Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 25 maart 2017

The black flag (2015), documentaire van Majed Neisi


Dappere documentairemaker filmt de strijd tegen IS

The black flag is een hele levendige documentaire over de strijd die sjiitische vrijwilligers eind oktober 2014 tegen Islamitische Staat voeren. Filmmaker Majed Neisi (1981) gaat met een groep mee en tekent uit de eerste hand de oorlogshandelingen op, maar laat ook het eten en de zang van de strijders zien. De spanning voor de strijd om het centrum van Jord al-Sakhar, een strategische plaats ten zuiden van Bagdad, is van de gezichten af te lezen. De strijd zelf deed me denken aan het rauwe verslag van de Britse acteur Ross Kemp uit Afghanistan, alweer tien jaar geleden.

Neisi rijdt met commandant Seyyed Ahmad mee naar het front en filmt vanuit de achteruitkijkspiegel de omgeving die ze achter zich laten. Ze komen een pickup tegen met veel strijders in de laadbak. Ahmad laat hen voor gaan naar de nieuwe loopgraaf waar ze zich zullen voorbereiden op de strijd die komen gaat. Ze worden daar meteen door een scherpschutter beschoten vanuit een huis met een IS vlag erop, maar laten dat maar even. Eerst wordt er gekookt voor de groep en er wordt ook gezongen en gedanst. Twee mannen geven telefonisch bestellingen voor munitie en wapens door. Een student besloot zich, net als andere mannen, aan te sluiten bij het verzet na de fatwa die volgde op de val van Mosul in 2014.

Ahmad vertelt dat IS vanuit twee kanten in de tang zal worden genomen. Behalve zijn eigen groep zijn er nog andere milities van het Vrije Syrische Leger actief. Men loopt door het gebied dat door IS verlaten is. Leden van de lokale bevolking werd geëxecuteerd en in de rivier de Tigris gegooid die vlakbij loopt. Een dokter reikt de nodige pillen uit. In de verte is de strijdkreet Allah Akbar van IS strijders te horen, een nogal surreëel geluid. Een lid van de VSL roept dat ze eraan komen en dat de wraak niet misselijk zal zijn.

Een man draagt een in de loopgraaf geschreven gedicht voor dat moed moet geven voor de strijd. Daarna begint het schieten over en weer. Opzwepende muziek draagt bij aan het moreel. De strijdende partijen bevinden zich vlak tegenover elkaar. Mortiergranaten gaan rakelings over de groep heen. Men komt uit de loopgraaf en steekt over naar een huis, terwijl gewaarschuwd wordt voor mijnen die zich daar binnen kunnen bevinden. Neisi merkt dat de dood slechts een paar stappen van hem verwijderd is. Hij wordt goed begeleid door de strijders die zelfs nog grappen kunnen maken.

Neisi is bang in een palmbos waar de tegenstander onzichtbaar is en men op goed geluk in het riet vuurt. Een strijder graaft met zijn handen een landmijn uit zodat de tank er door kan. Abu Mustafa sterft omdat hij geen kogelvrijvest droeg en wordt als een martelaar afgevoerd. Hoewel daar ook niet genoeg van waren had hij gezegd dat hij dat niet nodig had. Abu Abdullah bukte nooit voor geweervuur, droeg zelfs geen wapen en raakt daardoor gewond, maar dat neemt niet weg dat het centrum van Jord al-Sakhar na een paar dagen wordt ingenomen. De overgrote meerderheid van de strijders heeft de strijd overleefd en de tegenstander is verdreven. De vlag van IS wordt meegenomen, maar niet vertrapt omdat de naam Allah erop staat.

Op het eind zien we beelden van Neisi die zijn legeruitrusting uittrekt en zegt dat hij nog veel te doen heeft, waarmee hij ongetwijfeld het monteren van de beelden bedoelt. Het getuigt van dapperheid om de Westerse kijker van dichtbij te laten kijken naar de strijd van Syrische burgers tegen IS. Het overtuiging is groot, het moreel is hoog, net als de broederschap onder de mannen.

Hier de trailer van The black flag, hier mijn bespreking van Ross Kemp in Afghanistan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten