Twee go betweens proberen een relatie in de Mississippidelta
te lijmen
De openingsbeelden van Mud, op een bootje over de
Mississippi, deden me sterk denken aan de film Beasts of the southern wild, die in het zelfde jaar 2012 werd
uitgebracht. In mijn fantasie konden de regisseurs elkaar tegen zijn gekomen.
De een (Benh Zeitlin) maakte een indrukwekkende poëtische film in de
Mississippi delta, de ander (Jeff Nichols) deed een poging daartoe, maar kwam
niet los van het geijkte humorloze Amerikaanse patroon waarin goed en slecht
schematisch tegenover elkaar staan.
In Mud gaat het
over Ellis en Neckbone, twee jongens van veertien jaar, die de man Mud
ontmoeten die zich verschanst heeft op een verlaten eiland. D jongens zijn
vooral geïnteresseerd in de motorboot die na een storm hoog in een boot is
beland. Neck, zoals de ene jongen kortweg genoemd wordt, ontdekt dat de kajuit
bewoond is. Terwijl ze het strand aflopen naar hun boot zien ze sporen van
kruizen in het zand. Ze stuiten op de man die zegt dat hij spijkers onder zijn
hakken heeft geslagen om boze geesten af te wenden. Hij vraagt de jongens hem
eten te bezorgen en wil hen daarvoor ook betalen, dus een schooier is hij niet
zoals Neck denkt.
De jongens leveren blikvoedsel dat Mud naar binnen schrokt.
Hij vertelt over de man die hij doodde omdat die zijn vroegere vriendin Juniper
mishandelde. Hij is hier om contact te leggen met zijn jeugdliefde die hem
zelfs het leven redde toen hij door een slang gebeten werd. Het liefst neemt hij
de boot uit de boom en vaart hij met de vlam van zijn leven aan zijn zijde de
vrijheid tegemoet, die aan het einder van de rivier opdoemt, zoals de kijker eerder
kon vaststellen.
De jongens zien de knappe Juniper, gespeeld door Reese
Witherspoon, in het stadje als ze naar de supermarkt gaat om boodschappen te
doen. Mud geeft Ellis een briefje mee met de boodschap voor Juniper. Daartoe
gaan ze naar het motel waarin zij verblijft. Als de jongens de galerij opkomen
wordt ze juist in elkaar geslagen door Carver, de broer van de door Mud
vermoorde man. De jongens ontzetten haar, waarbij Ellis een blauw oog oploopt
die door Juniper liefdevol wordt verzorgd.
Haar besluit om op hem te wachten, zet Mud aan tot grote
activiteit, daarbij geholpen door de jongens, maar helaas mag het niet baten.
Juniper is niet helemaal zeker van het idee om haar leven met een
voortvluchtige door te brengen en taait voortijdig af. Mud zet zijn plan door,
maar krijgt voor vertrek nog het nodige te stellen met de groep rond Carver en
diens vader.
Het is jammer dat Jeff Nichols niet verder komt dan de
karikatuur van de Amerikaanse samenleving met behoorlijk getroebleerde personen,
want de film heeft wel potentie. Vooral de parallellen tussen de relaties van
Mud en Juniper en die van Ellis en zijn recente verkering May Pearl vallen in
het oog. Daarna wordt het thema van de liefde gespiegeld aan de moeilijke
verhouding die de ouders van Ellis met elkaar hebben. Zijn moeder wil naar de
wal, zijn vader is boos dat daarmee zijn broodwinning op de tocht komt te
staan.
Mooi is het klotsende water en de muziek op het eind, die me
aan The mammas and the pappas deed denken. Ik herkende het nummer maar kon het
niet thuisbrengen noch terugvinden. Maar al met al was het toch een verloren
avond voor mijn gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten