Leven met een femme fatale.
De verhouding tussen een man en een vrouw is wel de meest
beschreven onderwerpen in de literatuur. En blijft boeien. Ook Molina levert
hier weer een mooie bijdrage aan in een novelle van tien korte hoofdstukken met
als ondertitel Obsessieve liefde voor een raadselachtige vrouw.
Zonder Blanca begint heel intrigerend met de
achtentwintigjarige hoofdpersoon Mario Lopez die bij thuiskomst van zijn werk
als technisch tekenaar geconfronteerd wordt met een vrouw die heel erg lijkt op
zijn echtgenote maar die toch niet is. ‘De vrouw die niet Blanca was, kwam
gekleed in Blanca’s groenzijden blouse, met haar jeans en lage schoenen aan,
van achter uit de gang naar Mario gelopen, hem toelachend met enigszins
dichtgeknepen ogen, ogen die dezelfde kleur en vorm hadden als die van Blanca
maar niet haar ogen waren, net zoals ze hem begroette met een stem die zozeer
leek op de stem van Blanca dat het was of zij sprak.
Vervolgens blijkt deze dubbelgangster ook heel anders te
kussen. ‘En net als Blanca boog ze voorover om hem te kussen, want ze was iets
langer dan hij, maar in plaats van haar mond dicht te houden terwijl ze hem
onbewust een zoen gaf met de vluchtigheid van wat een dagelijkse gewoonte is
geworden, liet ze haar lippen van elkaar wijken en zocht zijn tong, waardoor
Mario, overrompeld door die onverwachte begeerte, niet op tijd wist te
reageren.’
‘Toch streelde en kuste hij haar, knoopte met steeds
steviger dichtgeknepen ogen de groenzijden blouse helemaal open, en soms wist
hij zeker dat hij Blanca streelde en kuste, herkende hij haar in de
zelfgezochte duisternis met een overtuiging die zelfs zijn verstand of zijn
zintuigen hem niet meer konden schenken.’
Deze mooie passages met erotiek van de bovenste plank is het
begin van een verhouding tussen de twee met een sterke erotische ondertoon. We
leren we Blanca en Mario kennen, tegenpolen in de Spaanse provinciestad Jaén.
Blanca een type dat de lezer meteen voor zich ziet. Ze komt uit een welgestelde
familie van advocaten, uit een milieu met goede manieren. Ze is links in
politieke zin, papt aan met de moderne kunstenaar Jimmy Naranjo. Mario
daarentegen is een oppassende bouwkundig tekenaar die na zijn sinds het drie
jaar geleden uitraakte met zijn verloofde Juli een saai leven leidt. Hij
ontfermt zich over de labiele Blanca als die totaal ontredderd wachtend op de
door haar bewonderde kunstenaar in een disco, waar Mario toch ook maar eens
naar toe is omdat hij niet elke avond in Geschiedenis van Spanje kan
lezen.
‘Toen Mario haar leerde kennen dronk Blanca dagelijks zes of
zeven wodka’s, rookte ze twee pakjes Camel en zat haar tas vol gebruikte
papieren zakdoekjes, draadjes tabak, vloeitjes, pepmiddelen en slaappillen.’
Ze is vooral overstuur omdat haar geliefde Naranjo, toen ze
hem een dag eerder dan afgesproken in Madrid ging opzoeken, met een jongen in
bed lag.
Langzaam ontwikkelt zich de vriendschap van Mario voor
Blanca tot verliefdheid. Blanca wordt zijn hobby, maar zij reageert daar niet
erg geestdriftig op. Ze vindt dat er geen hoogtepunten in hun relatie zijn, dat
Mario geen ambitie heeft, terwijl Blanca vanuit het standpunt van Mario gezien,
zijn grote ambitie is. Een verwijdering kan niet uitblijven. Die ontstaat als Blanca
naar een tentoonstelling van Frida Kahlo in Madrid wil en Mario daar de tijd
niet voor heeft. De kloof tussen de twee wordt nog wijder als Blanca zich
koestert in het gezelschap van dramaturg Luis Onésimo. Mario haat de man die
gemakkelijk zijn vrouw kan afpakken.
Het is treurig voor Mario dat Blanca zich zo weinig
interesseert voor de man die zoveel voor haar overheeft en zijn moeders
gerechten voor haar kookt, maar zo is het leven. Zo gaat het met sullen. ‘Hoe
sterker zijn verlangen en hoe obsessiever zijn liefde, hoe bleuer, hoe
schuchterder, hoe onhandiger hij deed, en hoe gedienstiger ook.’
Tot we weer bij de dubbelgangster uitkomen en de cirkel
gesloten wordt. Behalve een mooi, stijlvol verhaal in de traditie van het
Spaanse magische realisme blinkt Zonder Blanca ook uit door de fraaie
compositie en de prachtige volzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten