Rockband als een kat met negen levens
Brett Morgen vroeg de leden van The Rolling Stones aan de
vooravond van hun vijftigjarige jubileum, waar geen camera’s bij mochten zijn,
wat het betekent om een Rolling Stone te zijn.
Omdat de herinnering nogal vervaagd is, kijkt hij vervolgens
aan de hand van fraaie archiefbeelden terug op het leven van de volwassen band.
We zien een optreden op 25 februari 1972 in New York waarbij
televisiegastheer Dick Cavett zich erover verbaast dat Mick Jagger geheel niet
gespannen is voor het concert. De zanger zegt dat hij weinig van acteren weet en
niets van performance en timing, maar dat heeft hij in de loop van de jaren wel
onder de knie gekregen. Tijdens het concert strooit hij rozenblaadjes over het
publiek uit, hetgeen verwondert want de Stones hadden weinig met flower power
te maken. Ze waren eerder een ruige rockband die, in de tijd dat de popmuziek
het Westen overspoelde, met geweld geassocieerd werd, maar kregen voet aan de
grond door hun ongepolijste gedrag. Het eerste tournee liep volledig uit de
hand. Geen enkel concert haalde het eind. Meisjes gilden, plasten in hun broek
en vielen flauw. De bandleden wedden onder elkaar hoe lang een optreden zou
duren. Daarna moesten ze soms rennen voor hun leven.
Er zijn beelden van een aankomst op Schiphol en een
interview, waarbij Mies Bouman hen de grote NTS microfoon onder de mond houdt. Bill
Wyman reageerde op een advertentie voor een bassist, Brian Jones deed op
leadgitaar niet onder voor Keith Richard en Mick Jagger ervaarde vooral chemie.
Manager Andrew Oldham wilde van de Stones een alternatief voor The Beatles
maken. De bandleden werden gezien als relschoppers. Ouders vonden dat de
onverzorgde lieden maar eens naar de kapper moesten. Zelf zeiden ze dat ze lak
hadden aan de maatschappelijke mores en dat ze weigerden zich daaraan aan te
passen. Net als de meeste jongeren waren ze ontevreden over de autoritaire maatschappij.
Na de periode van het spelen van covers kwamen de eigen
teksten. Tell me was hun eerste
hitje. Rellen omgaven de concerten. Drugs deden hun intrede in de groep. Een
feest bij Richards liep uit de hand. Hij en Jagger werden opgepakt, maar na een
dag weer vrijgelaten. Met als gevolg een nog grotere band met het publiek. The
outlaw was born, zegt Jagger (dacht ik) die elke zes maanden van imago
veranderde. De Stones zweefden boven de grond, de snaren speelden uit zichzelf.
De zelfgekozen dood van de getalenteerde Brian Jones kwam
als een mokerslag, maar was geen verrassing. Hij speelde nog wel de mooie
lijntjes op de opname van No expectations.
Jagger was, net zo min als bij die van zijn ouders, niet op de begrafenis. Hij
vierde het afscheid twee dagen later met een zinderend concert in Hyde Park,
dat een sprong in het duister was omdat ze een jaar niet hadden opgetreden. De
energieke optredens garandeerden hun voortbestaan, zegt de nieuwe gitarist Mick
Taylor. You got to move is een mooi
blues nummer uit die tijd.
Een gratis optreden voor 300.000 mensen in Altamont,
Woodstock West genoemd, liep uit de hand door de gebrekkige beveiliging van
gedrogeerde Hells Angels. De Stones voelden zich net zo bedreigd als het
publiek, riepen op tot kalmte maar stapten nadat er een dode was gevallen in
een helikopter. Terug in Londen zaten ze er doorheen. Richards vluchtte in de
drugs. De groep verhuisde naar Zuid Frankrijk vanwege belastingschulden en
repeteerde in de kelder van het huis van Richards, al was een structuur daar
door het vele heroïnegebruik ver te zoeken. Tijdens een toernee door de
Verenigde Staten in 1972 waarschuwt het ministerie van Buitenlandse Zaken hen
voor incidenten.
Seks drugs en rock and roll leidden tot een roes. Jagger wilde
niet altijd vertellen wat hem bezield. Na zijn extraverte act, trok hij zich
terug om zich zelf te beschermen. Hij zegt dat ieder op zijn eigen manier met
de roem omging. Watts was onverschillig, Richards hield het nog steeds bij
heroïne, voor Taylor was de heroïne een reden om met de Stones te breken.
Ronnie Wood verving hem en voelde zich meteen thuis in de groep, die daardoor
van karakter veranderde. In plaats van gevaar uit te stralen stond nu het
genieten voorop. De dertien concerten in Engeland waren in mum van tijd
uitverkocht.
Richards die al vaak een waarschuwing kreeg voor het bezit
van drugs, werd opgepakt in Canada. Vanwege het risico van een levenslange
gevangenisstraf nam hij afscheid van de drugs en liet zich behandelen. De groep
kreeg daarna weer meer energie, zegt Jagger. De Stones is een kat met negens
levens.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten