Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 19 maart 2016

Filmrecensie: Give up tomorrow (2011), Michael Collins



Het ongelooflijke verhaal van een Filippijn die vanaf 1997 onschuldig gevangen zit

Give up tomorrow handelt over de strafzaak tegen Paco Larrañaga, een student uit de betere kringen, die samen met anderen wordt beschuldigd van verkrachting en moord op twee zusjes in september 1997 op het Filippijnse eiland Cebu, terwijl hij op dat tijdstip vijfhonderd kilometer noordelijker was in Manila. Omdat de familie van de zusjes nogal een stevige vinger in de bestuurlijke pap hebben, is het niet zo gemakkelijk om aan te tonen dat Pablo en zijn maten de moorden niet gepleegd kunnen hebben. Valse getuigenissen en mensenrechtenschendingen houden een onschuldige in de gevangenis.

Pablo is de zoon van een welgestelde Filippijnse moeder en een Spaanse vader, hoewel moeder Margot zegt dat ze hard moeten werken voor hun geld. Vader Manuel heeft een farm waar ook de broer van Pablo werkt. Zijn zus Salva, een journaliste, volgt de ontwikkelingen op de voet, maar kan ook geen potten breken. Het is in het nadeel dat Pablo een vechtersbaas is, maar dat hij zou verkrachten en moorden is een ander verhaal. Tijdens een interview met een in de gevangenis binnengesmokkelde camera vertelt hij dat hij liever de doodstraf krijgt dan bekennen dat hij schuldig is.  

Na de moord werd Pablo opgehaald van zijn school in Manila en naar het politiebureau gebracht. Hij werd vrijgelaten op voorwaarde dat hij naar Cebu zou gaan om zich te laten verhoren over zijn aandeel in de zaak waarin als de leider werd gezien. Zijn moeder vond dat hij dat maar moest doen, maar sloeg zich later tegen haar hoofd dat ze hem niet liet vluchten naar zijn vader in Spanje of naar familie in de Verenigde Staten. Pablo bleef op Cebu in de cel tot het vooronderzoek klaar was.

Het is stuitend om te zien hoe de familie Chiong, die hun twee dochters van 21 en 23 jaar oud kwijt raakten en van wie er slechts een zwaar mishandeld teruggevonden werd, zich op Pablo en de andere beschuldigden werpt. De vader had banden met een drugshandelaar, werd door hem de laan uitgestuurd maar weigerde nog tegen hem te getuigen na de dood van zijn dochters. De moeder, Thelma geheten, doet er alles aan om Pablo zwart te maken.

Een overtuigend bewijs wordt niet geleverd. De politie inspecteur zegt dat Pablo en de anderen gearresteerd zijn op basis van tips, maar kan zich, tot ergernis van filmmaker Michael Collins, niet meer herinneren wat die waren. Daarom wordt er een in de Verenigde Staten veroordeelde drugscrimineel van stal gehaald om de bewijsvoering rond te krijgen. Deze Rusia wordt door Thelma in de watten gelegd, net als de functionarissen die met de zaak te maken hebben. Na het proces krijgen ze allemaal promotie, zelfs terwijl het niet eens duidelijk is of de gevonden vrouw wel een dochter van de Chiongs is. Omdat experts geen onderzoek mogen doen, trekken de advocaten van de beschuldigden zich terug. Rechter Ocampo laat hen opsluiten en laat hun werk over aan pro deo advocaten die geen snars van de zaak begrijpen. Getuigen voor Pablo krijgen geen voet aan de grond. Desondanks besluit Ocampo om de groep tot twee keer levenslang en niet tot de doodstraf te veroordelen. De verkrachtingen en de moorden zijn namelijk niet bewezen. Dit tot afschuw van Thelma en haar aanhang. President Estrada gaat in hoger beroep bij het Hoger Gerechtshof, net als de ouders van Pablo. Ocampo wordt niet veel later dood in een hotelkamer gevonden, bezweken onder de druk.

Als de president in 2001 wordt afgezet vanwege corruptie en mevrouw Arroyo aan het bewind komt, lijken de kansen voor Pablo en de anderen te stijgen, maar desondanks worden ze door het Hof veroordeeld door de doodstraf. Thelma is in haar nopjes, maar anderzijds neemt pater Robert Reyes het op Cebu voor hen op. Ook de regering in Spanje wordt ingeschakeld. Verschillende Spanjaarden voeren actie en ook de Commissie van de Mensenrechten van de VN houdt zich met de zaak bezig met als gevolg dat Arroyo besluit de doodstraf niet te voltrekken. Uiteindelijk komt men overeen Pablo in 2009 over te plaatsen naar een Spaanse cel, maar vrijlating zit er niet in. De moorden zelf zijn ook nog steeds niet opgelost.

Hier de trailer van Give up tomorrow, die in het kader van het Movies that matter festival werd uitgezonden, hier de site waarop men zich bezig houdt met zijn vrijlating.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten