Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 5 maart 2017

Filmrecensie: Falkenberg farewell (2006), Jesper Ganslandt


Geen reclame voor een vakantie in Zweden

De intrigerende tweede speelfilm Apan (2009) van Jesper Ganslandt maakte nieuwsgierig naar zijn debuut Falkenberg farewell ofwel Farväl Falkenberg in het Zweeds. Die gaat over vijf jongens, waaronder regisseur Jesper Ganslandt, die in het slaperige Zweedse stadje Falkenberg opgroeien en zich daar moeilijk van kunnen losmaken. Veel meer dan hun wens dat alles hetzelfde blijft, valt er eigenlijk niet over te zeggen, al is het dat een van de overige vier een eind aan zijn leven maakt en dat Jesper later naar Oslo vertrok.

Hoewel er vanaf het begin een suggestie van spanning uitgaat door de springerige montage inclusief videobeelden van de jongens toen ze nog schooljongens waren, de sonore stem van David die terugdenkt aan de gelukkige kinderen die ze waren en data die af en toe genoemd worden, blijft de film een onsamenhangend mengsel van beelden waarbij de jongens eerst individueel worden voorgesteld. Meisjes komen niet in beeld. Die mochten ook niet meespelen. 

De dertigjarige Holger is de voorman van de vijf. Met zijn wilde rode baard is hij een levendig lid van de groep. Hij is de broer van John, die anders dan Holger in het huishouden kwaliteit boven kwantiteit stelt. Vaak trekken Holger en de labiele David samen naar de wildernis in de buurt van hun wijk, proberen daar op een paard te rijden, trekken een boom om of gaan ze zwemmen in de zee die daar achter ligt. Ze kauwen ook op paddenstoelen die ze in het bos vinden, al zijn die niet altijd betrouwbaar zoals we zien in een scène waarin Holger zijn maag omkeert. Jörgen leent vaak de auto van zijn moeder en vertelt dat hij een ontbijtservice wil beginnen en die dan wil uitbreiden naar Stockholm.

Bijzonder zijn de beelden van de activiteiten in dit slaapstadje zoals een drive-in bingo, die ik nog nooit eerder gezien had of van de omstandigheden waarin de ouderen leven en omgaan met hun zoons. De werkende vader van Holger en John, een weduwnaar, zit vaak in het café achter een borrel, praat daar over de verrichtingen van de plaatselijke voetbalclub en maakt anders het huis schoon. Jörgen pakt thuis tot ergernis van zijn moeder een aantal spullen bij elkaar die van zijn ouders zijn maar die hij goed kan gebruiken.

De dramatiek wordt zorgvuldig voorbereid door David zelf die - op een avond dat Holger en John inbreken in een huis van mensen die naar Finland zijn om te zien of ze daar iets van waarde kunnen meenemen - op zijn fiets naar een brievenbus rijdt en daar een postpakketje in stopt. Dat is, zoals we later zien, voor Holger bestemd en bevat het dagboek van David, die zijn wanhoop daarin verwoord heeft. Eerder al had Holger telefonisch vernomen van de dood van David en is daarna, achtervolgd door zijn broer die niets van de paniek van Holger begreep, de zee in gerend.

Daarop zien we de vier jongens nog tijdens een treurig samenzijn in een verenigingsgebouw van de plaatselijke camping waar men na de begrafenis samenkomt op een manier die David zich heeft kunnen voorstellen. Hij schrijft daarover dat hij het niet erg zou vinden als de anderen hem zouden vergeten, maar dat ligt niet in de lijn van de verwachting. Jesper maakte er zelfs een film over die helaas toch te veel een particularistisch trekje heeft.

Hier de Franse trailer van Falkenberg farewell, hier mijn bespreking van Apan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten