Nogal voorspelbaar verhaal over het toetreden van jongens
tot Al Qaida
De Marokkaanse filmmaker Nabil Ayouch heeft geprobeerd om
duidelijk te maken hoe Marokkaanse jongeren ertoe komen om zich aan te sluiten
bij Al Qaida en tot de zelfmoordaanslagen komen die op 16 mei 2003 in Casablanca
uitgevoerd werd waarbij veel doden vielen, waaronder veertien
zelfmoordterroristen. Helaas is Ayoub niet in zijn opzet geslaagd om er een
pakkend verhaal van te maken. De figuren zijn van bordkarton, de dialogen komen
niet verder dan ingestudeerde zinnen en het geheel draagt een nogal voorspelbaar
karakter.
Hoofdpersoon is Yachine, ook wel Lev Yachine genoemd, omdat
hij een voetbalkeeper van formaat wil zijn, net als zijn Russische voorbeeld
van wie hij een foto bij zich draagt. Hij woont in de sloppenwijk Sidi Moumen van
Casablanca met zijn moeder, zijn gebrekkige vader, zijn broer Hamid en een nog
oudere broer die geestelijk niet helemaal bij is en altijd naar buitenlandse
zenders zit te luisteren. Daarnaast is er nog een broer die in de Sahara vecht.
De enkele jaren oudere Hamid is daarentegen een maatje van hem en iemand die
hem beschermt.
De film begint in juni 1994. De broers zijn vaak op de
vuilnisbelt te vinden, waar een sloper een bedrijfje heeft. Hamid draagt zijn
broertje op om een metalen onderdeel voor tien dirham te verkopen, maar hij krijgt
daar slechts twee dirham voor, waardoor hij zich schuldig acht. Hamid is een
bedreven handelaar die ook in drugs doet en zegt dat hij zich dat niet moet
aantrekken. Hun moeder is slecht te spreken over hun uithuizigheid, maar wel
heel blij met het geld dat Hamid binnenbrengt.
Vijf jaar later komt het tot een treffen met de politie
waarbij de steeds brutalere Hamid wordt opgepakt en voor een aantal jaren in de
cel belandt. Yachine verkoopt sinaasappelen op de markt en trekt veel op met
Nabil die bij de sloper werkt en ervoor zorgt dat Yachine daar ook terecht kan,
nadat hij op de markt ruzie heeft gekregen. Fraai is een helicopterview over de
sloppenwijk met overal golfplatendaken die door stenen op hun plaats worden
gehouden.
Met de ontwikkeling van Yachine zou het nog best goed kunnen
komen want hij heeft een oogje op een lief zusje van een vriend, maar hij
ontspoort als de in de gevangenis geradicaliseerde Hamid weer op vrije voeten
komt. We zitten dan in de periode waarin de Twin Towers gevallen zijn en extremisten
jongeren proberen te ronselen voor de goede zaak. Hamid gaat bij een andere
radicaal wonen, vindt het opeens niet meer goed dat zijn moeder naar een
feuilleton op televisie kijkt en kan het ook niet meer hebben dat zijn oudere
broer steeds maar naar buitenlandse zenders luistert.
Yachine wordt in het spoor van Hamid meegetrokken als de
sloper seksuele handelingen wil verrichten en Yachine hem net iets te hard op
zijn hoofd slaat en hem daarna nog een paar klappen met een hamer toedient. Als
groepsgenoten van Hamid de baas wegvoeren, staat Yachine bij hen in het krijt. Hij
wordt wijsgemaakt dat hij zijn schuld kan vereffenen door toe te treden tot Al
Qaida. Nabil gaat met hem mee. Duidelijk
is de hersenspoeling die de jongens ondergaan. Verder valt er weinig meer over
te zeggen. De rest is voorspelbaar. Tot de opleiding in het kamp en autorit
naar het centrum van Casablanca aan toe waar een Westerse nachtclub voor hen
als doelwit geldt.
Les chevaux de Dieu dat in het Engels Horses of God en in het Nederlands De paarden van God heet, is gebaseerd op het gelijknamige boek van
Mahi Binebine.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten