Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 19 oktober 2015

Gimme shelter, Tegenlicht, 18 oktober 2015


Hartverwarmende initiatieven die een brug slaan tussen Europa en de vluchtelingen

De vele vluchtelingen die naar Europa komen vragen om een direct antwoord. Tegenlicht doet daarom dit keer niet aan een analyse, maar brengt burgerinitiatieven in Duitsland en Nederland in beeld die de problemen met opvang en leefbaarheid kunnen verminderen. Regisseur Bregtje van der Haak vindt dat we elkaar in de ogen moeten kunnen kijken. De Duitse theatermaker en filosoof Phillip Ruch (zie foto) stelt zich de vraag van zijn kind over dertig jaar en wil niet hoeven zeggen dat hij heeft weggekeken bij deze vreselijke humanitaire ramp.

De Amsterdamse kunstenares Aukje Dekker voelde sterk de behoefte iets concreets te doen en ging schoenen inzamelen om die naar het vluchtelingenkamp in Calais te brengen. Haar initiatief deed me denken aan een eerdere actie waarbij achtergebleven tenten van Lowlands werden ingezameld en ook naar Calais gebracht. De tentenactie verbindt het initiatief van Dekker en dat van Alexander de Groot van Sheltersuit, dat achtergebleven slaapzakken van het terrein van Lowlands haalt en die verwerkt tot pakken die mee kan dragen en waarin men kan slapen.

De actie van Dekker kreeg veel respons. Ze was kritisch op de kwaliteit van de aangeboden schoenen, want ze wilde dat een vluchteling net zo over straat kunnen gaan als Nederlanders. Haar auto zat bomvol met dozen, dus dat leidde tot een logistiek probleem maar dat werd tenslotte opgelost. In Calais vreesde ze de verdeling van de schoenen, maar er ontstond een ordelijke rij. Dekker sprak de aanwezigen toe en deed een beroep op hun solidariteit toen de courante maten uitverkocht raakten. Sommige vluchtelingen wilden niet gefilmd. Dekker zag de bezwaren in, begreep dat ze over haar en hun grens ging en gaf uiteindelijk toe.

De Groot brengt de slaapzakken naar zijn compagnon, modeontwerper Bas Timmer, die een bedrijfje in Enschede heeft waar de zakken door Syrische asielzoekers tot sheltersuits verwerkt worden. De Groot vertelt dat ze zonder subsidie werken maar dat ze ook aanvragen kregen van vissers en jagers en dat ze wellicht een commerciële productie lijn gaan starten naast dit humanitaire initiatief. Timmer benadrukt dat het van belang is dat vluchtelingen zich hier welkom voelen en roept op te komen helpen hetgeen al gebeurd is, zoals op de site van Tegenlicht te lezen is.

Krijn de Jong en zijn vrouw wonen in Urk en hebben een asielzoeker in hun zolderkamertje opgenomen. Daarmee brengen ze de christelijke gedachte in praktijk. De man die uit Koerdistan komt, woont al een jaar bij hen en spreekt een beetje Nederlands. Hij is getrouwd, heeft kinderen en schrijft poëzie. De Jong zegt dat het funest is als vluchtelingen alleen maar wachten en niets mogen doen. Dat deed me denken aan een initiatief laatst op het Journaal waarin asielzoekers in de bossen aan natuurbehoud doen. Het is wel een beetje vreemd dat de man zich zelfs heeft laten dopen.

Vervolgens neemt Tegenlicht een kijkje over de grens bij Sea Watch in Berlijn. Harald Höppner komt uit de voormalige DDR en begrijpt wat het is om vluchteling te zijn. Hij zegt dat eerder zestien miljoen burgers in Duitsland geïntegreerd werden dus dat zoiets aan mogelijk moet zijn voor 1,2 miljoen vluchtelingen. Hij werd uitgenodigd in een televisieprogramma en dwong daar een minuut stilte af voor allen die in de Middellandse Zee zijn omgekomen, een mooie manier om het ingekakte televisie stramien te doorbreken. Hij vindt het een taak van Europa om te voorkomen dat mensen in zee sterven en gaat met een boot de zee op om uit te kijken naar vluchtelingen, eerste hulp te bieden en contact te leggen met de kustwacht. Hij denkt dat de schatting van twee à drieduizend verdronken mensen te laag is en nodigt andere jachtbezitters uit om met hem mee te doen.

De bovengenoemde Philipp Ruch is eveneens uit de DDR afkomstig en oprichter van het Zentrum für politische Schönheit. Een van de acties is de kindertransporthulp, die naar voorbeeld van de hulptransporten voor joodse kinderen in de jaren 1938 en1939 ontheemde kinderen een dak boven het hoofd wil bieden. Een andere actie is Die Toten kommen waarbij men in zee omgekomen mensen een waardige uitvaartceremonie en een graf geeft in Duitsland.    

Hier meer initiatieven op de site van Tegenlicht, napraten kan ook, morgen al in Alkmaar.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten