Vrolijke verknoping van relaties door verandering van een
vrouw in een man
In afwachting van
Driekoningenavond van De Theatertroep keek ik alvast naar een film Twelfth night die van het klucht van
William Shakespeare gemaakt is en wel in de versie van Trevor Nunn uit 1969.
Onlangs vergeleek ik de theatrale en de filmische versie van Die Wand, een roman van Marleen
Haushofer. Die viel toen uit in het voordeel van de film. Ik ben benieuwd wat De
Theatertroep daar vanavond tegenover kan stellen.
De versie van Nunn luidt volledig Twelfth Night or what you will speelt zich af in een negentiende
eeuwse Engelse sfeer en gaat over een bijzondere gebeurtenis die op de avond
van Driekoningen, twaalf dagen na de kerst, zich afspeelde op het fictieve
eiland Illyria. Viola spoelt daar met enkele andere scheepsbreukelingen aan en
betreurt het verlies van haar tweelingbroer Sebastian die in de golven moet
zijn omgekomen. Ze knipt haar lange blonde haren af, plakt een snorretje op en
verkleedt zich als jongen om met de naam Cesario (links op de foto) in dienst te kunnen treden van de
liefdeszieke Orsino (rechts op de foto) die het eiland bestuurt, dat ook nog eens in oorlog is met
het land waar de scheepsbreukelingen vandaan komen.
Cesario wordt er door Orsino uit op gestuurd om contact te
leggen met diens vrouw Olivia een mooie rol van Helena Bonham Carter (zie foto), die zich
heeft teruggetrokken na de dood van haar broer en van plan is dat zeven jaar
vol te houden. Terwijl Cesario meteen valt voor Orsino, wordt Olivia op haar
beurt verliefd op Cesario, waarop we meteen in een nauwelijks onontknoopbare
toestand zitten. Fraai is de scène waarin Cesario zijn vingers nauwelijks van
het lichaam van Orsino kan afhouden terwijl die in bad zijn onnoembaar grote
liefde voor Olivia belijdt.
Daarom heen spelen nog andere verwikkelingen rond andere
bewoners van het paleis. Een daarvan speelt zich af rond de alcoholistische
Toby, de oom van Olivia die er niet vies van is om anderen in een liefdesval te
laten lopen. Dit geldt in het bijzonder voor Malvolio, de bediende van Olivia,
die een toupet draagt om er jonger uit te zien. In een fraaie scène in de
paleistuin legt sir Toby met twee handlangers van achter een haag een brief op
een bankje die zogenaamd door Olivia geschreven is en waarin zij haar liefde
voor Malvolio belijdt. Natuurlijk zet de wulpse Olivia, grote ogen op als hij
opeens met veel bombarie voor haar staat en daarop wordt hij in de cel gezet.
De climax als Sebastiaan in beeld komt met een Baedeker
reisgids in de hand. Hij heeft de scheepsramp ook overleefd, begrijpt al niet
waarom hij in de stad herkend wordt en nog minder dat Olivia hem meteen ten
huwelijk vraagt. Natuurlijk kan de gedaanteverwisseling van zijn zus Viola dan
niet meer volgehouden worden, maar dat leidt alleen maar tot meer geluk.
Een mooie rol is er nog voor Ben Kingsley als de minstreel
Feste. Hij bekijkt het allemaal van een afstandje en denkt er het zijne van.
Nadat de stof is neergedaald verlaat hij het eiland en zingt daarbij het lied
van de wind en het water, waarmee het drama op een vrolijke manier wordt
beëindigd. Ik hoop dat ik vanavond net zo vrolijk de theaterzaal zal verlaten.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten