Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 26 maart 2017

Filmrecensie: Le voleur (1967), Louis Malle


Kritiek op bourgeoisie en clerus door een meesterdief

Louis Malle (1932-1995) werd geboren in een rijk, Frans, katholiek milieu. Hoe hij daarover dacht, is te zien in Le voleur die in het Engels bekend is als The thief of Paris. In de openingsbeelden zien we een keurige heer met bolhoed een inbraak plegen in een leegstaande villa. Hij gooit zijn inbrekerstas over de muur, zwaait een touw met haak erachteraan en klimt zonder veel moeite naar boven om zich vervolgens met een koevoet toegang tot de villa te verschaffen en daar een nachtje rustig rond te neuzen naar zaken van waarde. Later bekent deze meesterdief, die naar de naam Georges Randal (Jean Paul Belmondo) luistert, aan zijn nichtje Charlotte dat hij niet zonder kan. Stelen is zijn leven. De spanning heeft hij nodig om niet in lethargie te vervallen.

De film vervolgt met een scène waarin we een man zien die met twee kinderen op een begraafplaats rondloopt. De man is de oom van wees Georges en de vader van Charlotte. Veertien jaar later komt Georges na een verblijf in de cel vanwege subversieve activiteiten, terug bij zijn oom om zijn erfdeel op te halen. De oom heeft echter de erfenis laten verdampen door verkeerd te speculeren en het restant Panama aandelen is weinig meer waard. Charlotte is ook al vergeven aan een zoon van een rijke familie. Om haar voor zich te behouden besteelt Georges deze familie, waarop de oom het huwelijk afgelast. Charlotte kiest er echter niet voor met Georges mee te gaan.

In de trein op weg naar Brussel komt George pastoor La Margelle weer tegen, een vriend van zijn oom, die ook op het feest was waar het huwelijk van Charlotte werd aangekondigd. La Margelle probeerde daar geld binnen te krijgen om kerken in China te bouwen. De twee raken aan de praat met een Belgische industrieel die hen meeneemt naar zijn huis en pocht over zijn rijkdom in een kluis in een afgesloten kamer. Terwijl hij tekeningen van zijn fabriek uit die kamer haalt, maakt La Margelle snel de sleutel na. Een opzienbarende handeling voor een priester, ziet de kijker Georges denken.

George berooft in de nacht de kluis van de industrieel samen met handlanger Roger Voisin die in de gauwigheid een nieuwe sleutel heeft gemaakt. De twee kunnen het goed met elkaar vinden en reizen naar Londen waar een zus van Voisin juist uit huis wordt gezet omdat ze haar huur niet kon betalen. De mannen betalen de schuld en richten vervolgens een groot diner aan, waarbij ook de Parijse hoedenmaakster Ida aanwezig is die ook weer connecties met de onderwereld heeft. Georges reist met haar terug naar Parijs en komt daar in contact met Renée, die een derde van de buit opeist in ruil van het verstrekken van adressen van rijkelui die afwezig zijn.

Zoals opgemaakt kan worden op grond van bovenstaande, vertelt de film een rijke geschiedenis van de meesterdief die steeds ook weer vrouwen op zijn pad treft. Fraai is een scène waarbij Georges in een kamer bij een kluis is en daar de echtgenote aantreft, die ook al haar man wilde beroven. George biedt aan haar te knevelen, zodat ze vrijuit gaat, maar zij wil met hem mee. Hij wil dat echter niet en geeft haar geld om bij haar man weg te gaan. Deze Geneviève probeert hem later bij La Margelle nog te compromitteren, maar weet dan ook niet dat La Margelle met Georges onder één hoedje speelt.   

Le voleur is gebaseerd op de gelijknamige roman van Georges Darien (1862-1921) uit 1897. Darien had een anarchistische achtergrond, zoals ook in de film duidelijk te merken is. Stelen van de rijken is een daad van verzet en een goedmakertje voor de armen.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten