Openhartige zoektocht naar het falen in een
liefdesverhouding
Documentairemaakster Tatjana Božic is niet gelukkig in de liefde. Na een
crisis in haar huidige relatie met haar Nederlandse vriend Rogier, die zegt dat
Božic
gemakkelijk in de rol van slachtoffer gaat zitten, bezoekt ze haar exen om
antwoord op de vraag te krijgen waarom het haar niet lukt haar ideaal van een
hechte verhouding te verwezenlijken. De openhartige beelden van haar huidige relatie
en de terugblikken op vorige relaties worden met archiefbeelden afgewisseld.
Božic (1971) is geboren in Kroatië in de tijd dat het nog
gewoon een deel van Joegoslavië was. Ze was als kind, zoals elk kind wel heeft,
verliefd op Bojan, een jongetje bij haar in het dorp. Haar eerste relatie was
met Pavel die na vier jaar voor een ander koos, daarna ontmoette ze Frank, een
cultureel onderlegde Duitser, vervolgens trok ze in bij Jacob, een Engelse
ambtenaar, beleefde een verhouding met de Kroaat Vjeran en kwam tenslotte bij
Rogier in Amsterdam terecht die met zijn indrukwekkende torso meteen een
begeerlijk object voor haar was. Toen de verhouding met hem scheuren opliep,
besloot ze met de camera haar exen af te gaan om van hen te horen wat maakte
dat zij zich niet aan haar konden binden.
Ze heeft met Pavel afgesproken bij het standbeeld van
Poesjkin. Ze is nerveus omdat ze hem achttien jaar niet heeft gezien, maar de verse
kruiden die hij haar in plaats van bloemen aanbiedt, komen haar vertrouwd voor.
Ze praten in een café over het verleden. Ze ontmoette Pavel tijdens de perestrojka
op de universiteit in Moskou en neukten heel wat af in de portalen, al vindt Božic dit
taalgebruik niet passen bij de grote liefde die ze voor elkaar voelden. In 1991
had ze het idee dat Pavel haar bedroog met een ander, maar na de staatsgreep in
Rusland, waarbij Gorbatsjov gevangen genomen werd, zag ze hem met andere
demonstranten op het balkon van het parlement en vergaf ze hem. Dit nam niet
weg dat Pavel een jaar later met een ander trouwde.
Vervolgens wil de inmiddels zwangere Božic naar haar
moeder, die eerder een werkkring had, maar die later opgaf om huisvrouw te
worden en ooit tegen haar dochter zei dat ze nooit gelukkig zou worden. Ze komt
echter te laat. Haar moeder is op 57 jarige leeftijd net in het ziekenhuis
overleden. Božic
toont de beelden van de echo aan haar familie. Later zien we haar met haar
dikke buik op een bakfiets door Amsterdam rijden. Ze is goed geïntegreerd zoals
ze zelf zegt en neemt zelfs het gebruik van het thuisbevallen over. Als haar
zoon er eenmaal is, zal Božic er alles aan doen om de rol van moeder en echtgenote zo
goed mogelijk in te vullen, maar daarbij liggen valkuilen op de loer.
Ze ontmoet Vjeran in Kroatië en hoort van hem dat ze zelfs stopte
met werken en varkensvlees ging eten om hem te bekoren. Met Frank, die ze
leerde kennen op de filmschool in Moskou reisde ze door Europa. Frank vertelt
dat hij niet wist waar Božic op uit was, maar nu, twintig jaar later, weet hij dat
hij niet kon omgaan met haar stemmingswisselingen. Božic denkt terug aan haar reactie om zich
afstandelijk te gedragen, hetgeen ze natuurlijk niet volhield waarop ze
vluchtte. Ze ontmoette Jacob, een redelijke en beheerste Engelse ambtenaar die
op zakenreis was in Moskou en bestookte hem na zijn vertrek met faxen, waarop
ze bij hem introk hetgeen uiteindelijk niet werkte. Jacob vindt net als de
anderen dat Božic
behoorlijk humeurig kon zijn.
Tijdens een weekend met de familie van Rogier komen de
frustraties duidelijk tot uiting. Božic herinnert zich het vele vlees dat tijdens
feestelijkheden in Kroatië opgediend wordt en ook de adviezen die ze van
familie kreeg om de relatie met Rogier goed te houden, maar in de praktijk kan
ze daar weinig mee. De zorg voor de zoon vergroot de spanning. Božic wil met
Rogier in therapie en doet dit ook, maar niet met het gewenste gevolg.
Uiteindelijk besluiten de twee uit elkaar te gaan en het partnerschap voor hun
zoon op zich te nemen. Božic wil eerst beter met zichzelf leren omgaan, hetgeen me
een wijs voornemen lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten