouding begint met een botsing, omdat Will uit een schilderij
van Sean meent te kunnen opmaken dat hij ooit met de verkeerde vrouw getrouwd
is. Sean is op zijn ziel getrapt maar begrijpt dat Will dan wel een gigantische
hoeveelheid kennis heeft maar elke levenservaring mist. Hij geeft Will daarvan
voorbeelden als ze samen in een park naar de eendjes kijken: Will weet alles
van Michelangelo maar is nog nooit in de Sixtijnse kapel geweest. Evenmin weet
hij hoe het is om in de oorlog een goede vriend te verliezen, laat staan hoe
het is om, zoals hijzelf beleefde, gelukkig te zijn met een ernstig zieke vrouw.
Het doet de kijker goed dat de twee het daarna al snel goed met elkaar kunnen
vinden. Het openhartige verhaal van Sean over de ontmoeting met zijn vrouw Nancy
tijdens een belangrijke wedstrijd van de Red Sox draagt daar zeker toe bij.
Het gebrek aan ervaring van Will doet zich ook voor in de
verhouding die hij met biochemie studente Skylar krijgt. Hij blaast in het
openbaar hoog van de toren, maar heeft een klein hartje. Hij is een container
vol informatie maar zonder bestemming of richting. Het liefst trekt hij zich
terug te midden van zijn vrienden. Skylar wil meer tot hem doordringen, maar
stuit op een muur en vertrekt tenslotte alleen naar de Stanford universiteit in
Californië.
Lambeau, gericht op succes als hij is, wil tijdens een
tussentijdse evaluatie van de therapie meer sturing van Sean, maar die weet hoe
Will in elkaar zit en wil zijn ontwikkeling niet dwarsbomen. Door de jongen de
tijd te geven zal hij tot inzicht komen over hetgeen hij met zijn leven wil
doen. Dat Will op de goede weg is horen we tijdens een sollicitatie bij de NSA.
Die wil hem graag hebben, maar Will weet heel bondig uit te leggen wat er niet
deugt aan de spionagedienst. Zijn vriend Chuck geeft hem een verder zetje in de
goede richting.
Good Will Hunting doet
denken aan A beautiful mind (2001)
van Ron Howard over een andere briljante wiskundige die eerst op Princeton
studeerde en daarna ook naar het MIT ging. De boeiende elementen van Good Will Hunting niet te na gesproken,
is de film van Howard in dramatisch opzicht sterker. De jacht van Will op een
gelukkig leven is opeens wel heel gewoontjes naast het bizarre leven van John
Nash.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten