Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 17 maart 2017

Death in Port Jackson Hotel (1972), documentaire van Ed van der Elsken


Portret van een eigenzinnige kunstenares die de hippietijd overleefde

Fotograaf en cineast Ed van der Elsken (1925) verbleef in de vroege jaren vijftig in Parijs en maakte foto’s van jongeren die in de wijk Saint Germain des Prés rondhingen. In 1956 bracht hij zijn eerste fotoboek onder de titel Een liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Prés uit waarin ook de Australische Vali Myers te zien is. Dit flamboyante hippiemeisje blijkt onderwerp te worden van een filmisch portret van een eigenzinnige vrouw die de hippietijd overleefde.

Zoveel jaar na dato belde ze op dat ze op weg was naar New York en Centraal Amerika en dat ze in de buurt was. Ze logeerde in de boerderij in Edam waar Van der Elsken, reed op een paard en keek, naar aanleiding van het fotoboek, terug op de tijd in Parijs. Pierre was haar eerste geliefde, die later in een inrichting en vervolgens in een gevangenis en een klooster belandde, Kiki was de dochter van een nazi collaborateur en pleegde zelfmoord toen ze negentien jaar oud was. Fred was altijd dronken en Peter, een lid van de Amerikaanse marine, overleed aan een overdosis. Vali zelf maakte in die tijd zeer gedetailleerde tekeningen onder invloed van opium.

Na de foto’s komt ze in levende lijve in beeld, een kleurrijk hippiemeisje met lang rood haar en tatoeages in haar gezicht. Ze woont al vijftien jaar in de bergen in Zuid Italië en is van plan om tekeningen te verkopen in New York en vervolgens een indianenstam in Centraal Amerika te tekenen, die zich kleedt als travestieten. In plaats van opium te gebruiken heeft ze de zorg voor dieren op zich genomen. Ze heeft een vos die ze op jonge leeftijd vond, dertig honden en geitjes. Van mensen wordt ze gek, zegt ze. Haar tekeningen gaan niet meer over de dood. De dieren hielpen haar daarover heen. Ze toont haar nieuwe tekeningen die vol staan met symboliek. Een ervan heet Death in Port Jackson Hotel en verwijst naar een hotel in Sydney waar ze in haar jeugd rondhing. Een pistool is een symbool voor depressie, waar ze doorheen moest. Van een aapje kan ze niet zeggen wat die betekent.

Van der Elsken besluit tot een tegenbezoek. Hij wordt na een klim naar haar terratorium in Positano, dat onder Napels ligt, luid begroet door de honden. Dat zijn er nog maar negentien, zegt Vali, die in gezelschap is van de negentienjarige Gianni. Breed hebben ze het niet. Gianni gaat vaak in de nacht naar het dorp om vleesafval voor de honden te stelen uit de afvalbakken. Op de vraag van Van der Elsken hoe hij daar terecht is gekomen hoort hij niet veel meer dan dat hij is komen aanlopen, maar de liefde wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Ook niet tussen de dieren, zo toont Vali tijdens een rondleiding. Ze zegt dat de ezellinnen heel veel van elkaar houden en dat het varken graag met Gianni wil vrijen, maar dat die haar te zwaar vindt. Het herinnert Van der Elsken aan een film over een Deens meisje dat het liefst met dieren vrijde. Volgens Vali is daar niets mis mee. Ze toont hem twee neukende padden (zie foto) en laat, staande tegen een boom, met Gianni zien hoe de lust met tongen en wrijven wordt opgewekt.

Ze lopen naar een plek waar de zee te zien is. Volgens Vali staat het berggebied waar ze woont als gevaarlijk bekend. Er vallen vaak stenen naar beneden, maar de groene vallei is prachtig. Ze zegt dat de mensen in Parijs verknipt waren, heel anders dan hier in de natuur, ook al is dit leven niet gemakkelijk.

Ze toont nog een tekening van een vos in een kooi. Daar voelt de vos zich veilig, net zoals zijzelf in deze vallei. Ze heeft een Beretta opgegraven die ook in haar tekening voorkomt. Misschien zal ze hem ooit nog gebruiken als de tijd gekomen is.

Hier de website van Van der Elsken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten