Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 oktober 2015

Filmrecensie: Charade (1963), Stanley Donen


Grappig spel rond de zoektocht van een kwart miljoen dollar

De openingsscène mag er zijn. Regina Lampert is met haar vriendin en collega Sylvie op wintersport in de Franse Alpen. Ze werken als tolken voor een gouvermentele organisatie in Parijsven genieten van een vakantie. Regina (Audrey Hepburn) klaagt evenwel dat ze wil scheiden van haar man Charles omdat ze geen hoogte van hem krijgt. Terwijl ze daar nog over nadenkt, verschijnt landgenoot Peter Joshua (Cary Grant) in haar blikveld. Hij staat voor haar uitzicht op de besneeuwde bergen en vraagt haar meteen waar hij dan wel zal staan. Joshua is een gentleman, gelijk Roger Moore in de gedaante van James Bond. De conversatie tussen Joshua en Regina zet de toon voor wat komen gaat. Joshua biedt Regina bij voorbaat zijn diensten aan.

Vervolgens komt Regina weer thuis in hun appartement in Parijs. Tot haar schrik is het appartement helemaal ontruimd. Een inspecteur van politie verwittigt haar over de dood van haar man Charles, die op weg was naar Bordeaux om vandaar naar Zuid Amerika te varen. Scheiden hoeft niet meer. De inspecteur geeft haar de laatste bezittingen van haar man mee, waaronder een nogal nietszeggende brief. Van de weeromstuit staat Joshua later in de deuropening van het appartement. Hij heeft gelezen over de dood van Charles en biedt andermaal zijn diensten aan. Regina aanvaardt de intrek in een hotel.

Tijdens de uitvaartplechtigheid komen er drie vreemde sujetten langs die iets met Charles te maken hadden. Gideon moet niezen als hij de opgebaarde Charles ziet, Tex controleert met een spiegeltje of Charles wel echt dood is en Herman doet hetzelfde met een naald. De mannen blijken op zoek naar de kwart miljoen dollar die in het bezit zou zijn geweest van Charles en dat nu mogelijk in handen van Regina is. Tijdens een uitnodiging voor een gesprek op de ambassade hoort Regina dat Charles geen Lampert heette, maar Voss en dat hij gezocht werd door de CIA omdat hij de Amerikaanse staat nog een kwart miljoen dollar schuldig was, geld dat tijdens de Tweede Wereldoorlog bestemd was voor het Franse verzet maar daar nooit was aangekomen. Het blijkt dat er vijf mannen met het geld op pad gingen. De drie sujetten, Charles en ene Dyle.  

Regina en Joshua komen nader tot elkaar in een park waar poppenkast gespeeld wordt. Punch en Judy doen sterk denken aan Jan Klaassen en Katrijn, al is Puck degene die vermoord wordt zoals ook Charles. Tijdens de nodige kolder in een uitgaansgelegenheid waarbij men een sinaasappel moet doorgeven zonder de handen te gebruiken, stuit Regina op Gideon die ze herkent van de uitvaartplechtigheid. Ze belt meteen de ambassadeur die haar gezegd heeft dat ze hem altijd mocht bellen. Later komt ze ook nog eens in botsing met Tex en Herman. De laatste waarschuwt Regina voor Dyle, zoals Joshua in werkelijkheid schijnt te heten.

Wat volgt is een aangenaam en grappig spel rond de identiteit van Joshua en de vraag wie in het bezit is van het kwart miljoen. Joshua zelf doet een duit in het zakje door te stellen dat de bezitter van het geld best kan doen alsof zijn neus bloedt waardoor het wantrouwen tussen de drie mannen alleen maar toeneemt.

De taalspelletjes die Regina en Joshua met elkaar spelen zijn alleraardigst, net als de couleur locale van Parijs. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. De persoonswisselingen die Joshua ondergaat leiden steeds bij Regina tot de vraag of hij getrouwd is. Het antwoord is elke keer dat hij gescheiden is maar de laatste keer blijkt hij wel trouwplannen te hebben.   
Wat verder opvalt aan Charade is de prachtige vormgeving van de voortiteling. Met kleur en vorm wordt afscheid genomen van de jaren vijftig en aangestuurd op een fris begin.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten