Echtpaar in een midlifecrisis vindt in Parijs elkaar weer
terug
De samenwerking tussen de Britse toneelschrijver
Hanif Kureishi, zoon van een Pakistaanse vader en de van oorsprong Zuid-Afrikaanse regisseur Roger Mitchell
(1956) leverde in 2006 de prachtfilm Venus
op, ook door het spel van Peter O’Toole. Het vervolg A weekend in Paris is daarvan maar krijgt echter flauwe
afspiegeling. Dat komt door de karikaturale wijze waarop de personen en vooral
Meg, de partner van Nick Burrows, wordt uitgebeeld. Deze twee Engelsen uit
Birmingham gaan vanwege hun dertigjarige verbintenis terug naar Parijs waar ze
ooit op huwelijksreis gingen, maar inmiddels hebben ze teveel onvrede in zich
om daar een succes van te maken.
Dat de onderlinge verhouding tussen biologielerares Meg en
docent in de filosofie Nick niet zo goed is, blijkt al in de trein naar hun
bestemming. Meg doet onaardig tegen Nick, die besluit maar een tijdje in de
restauratiewagen te gaan zitten. Ook het hotel is niet meer wat het geweest is.
Meg walgt meteen al van de beige kleur van de kamer en zit al in een taxi
terwijl Nick nog in onderhandeling is met de receptionist van het hotel.
In de taxi strooit Meg kwistig met de euro biljetten die
Nick op zak had en ook in het luxe hotel waar ze een luxe suite met uitzicht op
de Eiffeltoren betrekken, waar Tony Blair ooit geslapen heeft, is ze uitgelaten,
tot het manische aan toe. Nick moet het vaak bezuren ook op seksueel gebied.
Meg houdt hem daarmee kort, wetende dat hij afhankelijk van haar is, waardoor hij
zijn frustraties van zijn af laat glijden met harde muziek van Bob Dylan, drank
en het maken van een fotocollage.
Af en toe kan Meg toch nog wel genieten, vooral van het
Franse eten. Een telefoongesprek met een hun twee zoons, die met vrouw en kind
bij hen wil intrekken vanwege ratten in zijn huis, maakt de sfeer er niet beter
op. De schappelijke Nick is veel meegaander dan de nukkige Meg, al heeft hij
het niet gemakkelijk met het feit dat hij met vervroegd pensioen wordt gestuurd
na een vervelende opmerking tegen een zwarte studente. Hij zou wel een boek
willen schrijven, terwijl Meg het bestaan van biologielerares beu is en ook
graag iets anders zou willen. Ze probeert haar verzet tegen het saaie bestaan
uit te leven door het vluchten als de restaurantrekening op tafel verschijnt.
Enige spanning krijgt ze van het etentje in de Rue de
Rivoli, waarvoor de welgestelde en wel erg extraverte Morgan, een vroegere
studiegenoot van Nick uit Cambridge, hen heeft uitgenodigd. Tijdens de
voorbereidingen krijgen de twee nog ruzie over het vermeende overspel dat Meg
volgens Nick heeft met de jonge computerleraar Melik. Meg is daarover zo boos
dat ze op het feestje ingaat op het verzoek van een econoom om later op de
avond ergens dichtbij in een café samen nog wat te drinken.
Op datzelfde moment spuwt Nick zijn gal tegen een zoon van
Morgan, die op zijn kamer zit te blowen. Nadat Morgan voorafgaande aan het
diner de loftrompet heeft gestoken over het geweldige leven van Nick,
beantwoordt hij die met een litanie van klachten over zijn werk en zijn
relatie, hetgeen hem op een positieve reactie van de zoon en tenslotte ook van
Meg komt te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten