Dollarprinses vecht terug bij tegenslag en sterkt biografe
Wim Brands vertelt in een notedop waar de nieuwe biografie
van Annejet van der Zijl over gaat, namelijk over het turbulente leven van de rijke
Amerikaanse Allene Tew(1872-1955), die naar Europa kwam om een arme adellijke
tak te trouwen, Bernard en Juliana aan elkaar koppelde en de peetmoeder van
Beatrix werd. Hij doet dit om de vraag te kunnen stellen hoe zij op het spoor
kwam van deze vrouw, over wie hij ademloos gelezen heeft.
Van der Zijl vertelt dat ze bezig was met de biografie over
Bernhard en dat ze meer over zijn tijd in Parijs wilde weten toen hij stage
liep bij IG Farben. Zen stuitte op Tew die hem onder haar hoede nam. Zij sprak
met een nichtje van haar stiefzoon die in haar villa aan zee in Zuid Frankrijk
woont. Na een gesprek met haar besloot ze zich verder in de vrouw te verdiepen
die vijf maal in haar leven trouwde, al wist ze op dat moment niet wat haar verder
te wachten stond. Van der Zijl zegt dat het onderwerp haar eerder kiest dan
omgekeerd. Dat was ook het geval met dit zesde boek van haar. Ze werd
aangetrokken door de magie van de plaats en wilde altijd al eens schrijven over
een vrouw die in een huis aan zee terugkijkt op haar leven. De
stiefkleindochter vertelde haar dat Allene noodgedwongen haar laatste winter
daar doorbracht omdat ze te ziek was om vervoerd te worden naar haar huis in
Parijs of dat in New York. Op 1 mei 1955 overleed ze in de blauwe kamer.
Brands begint over haar ouders die in een stalhouderij van
haar grootvader woonden. Van der Zijl zegt dat ze huizen kocht en in de tijd
van de beurscrisis veel onroerend goed in bezit kreeg, waarmee ze erg rijk
werd. Ze bestudeerde nauwgezet de beurskoersen, net zoals haar derde echtgenoot,
een topman van General Electric, gewoon was.
Brands zegt dat het bijzondere aan haar verhaal is dat het
een succesverhaal lijkt maar dat dit niet waar is en dat ze alles verloor wat
ze liefhad.
Van der Zijl legt uit dat ze haar zoon verloor die
oorlogsvliegenier was en haar dochter aan de Spaanse griep. Een paar jaar later
overleed ook nog haar man door zich dood te gokken. Ze trouwde na een ander
huwelijk in 1912 met de topman van General Electrics. Na diens overlijden in
1927 werd ze de droevigste weduwe van New York genoemd en nam ze de boot naar
Europa om een nieuw leven te beginnen als dollar prinses. In Parijs trouwde ze met een adellijke
buurman van Bernhard, vandaar ook de connectie met de Oranjes.
Brands haakt daarbij aan met een verhaal over Bernhard die
op weg naar een skivakantie in München al het geld opmaakte dat Tew hem had
meegegeven.
Van der Zijl zegt dat iemand van een band in het café waar
Bernhard rondhing, zijn herinneringen had genoteerd en ook wist dat hij Juliana
aan de haak geslagen had. Overigens wist men in Europese kringen niets van Tew
die zelf ook weinig losliet over haar verleden. De hoge adel keek op haar neer.
Tijdens het huwelijk tussen Bernhard en Juliana deed ze haar diadeem af, een
gebaar dat niet op prijs werd gesteld, maar zij trok zich nergens iets van aan.
Oscar Wilde hield wel van een kosmopolitische, goed geklede zelfstandige dame in
de stoffige adellijke wereld.
Brands vraagt naar de belangrijkste ontdekking die Van der
Zijl tijdens het schrijven deed.
Dat was toch wel dat ze kinderen had gehad en hun overlijden
overleefde door opnieuw haar leven vorm te geven. Zelf had ze wel zin in een
vrolijke, veerkrachtige Amerikaanse naar het zware Duitsland van Bernard. Ze
ontleende er de moed aan om in Zomergasten te verschijnen. Door Tew leerde ze
het leven ruimer te zien.
Hier
mijn bespreking van de uitzending van Zomergasten met Van der Zijl enkele
maanden eerder in augustus 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten