Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 10 maart 2017

Filmrecensie: Wildflowers (2015), Alieke van Saarloos


Schematische weergave van liefdesverlangen van een boerin

De korte film Wildflowers, gemaakt naar een scenario van Anne Hofhuis, speelt zich af op het Friese platteland. Juke (Dette Glashouwer, zie foto) is getrouwd met boer Tjeerd (Marcel Faber) en samen hebben ze drie opgroeiende kinderen. Juke is echter niet tevreden over haar leven gezien de behoefte aan motortochtjes op haar oude Honda. Haar verlangen naar vrijheid krijgt nog meer voeding door een ontmoeting met de stadse Joan (Suzan Boogaerdt). Wildflowers blijft een nogal schematische weergave van de ontwikkeling die Juke meemaakt, temeer omdat ze met haar lange blonde haren helemaal niet in de omgeving past, maar de beelden waarmee het innerlijk conflict van Juke zich afspeelt zijn fraai geschoten en de Friese taal, de muziek en de liedjes mooi passend.

Dat geldt al meteen voor de traditionele Friese dans die door de dorpelingen in het gemeenschapshuis geoefend wordt. Juke en Tjeerd doen daar ook aan mee. Het gaat daarmee meer om formele, stampende passen dan om persoonlijke contacten maar het is wel een leuk verzetje naast alle werk op de boerderij. Af en toe haalt Juke de motor uit de schuur en rijdt daarover over de vlakke wegen, al moet ze de oude Honda eerst aan de praat krijgen. Tjeerd vindt dat ze beter de auto kan pakken als ze weg wil, maar Juke laat zich haar vrijheid niet afnemen.

Op een dag krijgt ze echter motorpech en wordt ze opgepikt door Joan die haar naar huis brengt. In de auto vertelt Juke dat haar man boer is en zijzelf een halve boerin. Het is leuk dat de vrouwen de eerste keer nog geen verder contact leggen, maar de gelegenheid daartoe ontstaat wel tijdens een bruiloft van een ander stel uit het dorp. Joan heeft duidelijk een oogje op Juke die zelf ook wel kriebels voelt maar daar wat minder voor durft uit te komen. Joan pakt haar echter bij de hand en neemt haar mee de dansvloer op.

Dat Joan haar seksuele verlangen heeft aangewakkerd blijkt wel als Juke voor het slapen gaan haar borsten in de spiegel bekijkt De vrouwen komen nader tot elkaar nadat Joan de boerderij bekeken heeft waarbij Tjeerd heel grappig over de koeien zegt dat je die dames wel aan de gang moet houden. Hij is ook degene die voorstelt dat Juke kan helpen om de zeilboot van Joan te helpen lassen.

Het is voorspelbaar dat daarbij de liefde ontvlamt. Eerst schrikt Juke daar zelf van, nadat ze overboord valt en daarna gekust wordt door Joan. Ze vlucht terug naar de boerderij en probeert haar verlangen kwijt te raken bij Tjeerd, die echter niet zo heel erg gepassioneerd is, tenminste niet op de manier waarop Joan dat kan uitdrukken. Juke pakt daarom haar tas om een paar dagen met Joan te gaan zeilen. Tjeerd is daar niet tegen, al mist Juke dan wel het naar buiten gaan van de koeien, dat altijd weer een hele happening is.

Joan laat, krachtdadig als ze is, de boot vastlopen op het wad. Ze hebben twaalf uur de tijd voor de liefde. Het gevoelig gezongen lied met de regels Little girl where did you sleep last night? In the pines where the sun never shines? begeleidt hen op de achtergrond, maar als de het liefdesverlangen eenmaal gestild is, wordt Juke toch bevangen door twijfel over de moderne ideeën van Joan. In het vervolg zien we hoe ze daar zelf uit komt.
  
Hier een recensie van Monica Meijer op Cinemagazine

Geen opmerkingen:

Een reactie posten