Letterendokter valt zoon van prostituee in de rede
Wim Brands legt uit dat Michaël Bijnens de zoon is van een
prostituee uit Antwerpen en dat hij een roman schreef over een zoon die samen
met zijn moeder een bordeel drijft. Vervolgens vraagt hij Bijnens wanneer het de
eerste keer was dat hij merkte dat zijn moeder een eigenaardig beroep had.
Bijnens hoorde ervan toen haar moeder haar eerste klant had.
Dat was in de tijd dat ze ook nog een vriend had. Ze vertelde haar zoons dat ze
eindelijk wist hoe ze van haar schulden af moest komen. Hij was zelf veertien
jaar oud en wist zich geen raad met haar opmerking. Erop reageren kon hij
niet. Hij sloot zich op in zijn kamer en dacht alleen aan de grotere woning die
ze zouden kunnen betrekken met nieuw huisraad dat niet meteen door de
deurwaarder werd weggehaald.
Brands vertelt dat Bijnens de toneelopleiding in Brussel
volgde, maar schrijver werd en vraagt waarom hij op het idee kwam om een roman
te schrijven over een gezin als waaruit hij zelf vandaan komt.
Bijnens moest eerst ver weg lopen van zijn verleden, voor
hij erover kon schrijven. In andere wereldsteden belandde hij steeds in
hoerenbuurten.
Het is jammer dat Brands zijn gast niet laat uitpraten want
hierdoor trekt hij de rode lijn kapot en verloopt het gesprek rommelig.
Bijnens vertelt zo goed mogelijk over de stress in zijn
jeugd vanwege de chaos, maar tegelijk over de liefde voor de heel verschillende
personen die zijn moeder bezochten, hetgeen Brands tot een associatie met films
van Fellini brengt. Bijnens bezocht ook bordelen in de tijd dat hij wist dat hij
de roman ging schrijven.
Op de vraag van Brands of hij last had van schaamte,
antwoordt Bijnens dat dit meeviel, omdat de verhalen van zijn moeder, die door
haar familie was verstoten, boeiend waren en de band tussen hen verstevigde. (Ik
vermoed dat Brands doelde op schaamte ten opzichte van de omgeving, maar
begreep van Bijnens dat hij zijn antwoord baseerde op schaamte tegenover zijn
moeder.)
Brands wil als een letterendokter weten wat Bijnens
nou precies wilde beschrijven, temeer omdat Cinderella
ook over een gelukkige jeugd gaat.
Bijnens vindt het bijvoeglijk naamwoord gelukkig goedkoop, maar is wel blij dat zijn leven zo gelopen is, want nu kon hij de
schoonheid tonen van de tragische personen die zijn pad kruisten en hem
vormden. Hij wilde het appèl onderzoeken dat zijn moeder na haar mislukte
huwelijk op hem deed om gered te worden. Zij had vanaf de geboorte het
gevoel dat ze iets miste dat ze door een ander geboden moest worden. Bijnens
moest eerst zichzelf helpen voordat hij haar kon helpen, anders was hijzelf ten
onder gegaan.
Dokter Brands vraagt naar de belangrijkste ontdekking.
Bijnens antwoordt dat het gevaarlijk is om iemand te helpen
met een gemis omdat dat niet zomaar ingevuld en opgelost kan worden.
Volgens Brands is Cinderella
een portret van een vrouw en een schelmenroman maar geen cynische.
Bijnens zegt dat hij het cynisme, dat erg sterk in hem leefde
toen hij zestien jaar oud was, achter zich heeft gelaten en dat zijn relatie
met zijn moeder hersteld is. Tijdens de boekpresentatie had hij het gevoel dat
ze, ook al had hij zelf een nieuwe liefde gevonden, weer met een navelstreng
met elkaar verbonden waren. Hij voelt zich niet beschadigd maar ziet het
verleden als een hem toegevallen geschenk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten