Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 31 oktober 2015

Als ik je zie dan groet ik je (2015), documentaire van Julia Roeselers


Buitengewoon ontroerend portret van een jonge vrouw op zoek naar heling

Julia Roeselers woont in de Amsterdamse wijk IJburg, werkt daar in een buurtcafé en werd overvallen door twee veertienjarige jongens met bivakmutsen op die haar met een mes bedreigden en het geld uit de kassa meenamen. Midden in de nacht wordt ze wakker. Ze zet, zoals ze vaker zal doen, haar camera aan en praat over de naderende rechtszaak en de confrontatie met de daders die haar kennen, maar die zij niet kent, hetgeen haar op straat een onveilig gevoel geeft, zoals fraai wordt getoond op simpele door haarzelf gemaakte animaties die in de filmbeelden gemonteerd zijn. Roeselers gaat op zoek naar een voor haar en voor de daders meer bevredigende afwikkeling van de overval dan de afstandelijke manier waarop onze samenleving hiermee omgaat.

Ze vertelt dat ze na de overval veel troost vond in de buurt, maar dat die, geheel volgens de heersende trend, aandrong op strenge straffen voor de daders. Joost Eerdmans van Leefbaar Rotterdam wil de minimum leeftijd van het volwassen strafrecht verlagen tot veertien jaar omdat criminelen steeds jonger worden. In gesprek met Julia zegt hij dat celstraf niet het enige middel kan zijn, maar dat ook meer perspectief geboden moet worden, iets wat verder niet aan de orde komt maar best in het oor geknoopt mag worden. Eerdmans vindt dat er wel vergolden moet worden, ook voor het slachtoffer maar Julia zit daar niet op te wachten. Ze is er eerder bezorgd over hoe de jongens straks uit de gevangenis komen.

Ze praat met een buurtvader en een jongerenwerker, die ook niet voor celstraf zijn, omdat dit alleen maar meer criminaliteit opleidt en praat met criminoloog Herman Thomas Bianchi, grondlegger van het herstelrecht, die in De ethiek van het straffen pleit voor het wedergoedmakingsrecht, omdat vergelding alleen maar de cirkel van het kwaad in stand houdt.

Julia ontmoet vervolgens de moeder van een van de daders, die een buurvrouw van haar blijkt te zijn. Ze weet niet goed hoe daarmee om te gaan. Tijdens de rechtszaak vertelt ze over haar behoefte om de bedreiging goed te maken. Daarna ziet ze de daders rondhangen bij de supermarkt. Dat voelt net zo vreemd als de ontmoeting met de buurvrouw. Tijdens de uitspraak hoort ze dat de jongens het onvoorwaardelijke deel van hun straf al hebben uitgezeten en dus weer vrij rondlopen. Haar verzoek tot mediation wordt door de rechter afgewezen, omdat de jongens weinig behoefte hadden om te praten. Volgens Julia had dit al eerder moeten plaatsvinden.

Ze praat met Joyce de Vries van de Stichting Mens en strafrecht die zegt dat het voor een dader soms moeilijker is om het slachtoffer in de ogen te kijken dan een gevangenisstraf te ondergaan. Julia zou heel graag een herstelconferentie willen en is wanhopig dat dit niet lukt, ook omdat het wonen in de wijk voor haar steeds minder prettig is. Ze zet de gezinsmanager in om contact te leggen met haar buurvrouw. Tijdens een gesprek dat daaruit volgt zegt de moeder dat ze niet kan geloven dat haar zoon tot zoiets in staat was en dat ze zich ervoor schaamt. Niet veel later krijgt ze een telefoontje van de zoon om erover te praten. De afloop is teleurstellend omdat de jongen enkel wil dat Julia zijn moeder niet meer lastig valt. Aan het eind heeft ze de jongen toch maar een hand gegeven.

Tijdens een radio-uitzending van een plaatselijke kerkdienst hoort ze de pastor over vergeving praten. Ze stapt op haar af en hoort dat vergeven nooit vanuit plicht kan, dat het slachtoffer zich dient los te maken van de dader en niet vast moet blijven zitten aan het verleden. Julia vindt dit moeilijk omdat ze zich zorgen maakt over de jongens. De jongerenwerker vertelt haar de jongens te groeten als ze hen tegenkomt omdat dit bij hen eerder tot inkeer zal leiden. Inderdaad biedt dit voor Julia een opening. Hiermee valt er een last van haar schouders en wordt haar leven normaler.  

Hier de trailer van deze openhartige en leerzame documentaire op vimeo.

4 opmerkingen:

  1. Mooie documentaire 2x gezien. De eerste keer geschokt omdat wij vroeger vaker in Vrijburcht kwamen waar we erg lief en vlot geholpen werden door Julia. De tweede keer met andere "ogen" gekeken. Het wedergoedmakingsrecht komt niet zo vlot van de grond maar, zeker in dit geval, helpt het wel. Julia, we hebben veel bewondering voor je doorzettingsvermogen en wensen je nog heel veel succes en geluk.
    Jules en Elly

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op dezelfde dag schreef Julia:

      Wat leuk om te zien dat je hierover schrijft Rein en dank Jules en Elly voor de mooie woorden en complimenten. Ik ben zelf ook onder de indruk van de reacties. Time for change! groetjes Julia

      Verwijderen
  2. Een prachtige docu en mooi beschreven in dit blog, Rein. Dankjewel! Het pleidooi voor herstelrecht in plaats van strafrecht vind ik zeer overtuigend en helder, en kan in min niet vaak genoeg ter sprake komen. Mooi hoe in de film de haken en ogen tussen ideaal en werkelijkheid zichtbaar worden, hoe persoonlijk en kwetsbaar Julia zich laat zien... Wow! Dezer dagen ben ik zelf aan de slag met het boek over Vergeving van Willem Glaudemans. Kan ik iedereen met hart voor dit onderwerp warm aanbevelen. Een aantal beelden en misverstanden, of zal ik schrijven, contraproductieve maar veelvoorkomende ideeen bij vergeving beschrijft Glaudemans helder en overtuigend. Sommige daarvan komen in de film ook voor; zoals vergeven = verzoenen; of vergeving schenken vs. vergeving/excuses vragen vs. vergeven. Lezen!

    BeantwoordenVerwijderen