Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 22 oktober 2015

Filmrecensie: Take shelter (2011), Jeff Nichols


Geesteszieke man zoekt zijn veiligheid op een verkeerde manier

Na het zien van Mud (2012) wilde ik toch iets beters zien van Jeff Nichols. Take shelter is een gezinsdrama van een jaar eerder, waarin de vader te lijden heeft onder schizofrenie. Een boeiend onderwerp dat helaas door de Amerikaanse mentaliteit van de man die alles kan te weinig diepgang krijgt.

Curtis LaForche woont met zijn vrouw Samantha, zijn dove dochtertje Hannah en hun hond Rex in een plaatsje in Ohio met uitgebreide vergezichten, die behalve schoonheid ook dreiging kunnen uitstralen. In het begin van de film staat Curtis voor zijn schuur en kijkt naar de lucht die alle grijs- en zwarttinten vertoont die men zich kan voorstellen. Op het moment dat het begint te waaien en te regenen ziet hij dat de druppels op zijn huid geel zijn van de olie. Het fragment is een aankondiging van hetgeen we kunnen verwachten.

Vervolgens zien we Curtis met college Dewart op een boorlocatie. Hoewel dat niet genoemd wordt, zou het wel eens om een boorinstallatie voor schaliegas kunnen gaan. Vanwege een naderend onweer breekt men eerder op en na een vrijdagmiddagborrel gaat men op huis aan. Die nacht krijgt Curtis een nachtmerrie waarbij hij door een hond gebeten wordt en weer die motorolieachtige vloeistof uit de lucht ziet komen.

Niet alleen in zijn dromen ziet Curtis angstwekkende voorstellingen, ook overdag neemt hij vreemde formaties van spreeuwen waar. Hij neemt het besluit om, uit angst dat het beest zijn dochtertje zal bijten, een ren te maken voor zijn hond, maar dat helpt niet veel. De nachtmerries blijven hem teisteren. Om de veiligheid van zijn gezin te waarborgen begint hij aan de uitbreiding van de tornadoschuilkelder in de tuin. Een nieuwsbericht over een gaswolk die inwoners elders lang binnenhield is de aanleiding daartoe.

Tegelijk probeert hij zijn eigen ziektebeeld vast te stellen. Hij vraagt medicatie aan de dokter die niet verder wil gaan dan een licht slaapmiddel en hem verwijst naar een psychiater verder weg. Curtis gaat echter eerst naar zijn moeder die in een begeleid woonproject woont vanwege de schizofrenie die eerder in haar leven gesteld is en waardoor Curtis en zijn broer door zijn vader werden opgevoed. Om geld te besparen bezoekt hij vervolgens niet de psychiater maar een maatschappelijk werkster die wel met hem wil praten. Hij sluit daarnaast een lening af om zijn bunker verder uit te bouwen en roept de hulp van Dewart in om met een graafmachine van hun werk een ondergrondse container tegen de schuilkelder in zijn tuin te plaatsen.  

Over zijn vrouw Samatha heb ik het nog niet gehad. Ze steunt haar man, is lief voor haar dove dochtertje, maar krijgt gaandeweg toch de kriebels over de weinig communicatieve manier waarop haar man de veiligheid van het gezin wil waarborgen. Als Curtis wordt ontslagen vanwege het ongeoorloofd gebruik van de graafmachine, is haar grens bereikt. Het geldgebrek is vooral funest omdat er juist een operatie gepland staat voor een implantaat in het hoofd van Hannah. Ze staat erop dat Curtis professionele hulp zoekt, iets dat in een beetje normale relatie natuurlijk al veel eerder aan de orde zou zijn gekomen. Het is dan ook irritant dat Curtis heel lang geen hulp accepteert en op eigen houtje de dreiging probeert af te wenden. Tegelijk is het naïef van Samantha dat zij haar man zelf van zijn angst probeert af te helpen als ze tijdens een storm in de schuilkelder gevlucht zijn.

Mooi aan de film is dat er niet te veel wordt uitgelegd. De kijker wordt door Nichols meegenomen het verhaal in. Af en toe lijkt de handicap van Hannah ook wel invloed te hebben op het verhaal. De andere kant hiervan is een grotere gevoeligheid voor gevaar, zoals ook Curtis heeft. Tenslotte had Take shelter een mooie anti reclame kunnen zijn voor schaliegas. Het had in ieder geval de overtuiging vergroot.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten